Είναι μέρες που δεν τις έχεις προγραμματίσει. Είναι οι μέρες εκείνες που ξυπνάς με την ανάμνηση κάποιου ατόμου και συνειδητοποιείς ότι όλο αυτό είναι μια συνήθεια. Ναι, καταλαβαίνεις ότι δε σου λείπει το άτομο, αλλά οι στιγμές που ζούσες τότε, με όλα τα συναισθήματα που τις γέμιζαν και τις έκαναν τόσο έντονες αναμνήσεις. Ο έρωτας, ο δυνατός, ο άνευ όρων. Στην πραγματικότητα σου λείπεις εσύ. Εσένα επιζητάς. Εσύ είσαι η ανάμνησή σου.
Δε χρειάζεσαι παραπάνω από ένα λεπτό για να ξυπνήσεις! Αρκεί μόνο μια τυχαία στιγμή, όπου θα κοιτάξεις γύρω σου και θα δεις τι άλλαξε και τι απέμεινε τελικά από τότε, και αυτή σου η ματιά θα είναι διαφορετική από τις άλλες. Θα το νιώσεις. Πλησίασε και δες ότι ακόμα και αν είχες πατήσει το pause, τα χρόνια περνούσαν και δεν έδειχναν κανένα έλεος, καμία ανοχή σε σένα που ζούσες στον αυτόματο. Νόμιζες ότι κάποιος-κάπου θα σε περίμενε, αλλά ο χρόνος δε δίνει τέτοιες ευκαιρίες.
Σήμερα είναι η μέρα σου. Είναι η μέρα που θα σταθείς στη γωνιά σου, θα τα κοιτάς όλα από απόσταση κι όμως θα είναι ξεκάθαρα.
Το κοντέρ σου μηδενίζει και τα παίρνεις όλα από την αρχή. Μόνη σου κληρονομιά, οι λίγοι αυτοί που απέμειναν και τα μαθήματα ζωής που χάραξαν τη ζωή σου. Είναι εκείνη η μέρα που μέσα της χωράνε όλα, που ο χρόνος πια δε σου φτάνει, θέλεις κι άλλον γιατί δεν προλαβαίνεις. Μη βιάζεσαι. Πάρε τον χρόνο σου, βγες στον ήλιο και περπάτα δυνατά. Να ακούς τα βήματά σου, να τα ακούς που είναι βαριά. Και επίλεξε το άτομο που θες να μοιραστείς μαζί του αυτή τη στιγμή. Και αυτόν, κράτα τον.
Έφτασε η μέρα που θα μπορείς να νιώσεις τα συναισθήματά σου όλα, ατόφια. Την ευτυχία, τη δυστυχία, την πληρότητα, την ατέλεια. Και όλα αυτά στον υπερθετικό βαθμό. Κανένας συμβιβασμός, καμία εφήμερη σχέση για να καλύψεις τις κενές σου ώρες. Και η μοναξιά σου ακόμα θα σε γεμίζει. Σκέφτεσαι ότι έχεις περπατήσει τη διαδρομή σου από χαμηλά, έχεις ανέβει στην κορυφή, έχεις αποκαθηλωθεί και πας να κατακτήσεις τον κόσμο. Ένιωσες τελικά πως στη ζωή, όλα συνεχίζονται, όλα προχωράνε. Το μόνο που εσύ πρέπει να θυμάσαι, είναι ότι οι σκέψεις σου, οι επιλογές σου θα γίνουν το σχήμα της ζωής σου.
Και κάπου εκεί θα ξανανιώσεις τον έρωτα. Αυτόν που δεν έχει λογική. Που όλα τα παραπάνω θα αποτελούν ναι μεν τη βάση της προσωπικότητάς σου, αλλά εκείνος ο έρωτας θα δώσει την κατευθυντήρια πορεία. Ναι, τον απόλυτο, τον καταλυτικό, τον τα πάντα πληρούντα έρωτα, αυτόn που στο πέρασμά του δεν αφήνει τίποτα ανέπαφο. Στο σημείο αυτό λοιπόν, θα μάθεις να ζεις όλα τα συναισθήματα με την όποια πιθανή έντασή τους. Αυτό που θα πρέπει να θυμάσαι όμως, είναι πως μέσα από τη ένταση του έρωτα, ξεπηδάνε οι πιο κρυφές, οι πιο σκοτεινές πλευρές του εαυτού σου.
Εκείνες, θα πρέπει να τις αγαπήσεις λίγο πιο πολύ. Θα πρέπει να τις αγκαλιάσεις όταν θα νιώσεις την απογοήτευση, τη ζήλια, την προδοσία, το ξενέρωμα. Αυτές τις πλευρές σου να τις φροντίσεις λίγο παραπάνω.
Και εκεί, στη σιωπή και στα ανείπωτα θα βρεις τους φίλους σου τους αληθινούς. Θα τους δεις να σε περιμένουν όταν το τοπίο θα ξεκαθαρίσει από τους πολλούς. Θα τους βρεις στην πόρτα σου ένα μεσημέρι και θα περάσουν μέσα χωρίς συγγνώμες και εξηγήσεις. Και θα βρίσκονται στην καθημερινότητά σου. Όχι μόνο στις λύπες, για να νιώσουν λίγο ανώτεροι και να σου συμπαρασταθούν, όχι μόνο στις χαρές στα γιούπι και στα πανηγύρια μπας και τσιμπήσουν κάτι για τη διαδρομή. Οι φίλοι σου θα είναι εκεί και στο πιο ανούσιο τηλεφώνημά σου, στους καβγάδες για το τίποτα, στις αλήθειες που κανείς δεν τολμά να σου πει και στις αγκαλιές χωρίς λόγο προφανή μα με αιτία ουσιαστική.
Πάρε τον χρόνο σου λοιπόν, και σήκω. Και μην κολλάς στην αγένεια, στην ξετσιπωσιά και στη ζήλια των ανθρώπων. Φοβισμένα ανθρωπάκια είναι και δεν ξέρουν πώς να κρύψουν τον φόβο αυτόν, και τον μετουσιώνουν σε μικρότητες και ψεύτικα σκηνικά δηθενιάς.
Αυτό που έμαθα είναι, ότι η ζωή ξαναρχίζει κάθε μέρα. Αποφάσισε πού και πώς θα ξοδεύεις τον πολύτιμο χρόνο σου. Γιατί οι ευκαιρίες και ο χρόνος δεν είναι ανεξάντλητα.
Επιμέλεια Κειμένου Ιωάννας Καμπουρίδου: Κατερίνα Κεχαγιά.
Συντάκτης: Ιωάννα Καμπουρίδου
