Στον περίπλοκο και συνάμα μαγικό κόσμο των σχέσεων, πολλά ζευγάρια έχουν δικό τους κώδικα επικοινωνίας και μεταξύ τους έκφρασης. Δεν είμαστε όλοι πολυλογάδες και εξωστρεφείς. Κάπου ανάμεσά μας υπάρχουν κι εκείνοι που δεν ανοίγονται εύκολα και τους χαρακτηρίζει μια εσωστρέφεια, μια σοβαρότητα παραπάνω θα λέγαμε. Σε κάποιους ανθρώπους δεν αρέσουν οι κουβέντες και οι θεωρίες. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι έχουν «πιστέψει» σε λόγια στο παρελθόν, ότι δεν είδαν χαΐρι και πλέον προσέχουν λίγο περισσότερο ποιον εμπιστεύονται και πόσο αφήνονται, όμως απ’ την άλλη θα μπορούσε να είναι απλώς ο δικός τους τρόπος έκφρασης, ο χαρακτήρας τους.
Ουκ ολίγες φορές έχουμε συναντήσει άτομα, τα οποία φαίνονται πιο απόμακρα και σοβαρά σε σχέση με μας και ίσως να τα χαρακτηρίσαμε ακόμα και σνομπ. Στην πραγματικότητα όμως δεν είναι έτσι. Είναι μέχρι να «ανοιχτεί» ο άλλος, να νιώσει οικεία και να χαλαρώσει. Μέχρι που κάποια στιγμή μένουμε άναυδοι όταν βλέπουμε ή ακούμε να χαχανίζει το πρόσωπο που στην αρχή της βραδιάς ήταν ξινό σαν το λεμόνι και τελικά αποδείχτηκε μια από τις πιο ευχάριστες φιγούρες στην παρέα.
Όλοι έχουμε τον δικό μας, κατάδικό μας τρόπο να δείχνουμε τα συναισθήματά μας στον άνθρωπο που έχουμε επιλέξει για συνοδοιπόρο. Ίσως ανάμεσα στο ζευγάρι ο ένας από τους δύο να είναι πιο «κλειστός» σαν χαρακτήρας. Αυτό δε σημαίνει πως δε λαμβάνει τα μηνύματα που στέλνουμε εμείς ως πιο εξωστρεφείς. Δεν είναι πάντοτε εύκολο ή και ευχάριστο να δεχθούμε κάτι λιγότερο από αυτό που δίνουμε. Αυτό συμβαίνει πιθανότατα διότι περιμένουμε ή νομίζουμε πως θα μας έρθει οπωσδήποτε πίσω με τον ίδιο τρόπο από τον άλλον.
Με υπομονή και κατανόηση, μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη στον χρόνο και να περιμένουμε να «δούμε» πώς ανταποκρίνεται ο άλλος. Απλώς μπορεί να μην κάνει τόσο θόρυβο όσο εμείς. Για παράδειγμα, το «σ’ αγαπώ» δεν αρκεί να το πει κανείς για να έχει αξία, μα να το δείχνει έμπρακτα! Έτσι δεν είναι; Ακόμα κι αν δεν το ακούσουμε με τα αυτιά μας, η μεγαλύτερη απόδειξη είναι οι πράξεις.
Πολλές φορές αδυνατούμε να ξεχωρίσουμε ένα είδος χαλαρότητας σε μια συμπεριφορά που θα μπορούσε να εκδηλώνει αδιαφορία και απλώς έναν διαφορετικό χαρακτήρα από τους περισσότερους εκεί έξω ή ακόμα κι από τον δικό μας. Σε μια σχέση το να μοιράζεσαι τα όνειρά σου με τον σύντροφο σου είναι κάτι που μπορεί να σου βγαίνει προσωπικά εσένα. Ίσως ο άλλος να κάνει το ίδιο -ή και όχι-, πιθανότατα και κάτι πιο μακρινό σε σκέψη και σχέδια για το μέλλον, όμως επιλέγει να μην τα μοιραστεί μαζί σου για τουλάχιστον δύο λόγους που θα μπορούσαν να ισχύουν στην περίπτωση αυτή. Πρώτον γιατί μπορεί να είναι νωρίς για κάποια δήλωση και δεύτερον διότι ως γνωστόν το ότι κάνουμε όνειρα και προγράμματα δε σημαίνει πως εύκολα μπορούν να πραγματοποιηθούν όλα. Και μάλιστα τη χρονική στιγμή που επιθυμούμε ή σχεδιάζουμε και με τον τρόπο που εμείς θέλουμε και μας βολεύει.
Υπάρχουν και οι λεγόμενες συνθήκες. Είμαστε εμείς κι όλο το σύμπαν απέναντί μας! Είναι σαν να κανονίζεις να πας για τρέξιμο και να βρέχει. Ποιος φταίει αν δεν είδες την πρόγνωση του καιρού έγκαιρα; Λογικό, δε νομίζετε; Έτσι λοιπόν και στους ανθρώπους είναι στη δική τους φύση να παραμένουν σιωπηλοί απλώς γιατί «δουλεύουν» στο να πετύχουν αυτό που θέλουν, ακόμα κι αν αυτό είναι το δικό σας «μαζί». Χωρίς λέξεις, αλλά με πράξεις. Think about it.
Συντάκτης: Ελένη Μασσαρά
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
