Δεν μπορείς να ξέρεις τι σημαίνει ένας άνθρωπος για κάποιον

Το θέμα δεν είναι που τελείωσε. Το θέμα δεν είναι ποιος έφταιγε ή ποιος έφυγε τελικά. Το θέμα δεν είναι πώς προχωράς μετά απ’ αυτό που έζησες, αλλά τι μπορεί να συμβεί παρακάτω. Τι θα ‘ναι αυτό που μπορεί να ξεπεράσει το θαύμα;

Δεν είναι υπερβολές όλα αυτά. Δεν είναι μεγάλα λόγια που αναιρούνται στο επόμενο χτυποκάρδι. Εξάλλου δεν έχεις λόγο στο πώς αισθάνεται ένας άνθρωπος. Αυτό που σε αφορά είναι τι κάνεις εσύ, πώς εκφράζεσαι και τι λες. Το τι θα κάνει ο άλλος, είναι δική του δουλειά. Δεν μπορείς να του πεις «σιγά και τι έγινε, θα βρεις άλλους τόσους ίδιους ανθρώπους, δεν είχε δα και κάτι το διαφορετικό!» Δεν μπορείς να ξέρεις τι σημαίνει ένας άνθρωπος για κάποιον και είναι καλό να μην κάνεις ότι γνωρίζεις γιατί δεν έχεις ιδέα.

Πράγματι, μπορεί να κυκλοφορούν πολλοί ακόμα σαν εκείνον τον άνθρωπο που σε έκανε να νιώσεις σημαντικά. Μπορεί να συναντήσεις πολλούς που να του μοιάζουν. Να σου θυμίζουν το πρόσωπό του ή να έχουν παρόμοια χροιά φωνής. Μπορεί να βρεις κι άλλο άτομο να φέρεται όπως εκείνο ή και καλύτερα απ’ αυτό. Δεν είναι όμως τόσο εύκολο να βρεις το άτομο που θα γίνει αυτό «το κλικ» χωρίς καμία προσπάθεια. Χωρίς να χρειάζεται να δώσεις χρόνο, χωρίς να χρησιμοποιήσεις στρατηγικές και συμβουλές φίλων. Εκεί που δε χρειάζεται να εξηγείς συνέχεια, γιατί καταλαβαίνουν τα μάτια, χωρίς να ακούσουν. Γιατί υπάρχει στον χώρο και αυτό είναι από μόνο του αρκετό. Εκεί που θα ξεπερνάς τον εαυτό σου ή μάλλον που έμαθες πως δεν ήξερες καθόλου τον εαυτό σου και δεν μπορείς να διαλέξεις τελικά. Ανάμεσα σε εκείνο το ιδανικό που νόμιζες ότι είχες και σ’ αυτό που φτιάξατε μαζί. Σου θυμίζεις κάτι από παλιά, αλλά διαφέρετε τόσο πολύ. Σου αρέσεις περισσότερο τώρα και αυτό θα το χρωστάς.

Θα το χρωστάς στο τυπάκι που σαν σίφουνας μπήκε στη ζωή σου. Χωρίς να πάρει την άδεια, αν και έπρεπε. Ήξερε όμως πως δε θα την έδινες ποτέ. Ήρθε κι ενώ όλα έμοιαζαν πως δε θα κάτσει και πολύ, θα περάσει και θα φύγει, έμεινε. Έμεινε παραπάνω απ’ όσο πίστευε και πολύ περισσότερο απ’ αυτό που ήλπιζες. Είχε λόγους για να μείνει. Τους έδινες καθημερινά, χωρίς καν να το καταλάβεις. Η απέναντι πλευρά δε ζούσε στον κόσμο της, όπως εσύ βολεύτηκες να πιστεύεις, κοιτούσε τα πάντα. Από απόσταση μεν, πολύ προσεκτικά δε. Και αθόρυβα όμως, μην τυχόν και γίνει αντιληπτή, τρομάξεις και φύγεις πρώτος. Μην τυχόν και καταλάβεις ότι δεν είναι εδώ μόνο το κορμί, αλλά και η ψυχή. Μη τυχόν και πιστέψεις ότι νιώθει περισσότερα απ’ όσα σε αφήνει να δεις.

Είναι ο άνθρωπος που για χίλιους δυο λόγους σε έσπρωχνε μακριά, εκεί που δεν ξεχώριζες το καλό απ’ το κακό και ήσουν εκείνος ο άνθρωπος που τον κρατούσες κοντά χωρίς να το ζητήσεις ποτέ. Δε χρειάστηκε ποτέ να πείτε πολλά. Είδατε το θαύμα σας, το ζήσατε, πήρατε τη λάμψη του και την κρατήσατε στα μάτια σας. Ακόμα και όταν δεν ήταν ο ένας κοντά στον άλλον. Στα ευχάριστα πολύ κοντά και στα δυσάρεστα σε μια ανάσα. Μια ανάσα δρόμος ήσασταν. Πότε την κρατούσε ο ένας και πότε ο άλλος.

Χάσατε όμως τον λογαριασμό. Γι’ αυτό κερδίσατε στο ζύγι. Γι’ αυτό στην τελευταία σας παρτίδα δεν έχασε κανείς. Γι΄ αυτό δεν είναι υπερβολές όσα λέει για σένα στους άλλους. Γι’ αυτό έχεις δίκιο που καμαρώνεις για τον τότε άνθρωπό σου. Και ίσως να παραμείνει για πάντα. Αυτό σε φοβίζει. Δεν ταιριάζατε όμως, δεν ήσασταν για να μείνετε μαζί. Εσείς απλώς έπρεπε να γνωριστείτε. Να έρθετε κοντά και να μη φοβηθείτε. Να το ζήσετε, όπως κι έγινε.

Κι αν για όλους ήταν λάθος, για εσάς ήταν το πιο σωστό σας. Το ζήσατε, το χαρήκατε και το αφήσατε να περάσει. Όχι σαν όλα τα άλλα, αλλά δεν έχει καμία σημασία αυτό. Το τι κάνει ο καθένας μετά το τέλος μιας ανθρώπινης αλληλεπίδρασης είναι πάντα σωστό. Μετά όμως; Τι έχει για μετά; Για το μετά δεν μπόρεσε να σε πείσει. Για το μετά απ’ αυτό που είχατε, δε βρήκε μια εικόνα σου δώσει. Τρομάζεις και δε θες να πας να δεις τι έχει παρακάτω. Πάρε μια ανάσα, σαν εκείνες που σου δίδαξε και κάνε το πρώτο βήμα. Μην ξεχνάς, έτσι έγινε και τότε. Δεν ήθελες, δεν ήξερες τι θα συμβεί, αλλά αγκαλιά με τον φόβο και τις αμφιβολίες σου έκανες εκείνο το βήμα. Το βήμα που σου άλλαξε τη ζωή.

Τώρα ξέρεις όμως, τώρα μπορείς. Το έκανες ήδη μία φορά και θα τα καταφέρεις και την επόμενη. Αυτό που έζησες, όσο δυνατό κι αν ήταν, δε συνέβη για να σε κρατάει πίσω. Εκμεταλλεύσου όσα έμαθες και δες τι θα γίνει παρακάτω. Μπορεί να είναι τελείως βαρετό, αλλά δε θα είναι για πάντα έτσι. Μπορεί να είναι εντελώς συναρπαστικό, αλλά δε σημαίνει ότι ήρθε για να πάρει τη θέση αυτού που έζησες πριν. Άστο να συμβεί, ακόμα κι αν δεν το πιστεύεις!