Πάω στοίχημα πως πεθαίνεις να μάθεις πώς να κάνεις ματ σε τρεις κινήσεις. Είναι και της μόδας το σκάκι σήμερα, είναι κι αυτές οι στρατηγικές που τις βρίσκεις παντού μπροστά σου. Πιάσε μολύβι και χαρτί, λοιπόν, και πάμε να εξετάσουμε ένα-ένα τα βήματα.
Πέμπτη βραδάκι και το αμόρε σού ξεφουρνίζει πως έχει κανονίσει έξοδο το Σαββατοκύριακο. Εσύ κάπως τσινάς, γιατί σκόπευες να εκμεταλλευτείτε όσο περισσότερο γίνεται τον κοινό ελεύθερό σας χρόνο. Δεν το δείχνεις όμως. Το δέχεσαι και μη σου πω πως το υποστηρίζεις κιόλας. «Να πας, να πας. Θα στο ‘λεγα κι εγώ», είναι η πρώτη σου αντίδραση.
Παρασκευούλα ζάχαρη, Παρασκευούλα μέλι και πετάς αθώα μια επιβεβαιωτική. «Την Κυριακή έχεις κανονίσει είπαμε, ε;». Κατάφαση. Τέλεια. Μην πτοείσαι. Και πάνω απ’ όλα μην αφήσεις κανένα υπονοούμενο να ξεφύγει. Σαν να θυσιάζεις τη βασίλισσά σου ένα πράγμα για να κάνεις τον αντίπαλο να πιστέψει πως είσαι άσχετος λίγο πριν το φινάλε.
Σάββατο και νιώθεις πως ο χρόνος σου τελειώνει. Καθόλου μη σε απασχολεί ωστόσο το ρολόι. Όλα βαίνουν καλώς κι εσύ είσαι έτοιμος για το ρουά, για το τσεκ, για το βήμα πριν το ματ τέλος πάντων. Ξαναφέρνεις το θέμα στο τραπέζι, τόσο διακριτικά που μέχρι και οι μυστικοί πράκτορες της τάξης του Σέρλοκ Χολμς θα ζήλευαν. Τα δικά σου σχέδια ασαφή όμως. Δεν έχεις κανονίσει τίποτα για Κυριακή απόγευμα, τάχα μου, τάχα μου.
Φτάνουμε, λοιπόν, στην Κυριακή. Έτοιμος να κερδίσεις το παιχνίδι; Ένα απροσδόκητο τηλεφώνημα ή ένα ξαφνικό μήνυμα είναι αρκετά για να πυροδοτήσουν το ματ σε τρεις κινήσεις. Νέα σχέδια που υποχρεώνουν το ταίρι να ακυρώσει, να αναβάλλει, να ματαιώσει και να σε συνοδεύσει. Σε οικογενειακό δείπνο θες; Σε μια σημαντική υποχρέωση; Κι αν ξέρεις πως κάτι τέτοιο θα φέρει τον τρίτο παγκόσμιο στο σπίτι σας, υπάρχει και πιο ύπουλος τρόπος.
Θα χρειαστεί να παίξεις έναν ρόλο για τον οποίο εξασκείσαι μη σου πω κι απ’ το δημοτικό. Μια αδιαθεσία, ένας πονοκέφαλος, ένας ανεξήγητος στομαχόπονος που σε ‘χει διπλώσει σαν τελικό σίγμα και δε σε αφήνει να πάρεις ανάσα. Θέατρο θες να το πεις; Ψυχολογικό εκβιασμό; Εσύ διαλέγεις. Τον στόχο σου, όμως, θα τον έχεις πετύχει, αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Βέβαια, κάπου εδώ, δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ γιατί εμείς θέλουμε να τα υπεραναλύουμε όλα τόσο πολύ. Ώρες ώρες τρωγόμαστε με τα ρούχα μας, δημιουργούμε προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν και παίζουμε παιχνίδια χωρίς λόγο και αιτία. Το να αφήνουμε, όμως, μικρά και ανούσια πράγματα να απασχολούν το μυαλό μας και να μας βάζουν σε μονοπάτια που υπό την επίβλεψη της λογικής ουδέποτε θα φτάναμε, το θεωρώ άκρως προσβλητικό για τον ίδιο μας τον εαυτό.
Ο έρωτας κι αγάπη πάνε καμιά φορά χεράκι-χεράκι στον δρόμο της παράνοιας που τρελαίνει έναν άνθρωπο και τον αλλάζει, κάνοντάς τον να φέρεται εγωιστικά κι ακατανόητα. Ίσως να είναι μέρος της φύσης μας, αδύνατον να εξελιχθεί σε κάτι υγιές και όμορφο. Ίσως πάλι να είναι στο χέρι μας να κάνουμε στην άκρη κάποια απ’ τα πιο άγρια ένστικτά μας, υιοθετώντας μια στάση ανιδιοτέλειας και αγαπώντας αληθινά κι όχι επιφανειακά.
Το μόνο σίγουρο είναι, βέβαια, πως, αν ο έρωτας και η αγάπη δεν ξέρουν από λογική, δεν ξέρουν και από στρατηγικές και από παιχνίδια. Αν κρίνεις πως τα δραστικά μέτρα είναι απαραίτητα, τότε και μόνο τότε πάρε το ελεύθερο να σκαρφίζεσαι σχέδια και τεχνάσματα για να κάνεις το ταίρι σου να ‘ρθει με τα νερά σου. Αν, όμως, πρόκειται για ένα απλό καπρίτσιο, για ένα πείσμα ή για μια αχρείαστη επίδειξη υπεροχής, καλύτερα να αφήσεις στο πλάι τα όπλα του μυαλού σου και να εμπιστευτείς τον εαυτό σου για την επιλογή συντρόφου.
Συντάκτης: Ελευθερία Αντωνοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
