Όλοι λένε πως οι ανδρικές φιλίες είναι πολύ πιο ισχυρές από εκείνες των γυναικών, για πολλούς και διάφορους λόγους. Θεωρούνται φιλίες ουσιαστικές, με νόημα και με πραγματική επικοινωνία και κατανόηση. Αντίθετα, σπάνιες θα είναι οι περιπτώσεις που θα δούμε τις γυναικείες φιλίες να κρατάν σε βάθος χρόνου.
Ο αρχαίος ελληνικός κανόνας της φιλίας σχετιζόταν αποκλειστικά με τον ανδρικό θεσμό. Όπως είχε αναφέρει κι ο Πλάτωνας, «η ισότητα δημιουργεί τη φιλία».
Οι διθύραμβοι για τις ανδρικές φιλίες, δε σταμάτησαν ποτέ να ακούγονται και να γράφονται. Από μικροί όλοι μάθαμε να πίνουμε στην υγειά ενός καλού φίλου ή ενός κολλητού, ο οποίος είχε σημαντική θέση στη ζωή μας και στην καθημερινότητα.
Οι ανδρικές φιλίες, ήταν Ευαγγέλιο στα μάτια των παλιών, υποβιβάζοντας ακόμη και την ίδια τους τη σχέση με μια γυναίκα. Δε μπορούσαν να φανταστούν πώς μια γυναίκα θα έβγαινε μπροστά από τη σχέση των παλιόφιλων.
Δεν είναι –όμως– τα πράγματα τόσο ρόδινα και για τις αντρικές σχέσεις. Παντού υπάρχουν οι εξαιρέσεις και σίγουρα πάντα θα υπάρχουν, όσο θα υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι αποσκοπούν στην εκμετάλλευση και την κάλυψη συμφερόντων.
Δυστυχώς, η εποχή μας δεν προβλέπεται για καμία είδους φιλία, είτε ανδρική είτε γυναικεία. Συνεχώς βλέπουμε στενούς φίλους να διατηρούν μια σχέση με ένα «δε γαμιέται», κάθε φορά που γίνεται μια στραβή και φέρνει τον τσακωμό. Να σώσουν κάτι το οποίο ενδεχομένως έχει πεθάνει εδώ και πολύ καιρό και οι ίδιοι μάταια προσπαθούν να το επαναφέρουν.
Διότι, όταν φτάνουν σε σημείο να αδιαφορούν για σοβαρά πράγματα στην μεταξύ τους σχέση, τότε κάπου έχουν χάσει το δρόμο της πραγματικής φιλίας. Γιατί η αδιαφορία θα οδηγήσει σε χειρότερες καταστάσεις, οι οποίες δε θα μπορούν να αποφευχθούν.
Παρά το γεγονός πως οι ανδρικές φιλίες αποτελούν υπόδειγμα σχέσης στην εποχή μας, έχουν φτάσει κι αυτές σε σημείο αμφισβήτησης πλέον. Σίγουρα είναι αλήθεια πως οι άνδρες δε δένονται συναισθηματικά σε μία φιλική σχέση, αλλά εκείνο που κάνει τη φιλία πιο ουσιαστική, είναι η επικοινωνία μεταξύ τους.
Οι «κολλητοί» πλέον, έχουν πετάξει από πάνω τους τις ενοχές μιας οικειότητας που θα μπορούσε εύκολα να παρεξηγηθεί. Βλέπουμε συνεχώς φίλους μας, να μας παίζουν μικρές ή μεγάλες «πουστίτσες» κι όμως εμείς τους αποκαλούμε ακόμη «αδέλφούς».
Πόσες σχέσεις έχουμε δει να καταστρέφονται από έναν «κολλητό» και πόσους γάμους είδαμε να χαλάνε εν μία νυκτί από τον κουμπάρο-αδελφό του γαμπρού; Και, πιστέψτε με, τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Πολλές φορές έχουμε ακούσει τον «κολλητό» μας να λέει «η γκόμενα του φίλου μου, δυο φορές δική μου» και γελάσαμε. Έχουμε σκεφτεί όμως, τι μπορεί πραγματικά να κρύβεται πίσω από αυτή τη φράση ορισμένες φορές;
Αυτοί λοιπόν, οι «κολλητοί» και «αδελφοί», τείνουν να εκλείψουν στις ημέρες μας. Σε μία εποχή, όπου οι άνθρωποι μεγαλώνουν με βάση το πώς θα βγάλουν περισσότερα χρήματα και πως θα αποκτήσουν καλύτερο status, η ανάγκη για έναν πραγματικό φίλο, περνάει σε δεύτερη μοίρα.
Σε μία εποχή όμως που προβάλλεται η «ψευτοκοινωνικότητα», λίγοι προτιμούν συγκεκριμένους ανθρώπους. Αντίθετα, προτιμούν να μαζεύουν από τον κουβά και κυρίως να «φουσκώνουν» το πορτοφόλι τους, προκειμένου να πουλήσουν λίγη «ρεκλάμα» με οποιονδήποτε τρόπο.
Ως άντρες, κατακρίναμε πάντα τις γυναικείες φιλίες, αποκαλώντας τις «λυκοφιλίες». Αλλά δεν πιστεύω πως υπάρχουν μεγάλες διαφορές πλέον. Η κύρια διαφορά μεταξύ των δύο, έγκειται στο ότι οι γυναίκες τις διατυμπανίζουν περισσότερο.
Δυστυχώς, τα «κολλητηλίκια» και οι «αδελφότητες» των ημερών μας δε διακατέχονται από συναίσθημα, αλλά από ταυτόχρονη ανάγκη. Γι ’αυτό οι περισσότερες δεν έχουν αίσιο τέλος.
Κι όταν το πλοίο δεν μπορεί να σωθεί, τότε ερχόμαστε αντιμέτωποι με την ωμή πραγματικότητα και καταλαβαίνουμε ποιες ήταν πραγματικές προθέσεις του ανθρώπου που εμπιστευτήκαμε ολόκληρη τη ζωή μας.
Η μόνη διαφορά τους με τον «Τιτανικό» έγκειται στο ότι χρειάζονται περισσότερο από ένα βράδυ για να βουλιάξουν.
Συντάκτης: Κωνσταντίνος Δρόσος
