Η δουλειά από μόνη της είναι κάτι ύπουλο. Σε σταματάει απ’ τον ελεύθερό σου χρόνο που είναι εκπληκτικό να είναι άπειρος. Όταν τελικά αποδεχτείς ότι πρέπει να δουλέψεις και το πάρεις απόφαση, εύχεσαι όλα να είναι ιδανικά στο χώρο εργασίας. Τις περισσότερες φορές όμως, τ’ όνειρό σου χαλάει και τίποτα δεν είναι ιδανικό.
Άντε κι οι απολαβές είναι ελάχιστες, να το καταπιείς. Οι ώρες; Αμέτρητες, αλλά και πάλι το καταπίνεις τώρα που άφησες την τεμπελιά πιο πέρα. Οι συνεργάτες όμως, είναι ένα κομμάτι σκληρό, οφείλουμε να το παραδεχτούμε. Μακάρι να τους επιλέγαμε εμείς, αλλά αυτό θα ‘ταν το ιδανικότερο σενάριο. Για την ακρίβεια, το ιδανικότερο σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Γιατί τα βάζουμε τώρα με τους συνεργάτες; Μα γιατί είναι λες κι επιλέγονται με κριτήρια, κατά σου. Όπου κι αν πας να δουλέψεις, πάντα θα υπάρχει εκείνο το άτομο που καταφέρνει να σου ανεβάζει την πίεση και με την ύπαρξή του να σου χρωματίζει το προσωπάκι μ’ ένα σκούρο πράσινο χρώμα. Δε γνωρίζω ακριβώς τι συμφωνία σκευωρίας γίνεται κάθε φορά, όπου κι αν εργαστείς.
Η φιγούρα της ενοχλητικής γκόμενας που νιώθει την έπαρση της «παλιάς», είτε γιατί έχει τα μέσα μετά από τόσα χρόνια στη δουλειά είτε γιατί νιώθει άχρηστη η καημενούλα και βρήκε εσένα να επιβληθεί, στοιχειώνει ό,τι πρόσληψη κι αν έχεις υπογράψει. Κι αν εκείνη δεν είναι εκεί που εσύ εργάζεσαι, έχει φροντίσει καλά να ‘ναι πάντα εκεί ένας προϊστάμενος, λίγο πιο μαλάκας απ’ όσο περίμενες.
Μιλάμε λοιπόν για εκείνη την ηγετική φιγούρα, μέσα στην ειρωνεία, την ξινίλα και την έλλειψη παιδείας. Συνήθως οι μαλάκες στη δουλεία, εκλείπουν παιδείας, όχι εκπαίδευσης, να είμαστε αντικειμενικοί. Αυτά τα δύο πρότυπα που παίζουν τραμπάλα με το νευρικό σου σύστημα, είναι αποτέλεσμα συσσώρευσης κόμπλεξ. Ρε συ σοβαρά, όταν ηρεμήσεις απ’ την έξαρση νεύρων, σκέψου πόσο δούλεμα έχουν μαζέψει εις βάρος τους στο παρελθόν και τώρα κάνουν τις ζωές των άλλων δύσκολες.
Δεν πιστεύω να ‘ναι ψυχικά υγιή και σώα άτομα και να καταφέρνουν να σε κάνουν να θες να μπεις φυλακή προκειμένου να δεις την μπουνιά σου στο σαγόνι τους. Κανείς δε σε βγάζει εύκολα απ’ τα ρούχα σου και στη δουλεία αυτό γίνεται καθημερινά και μάλιστα μ’ επιτυχία. Κάπου μπάζει η ιστορία μαζί τους, βλέπεις;
Μια μέρα δηλαδή να ξυπνήσεις σαν άνθρωπος γεμάτος διάθεση να πας για δουλειά, λες και το ξέρουν κι έχουν στόχο αυτές οι βδέλλες ενέργειας να σ’ αδειάσουν, να σε μαυρίσουν, να σου δειχτούν ή να στην πουν για να σου χαλάσουν ηθικό και διάθεση μαζί.
Πού να βρεις εσύ μετά κέφι; Πουθενά, εξαφανίστηκε μες τα κόμπλεξ τους. Τι σου ‘χουμε κάνει μανάρι μου και μας έχεις στο μάτι; Φοβάσαι μήπως είμαστε καλύτεροί σου και σου φάμε τη θέση; Γιατί μας αναγκάζεις να κάνουμε σχέδια πώς να σ’ εξοντώσουμε; Όχι τίποτα άλλο, μετά αρνείσαι να πας για δουλειά λόγω ενός καβαλημένου συνεργάτη, που μακάρι από αύριο να ‘ναι άνεργος. Γινόμαστε κακοί χωρίς λόγο τώρα ενώ δε φταίμε.
Η εξουσία κι η όποια θέση σου χαρίστηκε, γίνεται εφιάλτης όλων των υφιστάμενών σου, επειδή εσύ, αχάριστε είρωνα νιώθεις μειονεκτικά στο σύνολο και συνεπώς μας πίνεις το αίμα, μας βγάζεις το λάδι, μας κάνεις τη ζωή ποδήλατο, κι όλες μαζί τις εκφράσεις που φτιάχτηκαν για τον απαίσιο χαρακτήρα σου. Δεν είσαι ηγέτης όμως αν σε μισούν οι συνεργάτες σου και παρακαλούν να πάθεις δηλητηρίαση απ’ το κολατσιό σου, ένα υπερεκτιμημένο εγωιστικό μόρφωμα είσαι στο πετσί μας. Μια κακιά πεθερά κολλημένη σα τσιμπούρι στον αυχένα μας λέγεσαι, που με το που πατήσουμε το πόδι στη δουλειά, καταστρέφει κάθε διάθεση για καλημέρα και καλησπέρα μαζί. Τι φταίνε κι οι πεθερές βέβαια, επειδή εσύ είσαι ελλιπής σε σεξουαλική δραστηριότητα. Ναι, αγάμητος κι αγάμητη εννοούμε λίγο πιο διακριτικά.
Δε θέλει κανένας να χάσεις τη θέση σου και να σου κλέψει την εξουσία, σταμάτα να ‘χεις εμμονές, την εξουσία την έχεις κατασπαράξει προ πολλού από μόνος σου. Όπως επίσης, μόνος σου χάνεις και το σεβασμό των άλλων στο πρόσωπό σου, επειδή είσαι σκατοχαρακτήρας κι εκμεταλλεύτηκες τον τίτλο σου. Εσύ πρώτος απ’ όλους δε σέβεσαι εσένα, κι επιβάλλοντάς αυτό στους άλλους με τον αγενή και πρωτόγονο τρόπο σου, θέλουν απλούστατα όλοι να σε σκοτώσουν. Απλά είναι τα πράγματα, εσύ τα κάνεις περίπλοκα.
Οι περισσότεροι φίλοι και συγγενείς μας υποφέρουν απ’ την επιδημία του «μαλάκα στο χώρο εργασίας», κι εμείς επίσης. Είναι μάστιγα παιδιά, πρέπει να εξολοθρευτεί. Μαζί θα γίνουμε ένα για να διώξουμε τους κομπλεξικούς και τους αγάμητους απ’ τα πόδια μας και να πηγαίνουμε κεφάτοι στη δουλειά. Μια τρικλοποδιά, λίγο οξύ, ένα πείραγμα στα φρένα μπορεί να βοηθήσει. Ή ακόμα και κάποιο φίλο σας που έχει καιρό να συνευρεθεί ερωτικά, ας τον συστήσετε στην προϊσταμένη σας, θα φανεί χρήσιμος. Το πολύ-πολύ να καταλήξετε μαζί στο ταμείο ανεργίας. Το μόνο σίγουρο είναι πως ακόμα, δεν προσφέρεται στους πολίτες εισόδημα κομπλεξισμού και κατωτερότητας. Δυστυχώς για μας, ευτυχώς γιατί η πλειοψηφία θα είχε εισόδημα χωρίς να εργάζεται.
Επιμέλεια Κειμένου Μένιας Ντελαβέγκα: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μένια Ντελαβέγκα
