Καλύτερα από απόσταση παρά μαζί και χώρια

Μάτια που δε βλέπονται γρήγορα… ξενερώνουν!

Δεν μπορώ να πω, ωραία η απόσταση και ο λίγος χρόνος χώρια από το άλλο μας μισό. Όλοι μας χρειαζόμαστε πού και πού μικρά διαλείμματα για να αφιερώσουμε λίγες ώρες στον εαυτό μας ή στους φίλους μας. Να διαβάσουμε ένα βιβλίο, να κάνουμε τις δουλείες μας ή ακόμα και τίποτα από τα παραπάνω. Μπορεί απλά να θέλουμε να ξοδέψουμε μια ολόκληρη μέρα στον καναπέ χαζεύοντας τηλεόραση, ή απλά χαζεύοντας το ταβάνι που θέλει βάψιμο. Και όλα αυτά χωρίς κάποιον δίπλα μας, να μας αποσπάει από τη συγκέντρωσή μας.

Προσφέρει ευχαρίστηση η αίσθηση της ελευθερίας, είτε την προσφέρεις είτε τη λαμβάνεις ή ιδανικά, όταν είναι αμοιβαία. Ακόμη και η αίσθηση της απουσίας του άλλου ανεβάζει την ένταση. Σας κάνει να περιμένετε με ανυπομονησία τη στιγμή που θα βρεθείτε ξανά. Όλα αυτά βέβαια σε υγιείς σχέσεις.

Υπάρχουν και μερικές περιπτώσεις που συμβαίνει το αντίθετο. Και αυτή τη στιγμή δε θίγεται το θέμα σχέσεων εξ αποστάσεως, όπου πρακτικά δεν μπορούν να βρεθούν δύο άνθρωποι επειδή τους χωρίζουν χιλιόμετρα. Θίγεται ένα θέμα απλούστερο μα συνάμα πιο περίπλοκο. Το θέμα των ανθρώπων που μένουν μερικά τετράγωνα μακριά ο ένας από τον άλλον και λόγω καθημερινότητας ή άλλων υποχρεώσεων δεν μπορούν να βρεθούν.

Όσο βαθιά και αληθινά και να είναι τα συναισθήματα που δένουν δύο ανθρώπους αν το κυρίαρχο αίσθημα είναι η απώλεια δεν μπορεί να κρατηθεί ζωντανή η σχέση. Το κινητό και τα μηνύματα δεν μπορούν να αντικαταστήσουν ούτε τα φιλιά ούτε τις αγκαλιές, δε γίνετε λοιπόν να παίρνουν αυτά τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Οι εικονικές καρδούλες και τα φιλάκια δεν μπορούν να εκδηλώσουν και να αποτυπώσουν το βλέμμα και το άγγιγμα, όταν λοιπόν emojies παίρνουν την πρώτη θέση στην εκδήλωση τρυφερότητας τότε κάτι πάει λάθος. Όταν όλα τα τάχα προβλήματα τα λύνετε δια αλληλογραφίας -ή για την ακρίβεια δια μηνυμάτων- και καταλήγετε να τσακώνεστε και να τα βρίσκετε εξ αποστάσεως, πώς μπορείτε να είστε εκδηλωτικοί και τρυφεροί; Κανείς δε θέλησε ποτέ σχέση με μια άψυχη συσκευή. Οποιαδήποτε τέτοια επικοινωνία είναι απρόσωπη και το μοναδικό δέσιμο που μπορεί να δημιουργήσει είναι αυτό της συνήθειας που εύκολα μπορεί να αντικατασταθεί με ένα καινούργιο πρόσωπο.

Δε γίνεται να βρίσκεστε και να κοιτάτε περισσότερο τα ρολόγια σας από ότι ο ένας τον άλλον. Αν οι ώρες είναι μετρημένες και τα λεπτά υπολογισμένα ακριβώς, τότε καταλήγετε να τρέχετε να προλάβετε τα πάντα σε ρυθμούς κυνηγημένων. Μα πώς θα προλάβετε; Πώς θα προκύψουν οι στιγμές που θα δημιουργήσουν δύο συντρόφους; Και οι αναμνήσεις; Πώς θα υπάρξουν αν δεν περνάτε χρόνο παρέα;
Μια σχέση απαιτεί πολλά για να πετύχει και το κυριότερο είναι η οικειότητα και η άνεση και αυτά τα δύο δεν έρχονται κατά παραγγελία, το μόνο σίγουρο. Χτίζονται με τις πραγματικές στιγμές και με το χρόνο που ξοδεύετε μαζί.

Όσο υπάρχει απόσταση τα λόγια πάντα θα μένουν λόγια ανούσια και τα όνειρα θα στέκονται κολλημένα πάντα ένα βήμα πριν την εκκίνηση. Τα ζευγάρια πρέπει να ζουν, να έχουν δραστηριότητες και κοινές εμπειρίες. Να μπορούν μέσω της καθημερινής τριβής να μαθαίνουν ο ένας τον άλλον και να γνωρίζουν και τα καλά και τα κακά τους. Ειδάλλως ποιο το νόημα να είσαι μαζί με κάποιον; Μηνύματα μπορείς να ανταλλάξεις με τον καθένα, η καρδιά σου όμως μπορεί να χτυπήσει για όλους το ίδιο δυνατά;

Εν τέλει θα καταλήξετε να αντιμετωπίσετε τη σκληρή πραγματικότητα και να συνειδητοποιήσετε πως συνηθίσατε τόσο πολύ να λείπει ο ένας στον άλλον που στην πραγματικότητα δε λείπει κανείς σε κανέναν. Μαθαίνει ο άνθρωπος στο μαζί, μα και στο χώρια. Κι αν μάθει στο χώρια σκούρα τα πράγματα.

Μην κοροϊδεύετε λοιπόν τους εαυτούς σας. Όποιος θέλει βρίσκει χρόνο ακόμη και αν αυτό σημαίνει να ξεκλέψει πέντε μόνο λεπτά μεταξύ των υποχρεώσεων. Όλα τα υπόλοιπα είναι φθηνές δικαιολογίες. Ίσως βέβαια να βολεύει και τους δυο κατά βάθος αυτή η κατάσταση και αυτό να οδηγεί στην αίσθηση ότι δεν έγινε και κάτι, όλα είναι εντάξει. Όμως ενημερωτικά, ο ερωτευμένος ο άνθρωπος δεν αντέχει μακριά από το ταίρι του και όταν δεν έχει χρόνο, τον δημιουργεί ο ίδιος.