Θέλω τη μέρα που θα φύγεις, να μην κάνεις θόρυβο. Σε παρακαλώ. Θόρυβο άσε να κάνει μόνο η απουσία σου ή όλα αυτά που σπάνε μέσα μου κατά καιρούς. Εσύ φύγε αθόρυβα. Στις μύτες, μη με ξυπνήσεις.
Δεν είναι όμορφοι οι άνθρωποι όταν φεύγουν. Σε κάποιους δεν πάει το φευγιό, κι άλλοι γεννήθηκαν γι αυτό. Εσύ γεννήθηκες για να φεύγεις.
Ίσως και να είμαι εγώ το λάθος. Ίσως εγώ γεννήθηκα για να μου φεύγουν. Ξέφευγα και μου ξέφευγαν. Άδικο.
Να μην ξεχνιόμαστε.
Αν είναι να φύγεις μη μου αφήσεις σημειώματα, λουλούδια και συγγνώμες. Δε σώζουν καταστάσεις αυτά. Ούτε ζωντανή θα με κρατήσουν. Και να ξέρεις, θα τα πετάξω. Δε θα αφήσω τίποτα να σε θυμίζει. Από αντίδραση. Αφού δε με θες, δε θα σε θέλω. Αφού θες να φύγεις, θα σου ανοίξω την πόρτα.
Σκυλιά δεν έχω να τα δέσω. Θα δέσω εμένα σαν σε κρεβάτι γιατρείου, χειροπόδαρα. Την ψυχή μου θα δέσω με λευκά σεντόνια και θα σε αφήσω να πάρεις το δρόμο σου.
Δε θα αντιδράσω. Δε θα φωνάξω, ούτε θα κλάψω. Δε θα γίνω μελό, δε μου πάει. Δε μου πήγαινε ποτέ και όποτε γινόμουν για πλάκα γελούσες.
Θυμάσαι που γελούσες; Κι όποτε μούτρωνα και αναστέναζα έκανες γραμμούλες με τα δάχτυλά σου στη μέση μου, ανατρίχιαζα και γελούσα. Θυμάσαι που δε με άφηνες να κλαίω;
Αν τυχόν ξυπνήσω και σε δω να φεύγεις, θέλω να γελάς.
Μη τυχόν και φύγεις κοιτώντας κάτω. Σαν κλέφτης. Αν με αφήνεις να σου ζητήσω μια χάρη, θα είναι αυτή, να φύγεις με αξιοπρέπεια.
Μη με διαψεύσεις. Μη με κάνεις να νιώσω πως έκανα λάθος.
Φύγε γελαστός. Άσε με μένα γελασμένη.
Φύγε σα να θες να βγεις να μου πάρεις ένα δώρο και να γυρίσεις. Πες το μου κιόλας. Να εχω μια προσμονή. Μη με αφήσεις πίσω θλιμμένη. Ούτε η θλίψη μου πήγαινε, θυμάσαι;
Πες μου «έρχομαι σε λίγο» και φύγε. Άσε με να περιμένω, να σκαρώνω στίχους και να γράφω ποιήματα. Άσε μου λίγη έμπνευση, όχι στεναχώρια.
Μη μαζέψεις όλα τα πράγματά σου. Να έρχεσαι να τα παίρνεις λίγα λίγα. Εγώ θα στα καθαρίσω, θα στα σιδερώσω και θα σε περιμένω. Να παίρνεις μαζί και τα τελευταία μου κομμάτια.
Γελαστή θα είμαι μπροστά σου. Θα τυλίξω το παρελθόν μας με ένα πολύχρωμο αλουμιχόχαρτο και ημερομηνία λήξης το παρόν. Σα σοκολατάκι γλυκό και σπάνιο. Κι έπειτα θα το πετάξω στη φωτιά.
Έλα να μπλέξουμε τα χέρια και τα σώματα μας πριν φύγεις. Ας μη μπλέξουμε με λέξεις και βλέμματα. Έλα να παίξουμε με τις ανάσες μας. Να τις συγχρονίζουμε άρρυθμα και να τις μπερδεύουμε. Να παίξουμε με τα σώματα μας, να δοκιμάσουμε καινούρια αγγίγματα και να επαναλάβουμε όσα αγαπούσαμε.
Πριν φύγεις κάνε στα σώματα μας όσες χάρες σου ζητήσουν. Δες τα σα μικρά παιδιά και χάρισέ τους όσα αντέχεις.
Σημάδεψέ με να σε έχω δυο μέρες ακόμη πάνω μου. Μέσα μου με χεις ήδη σημαδέψει.
Μέσα μου έχουνε ματώσει όλα και τα αίματα τα σιχαινόσουν. Θυμάσαι;
Άστο. Θυμάμαι εγώ. Εσύ απλώς γέλα μου.
