Γεια σου Μαντάμ Σουσού,
θα ήθελα την άποψή σου για κάτι!
Εδω και κάτι μήνες, με τρώνε οι τύψεις και η στεναχώρια.
Έκανα έρωτα με τον καλύτερο του φίλο. Όχι έρωτα ακριβώς, ήταν κάτι σαν έλξη (κάθε μέρα μαζί, ταιριάζαμε, αγαπιόμασταν σαν άνθρωποι, αλλυλοσυμπληρωνόμασταν.)
Ολο αυτό κράτησε ένα-δύο μήνες, αλλά λόγω της αδυναμίας μου να τον ξεχάσω γύρισα ξανά πίσω στο αγόρι μου.
Παραμένουν φίλοι όπως είναι φυσικό.
Κι αναρωτιέμαι. Αν κάποια μέρα το μάθει; Αν του το πει; Αν του το πουν οι δικοί μας άνθρωποι που το ξέρουν;
Γιατί καλώς ή κακώς το ήξερα αρκετά άτομα, θεωρητικά άτομα εμπιστοσύνης.
Μπορεί να την έκανα την κουτσουκέλα μου και τώρα να μετανιώνω, αλλά δεν πάυει να με κυριεύει ο φόβος ότι θα το μάθει, θα πληγωθεί και θα με αφήσει.
Ξέρω οτι ίσως να είναι εγωιστίκο που τα θέλω όλα δικά μου, αλλά τον αγαπάω πολύ και μετανιώνω για την άλογή μου σκέψη. Το πρόβλημά μου είναι τόσο περίπλοκο, ίσως και άλυτο.
Πίστευεις οτι θα το μάθει ή θα παραμείνει ένα μυστικό για πάντα;
Ευσταθία 21
Αγαπημένη μου Ευσταθία,
θα το μάθει.
Όσο έμπιστοι και να ναι οι φίλοι, κάποιος, κάποια, κάπου, κάποτε θα του το σφυρίξει το σύμφωνο.
Δε θέλω να φανώ απαισιόδοξη -γιατί δεν είμαι-, αλλά στη δική σου περίπτωση, όχι μόνο έκανες μέγιστη μαλακία –κοινή μεν, μέγιστη δε-, αλλά το έκανες και φανερά! Εδώ σου βγάζω το καπέλο. Μπράβο.
Μήπως τότε ήλπιζες να το μάθει; Δε σε ενδιέφερε; Δεν το σκέφτηκες μήπως;
Πες το μόνη σου.
Καλύτερα να το μάθει από εσένα μια καλή στιγμή, παρά τυχαία από κάποιον άλλο.
Και μυστικό να το κρατήσεις, εσύ καλά δεν θα ‘σαι. (ή μήπως θα ‘σαι;)
Ανέλαβε τις ευθύνες σου, προσπάθησε για κάτι καλύτερο και μάθε από τις εμπειρίες σου.
Όπως έστρωσες,για να κοιμηθείς, πρέπει να ξεστρώσεις.