Πρόσφατα χαζεύοντας στο διαδίκτυο έπεσα πάνω σε ένα βιντεάκι το οποίο παρουσίαζε έναν άντρα στις διάφορες δεκαετίες της ζωής του. Ακριβώς από πάνω του με ένα συννεφάκι συνοψίζοντας οι ανάγκες του με βάση την κάθε ηλικία. Για τον εικοσάρη, λοιπόν, οι ανάγκες αυτές εκφράζονταν πλήρως από μια μόνο λέξη: «σεξ» και αν είχαν να ζητήσουν κάτι ακόμα αυτό θα ήταν πάλι σεξ.
Πώς να τους αδικήσει, όμως, κανείς; Είναι νέοι, ωραίοι και μόλις έχουν αρχίσει δειλά-δειλά να οδεύουν προς την άλλη πλευρά, αυτή των αντρών και να αφήνουν πίσω τους την ξεγνοιασιά της εφηβείας. Μέσα τους είναι ακόμα παιδιά, αλλά δεν πρόκειται να σε αφήσουν να το δεις αυτό. Αυτό που θα σου δείξουν είναι το μοντέλο του μεγάλου καρδιοκατακτητή που μπορεί να έχει στα πόδια του όποια θελήσει απλά και μόνο επειδή αυτό επιζητούν σε αυτή τη φάση της ζωής τους. Γιατί αν δεν το κάνουν τώρα, πότε θα το κάνουν;
Για την πλειοψηφία, λοιπόν, των εικοσάρηδων η πρώτη σκέψη μόλις δουν μια γυναίκα είναι «Θέλω να κοιμηθώ μαζί της». Μην περιμένεις, λοιπόν, μεγάλες υποσχέσεις, λουλούδια ή τηλέφωνα όσο είναι έξω με τους κολλητούς του. Δεν ψάχνει για κάτι τέτοιο, δεν τη θέλει τη δέσμευση, ίσα-ίσα μάλιστα που τη φοβάται. Ναι, ναι όπως ακριβώς το ακούς. Αυτός ο τάχα σκληρός άντρας που έχεις απέναντί σου τρέμει σαν το ψάρι στην ιδέα μιας μόνιμης μακροχρόνιας σχέσης. Δεν είναι κάτι που βρίσκεται στα άμεσα σχέδια του κι ούτε πρόκειται να το σκεφτεί τουλάχιστον για τα επόμενα 10-15 χρόνια. Στόχος του σε αυτήν την ηλικία είναι αφενός η επαγγελματική επιτυχία και σταδιοδρομία κι αφετέρου να περνάει καλά. Να έχει μια όμορφη γυναίκα στο πλευρό του για να περηφανεύεται στους κολλητούς του, να βγαίνει να γίνεται λιώμα και την επόμενη μέρα να ξυπνά δίχως να ξέρει τι του γίνεται.
Κι αν ακόμη δεν του αρέσουν αυτά, είναι τόσο μεγάλη η πίεση από τον κοινωνικό περίγυρο που στο τέλος θέλει-δε θέλει, θα αναγκαστεί να τα ακολουθήσει. Γιατί όπως και να το κάνουμε τον νοιάζει και μάλιστα πολύ να ανήκει στο σύνολο των συνομηλίκων του και να είναι αρεστός.
Αν τώρα τελικά αποφασίσει να κάνει σχέση τα πράγματα μπερδεύονται για εκείνον. Από τη μία είσαι εσύ κι από την άλλη όλοι του η πλειοψηφία των φίλων του να του λένε «Έλα ρε μαλάκα πήδα την και φύγε, δεν είσαι για τέτοια ακόμη». Κι αυτός κάπου στη μέση καλείται να αποφασίσει ο ίδιος για τον εαυτό του. Όποια απόφαση και να πάρει θα του κοστίσει κάτι κι αυτό τον εκνευρίζει γιατί δεν έχει μάθει να χάνει. Αν αποφασίσει να μείνει μαζί σου, τότε συγχαρητήρια έχεις πέσει στην εξαίρεση του κανόνα και δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα. Τουλάχιστον όσο δεν αναφέρεις το μεγάλο κακό δράκο του παραμυθιού (δέσμευση) θα περάσεις πολύ καλά. Το σεξ θα είναι άφθονο και τα ξενύχτια κι οι βόλτες θα είναι μέσα στο πρόγραμμα.
Αν, όμως, τελικά αποφασίσει να σε χωρίσει θα το κάνει αναίμακτα χωρίς συναισθηματισμούς και λόγια συμπόνιας. Το ότι θα πονέσει είναι το μόνο σίγουρο, αλλά μην περιμένεις να το δείξει. Το «Οι άντρες δεν κλαίνε» παίζει σε επανάληψη μέσα στο μυαλό τους. Κι αν κάποια στιγμή πέσει στα πατώματα οι φίλοι του είναι εκεί να τον σηκώσουν και να τον φέρουν πάλι στον δικό τους ίσιο δρόμο.
Καθώς, όμως, ο εικοσάρης μεγαλώνει αρχίζει να ωριμάζει. Αφού φάει τα μούτρα του κάνα δυο φορές θα αρχίσει να μαθαίνει από τις εμπειρίες του. Σταδιακά συνειδητοποιεί ότι η εμφάνιση δεν είναι πάνω απ’ όλα. Βέβαια δεν την απορρίπτει και τελείως, απλά ξεκινάει να ψάχνει για κάποια με έναν εξίσου όμορφο εσωτερικό κόσμο, που θα του δώσει τη συναισθηματική κάλυψη που τόσο πολύ έχει ανάγκη γιατί βαθιά μέσα του κι ο ίδιος γνωρίζει πως το συναίσθημα κι όχι η εμφάνιση θα είναι αυτό που θα τον μαγνητίσει στο τέλος.
Συντάκτης: Δανάη Γιαννοπούλου
