Η μεγαλύτερη αντιπάθεια ο πιο κρυφός σου έρωτας

Πόσο έρωτα μπορεί να κρύβει μια αντιπάθεια; Η λογοτεχνία και οι λοιπές τέχνες έχουν εξιστορήσει πολλές μικρές και μεγάλες περιπέτειες ανθρώπων που απεχθάνονταν ο ένας τον άλλον και στο τέλος κατέληξαν να ζήσουν παθιασμένους έρωτες. Από την κλασσική ιστορία αγάπης του κυρίου Ντάρσι και της Ελίζαμπεθ Μπένετ γεμάτη περηφάνια και προκατάληψη μέχρι την παθιασμένη σχέση του Δημήτρη Παπαμιχαήλ και της Αλίκης Βουγιουκλάκη, η αντιπάθεια έφερε τον έρωτα και οι σχέσεις τους εξελίχθηκαν σε μεγάλες αγάπες.

Γιατί όμως τα αρνητικά συναισθήματα όπως το μίσος, η απέχθεια και η αντιπάθεια «κινδυνεύουν» να μετατραπούν στα ακριβώς αντίθετα; Οι γραμμές που τα χωρίζουν είναι τόσο ευαίσθητες ή μήπως δεν υπάρχουν; Υπάρχει κάτι μήπως στη μέση που τα ενώνει αντί να τα χωρίζει;

Η επιστημονική άποψη αναφέρεται σε στοιχεία που αφορούν στη λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου. Σε σχετική έρευνα, επιστήμονες που μελέτησαν τις απεικονίσεις του εγκεφάλου απέδειξαν ότι το ίδιο σημείο που «παράγεται» το συναίσθημα του μίσους είναι και αυτό που ευθύνεται και για την παραγωγή του συναισθήματος της αγάπης. Μόνο που το υποκομμάτι που παράγει το μίσος ακουμπάει λίγο περισσότερο στη λογική. Επιπλέον, από την ίδια έρευνα προέκυψε και το συμπέρασμα ότι όταν το άτομο εκφέρει τη γνώμη του αιτιολογώντας τη, το συναίσθημα της αγάπης σιγεί.

Επειδή όμως αυτά τα επιστημονικά συμπεράσματα χρήζουν μεγάλης ανάλυσης που λίγοι θα τα καταλάβουν, κάποιοι ψυχολόγοι έδωσαν μια πιο απλή εξήγηση γιατί ένας άνθρωπος που μας είναι αντιπαθής, καταλήγει να είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που περιμέναμε.

Συγκεκριμένα, ψυχολόγοι που μελέτησαν τέτοιου είδους σχέσεις μίλησαν για κάτι απλό που συνδέει αυτά τα δύο συναισθήματα: το πάθος. Τόσο τα αρνητικά συναισθήματα, όσο και τα θετικά, όταν φτάσουν στον υπέρτατο βαθμό κυριαρχούνται από το πάθος. Είναι σαν να έχεις δύο ακτές, τη μία απέναντι από την άλλη, και εκεί που μάχονται αναμεταξύ τους, έρχεται ένα θαλάσσιο κύμα, τις καλύπτει και τις ενώνει. Και ξαφνικά από εκεί που αντιπαθείς κάποιον, θα ακούσεις κάτι από το στόμα του και με ένα κλικ θα τον δεις αλλιώς.

Και πώς θα καταλάβει κάποιος ότι αυτό που νιώθει τελικά δεν είναι αντιπάθεια αλλά έρωτας και μάλιστα παθιασμένος; Συνήθως το καταλαβαίνουν οι γύρω του και οι δικοί του άνθρωποι. Βασικό χαρακτηριστικό είναι ότι ενώ δηλώνει αντιπάθεια, επί μονίμου βάσεως ψάχνει ευκαιρία για να αναφέρει το όνομα του «εχθρού» και να το συνοδεύει με διάφορες εκφράσεις και δηλώσεις μίσους και απέχθειας. Και ακόμα κι όταν οι φίλοι σου θα στο πουν ότι φωνάζει ο έρωτας από μακριά, εσύ δε θα το αποδεχτείς και θα αναλώνεσαι ανά πάσα ώρα και στιγμή να μιλάς για αυτόν.

Επιπλέον βασική ένδειξη ότι η αντιπάθεια δεν είναι αυτό που νομίζεις, είναι η παρακολούθηση και ο σχολιασμός κάθε κίνησης του εχθρού στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τέτοιου είδους παρακολούθηση δείχνει ενδιαφέρον και η επιμονή δείχνει σίγουρα κάτι θετικό. Γιατί άλλωστε να καθίσεις να ψάξεις για κάποιον όταν δηλώνεις ότι δε θέλεις μαζί του καμία σχέση; Ακόμα και αν κάποιος δυσκολεύεται να το δει, σίγουρα μια έκρηξη ή ένας καβγάς θα τον κάνει να αντικρύσει τα πραγματικά του συναισθήματα.

Αν πραγματικά αντιπαθείς κάποιον, θα αδιαφορήσεις γι’ αυτόν και δε θα τον εντάξεις ούτε στις πιο απλές κουβέντες που κάνεις. Οι εκρήξεις όμως που κατακλύζουν τα αρνητικά συναισθήματα είναι αυτές που θα σε κάνουν να νιώσεις το πάθος και να περάσεις στην αντίπερα όχθη. Και όσο κρυφό και να μείνει, πρέπει να το ζήσεις όσο πιο δυνατά μπορείς, γιατί θα είναι πέρα ως πέρα αληθινό.