Αν γυρίσεις πίσω τουλάχιστον το γιατί να 'ναι ξεκάθαρο

«Πού ήσουν τόσο καιρό που δεν ήσουν εδώ;». Πόσες φορές έχουμε αναρωτηθεί και ποτέ δεν έχουμε ρωτήσει, δε βρήκαμε τη δύναμη να εκφράσουμε την απορία μας. Ξέρεις, αναφερόμαστε σε εκείνες τις μεγάλες επιστροφές στη ζωή σου, ντυμένες με «συγγνώμες», μεγάλα λόγια και μεγαλύτερα «σ’ αγαπώ».

Πού ήταν όμως τόσο καιρό, από το τότε που ένα βράδυ, ένα ξημέρωμα, παρέα με τη σιωπή κάπου εξαφανίστηκε; Οι ιστορίες διαφορετικές κάθε φορά κι ανάλογα με τους πρωταγωνιστές αλλάζει και το σενάριο. Ένα πράγμα όμως μένει ίδιο, επαναλαμβανόμενο που μοιάζει πια αστείο γιατί το ‘χουμε δει το έργο να παίζεται σε επανάληψη. Αυτό είναι πως ένας «Οδυσσέας» φεύγει για να εξερευνήσει τον κόσμο, τη στιγμή που μια «Πηνελόπη» μένει να τον περιμένει. Τυχαίο το παράδειγμα, αφού στη θέση του Οδυσσέα θα μπορούσε να είναι μια Μαρία και της Πηνελόπης ένας Κώστας. Αυτή η ιστορία είναι προϊόν του Ομήρου μα στη δική μας τη ζωή για τις εξελίξεις δεν αποφασίζουν άλλοι, αφού εμείς πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να δράσουμε.

Όταν κάποιος φεύγει από τη ζωή σου, είτε βρήκε ανοιχτή την πόρτα γιατί την άφησες εσύ, είτε βιαστικά την άνοιξε μόνος του ψάχνοντας την έξοδο κινδύνου. Αυτή η τάση φυγής δεν είναι και ό,τι πιο όμορφο για σένα που μένεις πίσω, με τα ερωτηματικά να σου κάνουν παρέα. Όταν μάλιστα επικαλείται δικαιολογίες που ξέρεις πως δεν είναι οι πραγματικές αιτίες μπορεί να μην προσπαθεί να πείσει εσένα αλλά τον ίδιο του τον εαυτό. Το πιο δύσκολο είναι να είμαστε ειλικρινείς με εκείνους που έχουμε επιλέξει να είναι δίπλα μας ή σε στιγμές που πρέπει να πάρουμε μεγάλες αποφάσεις. Κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας και προσπαθούμε να κάνουμε στην άκρη ό,τι έχει σκοπό να μας βγάλει από το comfort zone μας.

Μπορεί να σε πιάνουν τάσεις φυγής, γιατί τα πράγματα δείχνουν πολύ καλά, υπερβολικά για να ‘ναι αληθινά, ενώ εσύ δεν ξέρεις τι γίνεται στην επόμενη πίστα και μοιάζεις χαμένος. Ίσως φεύγεις γιατί είσαι τόσο σίγουρος πως οπότε θες μπορείς να ξαναγυρίσεις. Γιατί πολύ απλά έχεις πιστέψει πως το άτομο που είναι δίπλα σου θα βρίσκεται πάντα εκεί για σένα. Φεύγεις για πολλούς λόγους -εύχομαι μόνο να είναι σωστοί-, μα όταν θες να γυρίσεις πίσω τουλάχιστον να ξέρεις τον λόγο.

Γυρνάμε σε μια κατάσταση, σε έναν άνθρωπο, που μας αγάπησε πολύ, που μπορεί να αγαπήσαμε κι εμείς το ίδιο ή ακόμα περισσότερο, περιμένοντας να μας δεχτεί, να είναι διατεθειμένος να κάνουμε μια νέα αρχή, να μας συγχωρήσει. Επιλέγουμε να γυρίσουμε, αλλά δεν ξέρουμε αν αυτό που μας τράβηξε πίσω ήταν ο έρωτάς μας, τα αισθήματα που δεν έσβησαν, οι δικές μας ανασφάλειες, το ότι καταλάβαμε την γκάφα μας, το ότι δε βρήκαμε κάπου καλύτερα, το ότι το πρώην ταίρι μάς διεκδίκησε τόσο σθεναρά που αποφασίσαμε να δώσουμε μια ακόμη ευκαιρία. Τουλάχιστον όμως εσύ που επιστρέφεις πρέπει να ‘χεις στον νου σου τον πραγματικό λόγο που γυρνάς.

Κι όταν επιστρέφεις πολλές φορές δεν νοιάζεσαι για το πώς πέρασε το πρόσωπο που άφησες πίσω σου το διάστημα που έλειπες. Πώς ένιωσε την ώρα που έκλεισες την πόρτα, ποιες ήταν οι σκέψεις του, οι επόμενές του πράξεις. Έχεις αναρωτηθεί πόσο εύκολο είναι να είστε ξανά μαζί; Αλλά ακόμα κι αν σου πέρασε απ’ το μυαλό και δεν έκανες κάτι γι’ αυτό, δεν έχει μεγάλη διαφορά. Οι πράξεις είναι το πρόβλημα γλυκέ μου Οδυσσέα που αποφάσισες να φύγεις.

Οι επιστροφές λοιπόν ας είναι ειλικρινείς, ας είναι ξεκάθαρες και χωρίς όπλα σε φαρέτρα. Μόνο να σε νοιάζει τι έγινε όταν έφυγες, τι συνέβη σε εκείνο το σπίτι που θέλεις να ξαναμπείς, γιατί όσο και να μοιάζει ίδιο απ’ έξω, έχει αλλάξει η διακόσμηση όσο έλειψες. Οπότε όταν έρχεσαι πίσω να είσαι έτοιμος να αρχίσεις από την αρχή ξανά, γιατί όλα μοιάζουν -και είναι- διαφορετικά.