Πριν μάθεις να αγαπάς, πρέπει να μάθεις να σε αγαπάς. Όλοι αποζητούν την αγάπη, έναν άνθρωπο να τους νοιάζεται, να τους εκτιμά. Έχει γίνει σκοπός ζωής, έμπνευση για συγγραφείς, για καλλιτέχνες, κύριο θέμα τραγουδιών και ταινιών. Πλανάται στον αέρα σαν το υπέρτατο όνειρο, το πιο όμορφο δώρο. Και είναι. Αν το καλοσκεφτείς, όλα γύρω μας είναι καμωμένα με αγάπη κι αυτή είναι η μεγαλύτερη δύναμη. Ικανή να χτίσει παλάτια, να γκρεμίσει τείχη, να ντύσει καρδιές και να ισοπεδώσει εγωισμούς.
Σκέφτηκες, όμως, ποτέ αν σε αγαπάς; Ότι η αγάπη που ψάχνεις πρέπει να ξεκινήσει από εσένα για εσένα; Είναι πραγματικά σπουδαίο να έχεις δίπλα σου ανθρώπους δικούς σου, που θα σου κάνουν τη ζωή πιο όμορφη, θα σε συμβουλέψουν, θα σου σκουπίσουν τα δάκρυά σου, θα γεμίσουν με χρώμα τις συννεφιασμένες σου μέρες.
Αν έχεις, είσαι όχι απλά τυχερός, αλλά ευλογημένος. Άλλα τι γίνεται με εσένα; Σε εκτιμάς; Σε ξέρεις καλά; Δε γίνεται να «απαιτείς» να σε αγαπούν οι άλλοι εάν εσύ δεν αγαπάς τον εαυτό σου. Ξεκίνα μ’ αυτόν. Βρες τις ισορροπίες σου. Τα όριά σου. Τα θέλω σου. Κάθε φορά που θα πέφτεις, αντί να γυρνάς το κεφάλι να δεις ποιος είναι δίπλα σου να σε σηκώσει, πάτα γερά τα πόδια σου στη γη και δώσε μια ώθηση στον εαυτό σου. Έτσι, θα γίνει πιο εύκολο και στον άλλον να σε πάει ακόμα πιο ψηλά.
Όταν πληγώνεσαι, αναλογίσου αν αξίζει. Αν αξίζει να γεμίζεις την καρδιά και το μυαλό σου με μαύρες σκέψεις και ισοπεδωτικά συναισθήματα. Αν αξίζεις να γίνεσαι κομμάτια για οποιονδήποτε, για οτιδήποτε. Σκέψου πριν παραδώσεις τα μάτια σου άνευ όρων στα δάκρυα. Βάλε φρένο. Φρένο σε ό,τι σε τραβάει προς τα πίσω, προς τα κάτω.
Το να αγαπάς εσένα δεν είναι θέμα εγωισμού. Είναι θέμα αξιοπρέπειας και αυτοεκτίμησης. Μην περιμένεις να λάβεις την αγάπη που αξίζεις αν, έστω στην άκρη του μυαλού σου, νομίζεις ότι δεν την αξίζεις. Και μην πιστεύεις ότι αγαπάς τους άλλους αν δεν αγαπάς κι εσένα τον ίδιο. Μην ψάχνεις για δεκανίκια. Οι άνθρωποι κολλάνε σε καταστάσεις μίζερες, αναξιοπρεπείς, τρέχουν πίσω από άλλους που δεν τους σέβονται και, κατά βάθος, δεν τους κάνουν να αισθάνονται τόσο καλά όσο θέλουν να πιστεύουν. Και όλα αυτά γιατί φοβούνται πως αν χάσουν αυτούς τους ανθρώπους θα μείνουν μόνοι. Κάποτε, θα πρέπει να καταλάβεις ότι στον πόνο οφείλεις να βάλεις ένα όριο. Ναι, θα υπάρξουν φορές που κλάψεις, θα χτυπηθείς, χίλια κομμάτια θα γίνεις, αλλά να έχεις τη δύναμη να βάλεις ένα «στοπ».
Δε θα είσαι πότε μόνος. Ό,τι κι αν συμβεί πάντα θα έχεις εσένα. Γι’ αυτό, φρόντισε να μη σε χάσεις. Να μη χάσεις την ταυτότητά σου, ό,τι σε κάνει μοναδικό. Να μη γίνεις κάποιος άλλος για χάρη κάποιου άλλου. Όσοι πραγματικά σε αγαπούν και σ’ εκτιμούν θα είναι δίπλα σου. Η αληθινή αγάπη πάντα βρίσκει το δρόμο, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, να φτάσει στον προορισμό της. Και, πίστεψέ με, γεννηθήκαμε για να είμαστε ο προορισμός της. Αρκεί να πιστέψεις πως την αξίζεις απόλυτα. Αρκεί να τη ζητήσεις με όλο σου το είναι.
Έχεις φτερά στην πλάτη σου. Και θα τα έχεις από την αρχή έως το τέλος. Από εσένα εξαρτάται αν θα θελήσεις να πετάξεις μ’ αυτά ή αν θα τα φορτώσεις τόσο ώστε να είναι ασήκωτα και θα σε κρατάνε στο λίγο, στο μέτριο, στο ίσως.
Να αγαπάς. Είναι το πιο σημαντικό επίτευγμα που μπορείς να πετύχεις σ’ ολόκληρη τη ζωή σου. Αλλά να σε αγαπάς λίγο περισσότερο. Γιατί, στο τέλος κάθε ημέρας, λίγο πριν κλείσεις τα μάτια σου, είσαι απλά εσύ και ο εαυτός σου.
Συντάκτης: Στέλλα Φρασιόλα
