Πρόλογος με άκυρο αστείο, νοηματική γέφυρα με μπινελίκι, πάμε στο θέμα.
Υπάρχει εκεί έξω κόσμος που νομίζει πως μια, βασικά, άγνωστη λέξη, φέρνει κοντά τους τον έρωτα της ζωής τους. Κάρμα. Αυτή η ξενόφερτη ιδέα, έχει μπει, μετά από το σχετικό σίριαλ του ΑΝΤ1, κυρίως, στη ζωή της μέσης γκρέκας νοικοκυράς, που όλα τα’ χει, κι βούλα η κόκκινη στο κούτελο της λείπει.
Έριξα μια ματιά και δίπλα, διάβασα την ιστορία της φίλης Πράξιας, ωραία ήταν, πιπεράτη, πάμε τώρα να μιλήσουμε και για την πραγματικότητα, πριν μπλοκάρουν οι αρτηρίες μου από τα νεύρα.
Προσπαθώ να είμαι ζεν και πράος. Γιατί σας αρέσει να με τσατίζετε;
Περνάω στα γρήγορα τα βασικά, τα’ χουμε ξαναπεί χίλιες δυο φορές: Ο μεγάλος έρωτας είναι ζήτημα στατιστικής. Αναζητάς κάποια χαρακτηριστικά, αναζητά κάποια χαρακτηριστικά, κι από εκεί και πέρα μιλάνε οι πιθανότητες.
Αλλά δεν σταματάς εκεί, έτσι; Εσύ νομίζεις πως μια υπερκόσμια δύναμη σε θέλει με τον Μπάμπη σου, ακόμα κι εφόσον το πρακτικό κομμάτι περί μαθηματικών ισχύει. Το κάρμα, στο μυαλό σου, εξουσιάζει τα μαθηματικά, και τα στρίβει προς όφελός του- μα τι σατανάς, αυτό το κάρμα!
Καλή μου αμοιβάδα, κάνε, σε παρακαλώ, μια χάρη στον εαυτό σου, και πέρνα μια βόλτα από μια βιβλιοθήκη. Είναι ένα μεγάλο μέρος, γεμάτο με σελίδες ανθρώπων, των οποίων ούτε τον καφέ δεν αξίζεις να σερβίρεις.
Αν πιάσεις ένα βιβλίο ινδουιστικής φιλοσοφίας, θα δεις πως το κάρμα είναι η φυσική ισορροπία μεταξύ των καλών πραγμάτων που κάνεις, και των καλών πραγμάτων που σου συμβαίνουν. Τώρα, το τι σχέση έχει αυτό, με το αν αρέσουν και στον Μήτσο τα σκυλάκια, μόνο εσύ μπορείς να καταλάβεις.
Αλλά, ακόμα κι αν προσβάλλεις καταλάθος μια ολόκληρη θρησκεία, εννοώντας «μοίρα», «ριζικό» ή «σωβρακοφανέλα», ποιος σου είπε πως κομμάτι του προδιαγεγραμμένου για σένα, είναι να βρεθείς με έναν άνθρωπο; Γιατί, αν, ο μη γένοιτο, ισχύει αυτό, πάει να πει πως η ζωή σου είναι ήδη στον απόπατο. Για να στο θέσω απλά: Αν η μοίρα σου είναι να συναντηθείς με τη Λίτσα, κι ο,τι έχεις κάνει μέχρι στιγμής στη ζωή σου περιστρέφεται γύρω από αυτό, μάλλον δεν είναι και πολύ παραγωγική η ζωούλα που ζεις.
Αν με ρωτάς, είναι απελπιστικό να προορίζεσαι να συναντηθείς με ένα άτομο, κι όχι να θεραπεύσεις τον καρκίνο, ή να φέρεις ειρήνη στην Παλαιστίνη. Εκτός κι αν υπάρχει άτομο που είναι προορισμένο να τα πετύχει αμφότερα, κι εσύ είσαι απλώς μια ασήμαντη κουκκίδα στην παγκόσμια ιστορία. Σ’ αυτήν την περίπτωση, έχεις αποδεχθεί πως είσαι εντελώς άχρηστη, και δεν έχουμε καμιά υποχρέωση να σου δίνουμε σημασία.
Το πρόβλημα είναι, πως αν αρχίσουμε να το πιστεύουμε όλοι αυτό, δε θα μείνει άνθρωπος να κάνει και τα υπόλοιπα. Αν αρχίσουμε να πιστεύουμε πως η ζωή μας είναι προκαθορισμένη, δε θα μείνει κανένας να προσπαθεί για κάτι μεγαλύτερο, είτε λέγεται «ιδανικός σύντροφος», είτε λέγεται «θεραπεία του Αλτσχάιμερ».
Αυτά, φυσικά, αν εξαιρέσουμε το γεγονός, πως αυτό που πιστεύεις, ούτε κάρμα είναι, ούτε κάποια λογική έχει.
Προτείνω ν’ αφήσουμε τα ινδουιστικά για τον ινδουισμό, τα βουδιστικά για τον βουδισμό, και την ζωή μας για εμάς, ακόμα κι αν, που και που, δεν μπορούμε να την εξηγήσουμε ή να την διαχειριστούμε μόνοι μας.
Οπότε, την επόμενη φορά που θα ξανακούσω την λέξη «κάρμα», θέλω στην ίδια πρόταση ν’ ακούσω τις λέξεις «ντάρμα», «άσραμ» ή «πούντζα».
Και μη βγάλετε κακόγουστο αστείο από αυτό το τελευταίο.
Συντάκτης: Γιώργος Γραμματόπουλος
