Μπαίνεις στο κλαμπ, κάθεσαι στο γνωστό σημείο με την παρέα, αποφασίζετε πως σήμερα θα πιείτε ουίσκι. Ανάβεις τσιγάρο, πάλι σου φωνάζουν πως καπνίζεις πολύ, αδιαφορείς, απόψε έχεις νταλκά. Σκέφτεσαι εκείνη την αγάπη, την πλανεύτρα που ‘χει βρει καταφύγιο στις άκρες του μυαλού σου κι όποτε της τη δώσει εμφανίζεται μπροστά σου.
Αυτό το βράδυ η τύχη είναι με το μέρος σου κι έτσι το αντικείμενο του πόθου σου βρίσκεται στον ίδιο χώρο με ‘σένα. «Με κοιτάς, σε κοιτώ και μετά σιωπή» έτσι λέει το τραγούδι, έτσι γίνεται και μ’ εσάς. Σ’ ενδιαφέρει αυτός ο άνθρωπος μα μέσα σου υπάρχει φόβος για το πώς κι αν πρέπει τελικά να τον πλησιάσεις. Να κάνεις εσύ το πρώτο βήμα ή να περιμένεις να το κάνει εκείνος;
Υπάρχουν δύο είδη πρώτου βήματος. Το πρώτο είναι ‘κείνο που σηματοδοτεί την αρχή μιας καινούριας γνωριμίας, ενώ το δεύτερο έχει να κάνει με κάποιο πρόσωπο που στο παρελθόν είχατε παραγνωριστεί. Τα δεδομένα πλέον μεταξύ σας έχουν αλλάξει και ‘κείνον που κάποτε τον έλεγες «ματάκια σου» στην παρούσα φάση δεν μπορείς να τον φωνάξεις ούτε με το μικρό του όνομα. Τι είναι όμως αυτό το περιβόητο πρώτο βήμα και ποιος πρέπει να ‘ναι αυτός που θα το κάνει;
Ας υποθέσουμε λοιπόν πως αυτή τη φορά ο άντρας ακολουθεί το κάλεσμα της γυναίκας και κάνει αυτός την πρώτη κίνηση. Παρατηρεί το επίμονο και διαπεραστικό της βλέμμα, το χαμόγελο, το παιχνίδι με τα μαλλιά κι άλλα πολλά και διάφορα της ίδιας λογής. Παίρνει την έγκριση που περιμένει για ν’ αναλάβει δράση. Τι γίνεται όμως αν η γυναίκα δε γουστάρει τελικά; Μπορεί να της αλλάξει γνώμη; «Ο αρνηθείς δε μετανιώνει, αν ρωτούνταν πάλι όχι θα ξανάλεγε». Μπορεί να αναιρέσει ολόκληρο Καβάφη;
Στη σύγχρονη εποχή ο ρόλος των δύο φύλων είναι ισάξιος σ’ όλους τους τομείς. Στην υπόθεση όμως αυτή, ο άντρας συνηθίζει να είναι ο κυνηγός κι η γυναίκα το θήραμα, αν και δεν είναι λίγες οι φορές που οι ρόλοι αντιστρέφονται. Στον κανόνα το αρσενικό στήνει καρτέρι, περιμένει το θηλυκό να κουνήσει την ουρά του και τότε πατάει τη σκανδάλη. Το παιχνίδι του φλερτ είναι διασκεδαστικό, ερεθιστικό και πρωταγωνιστές είναι ‘κείνα τα χαμόγελα γεμάτα υπονοούμενο.
Αν τώρα μιλάμε για το δεύτερο είδος πρώτου βήματος, αναλογίσου πως το να κάνεις την πρώτη κίνηση, για να ξαναρθείς σ’ επαφή μ’ ένα άτομο που ‘χει περάσει ήδη μια φορά απ’ τη ζωή σου, είναι πολύ δυσκολότερο απ’ ότι μ’ έναν άγνωστο. Ενώ γνωρίζεις τόσο καλά το αντικείμενο του πόθου σου, ο φόβος για το χειρότερο σε κυριεύει. Κι όταν λέμε χειρότερο φυσικά εννοούμε την απόρριψη.
Ο εγωισμός σου δε σου επιτρέπει ν’ ανοίξεις εκείνο το παλιό κουτάκι που απ’ έξω γράφει παρελθόν. Σκέψου όμως τι σε νοιάζει σ’ αυτή τη ζωή. Είναι η γνώμη των γύρω σου, οι υποτιθέμενες ηθικές σου ή ο εγωισμός που τον βάπτισες αξιοπρέπεια; Ευτυχία κι αγάπη αναπολείς. Κι αυτά τα δύο κανείς δεν κατάφερε να τα ζήσει στην αγκαλιά της μοναξιάς.
Ήρθε η ώρα να σταματήσεις να ονειρεύεσαι. Αυτό είναι το κακό με τα παραμύθια που φτιάχνει το μυαλό, ότι τα ζεις μόνος σου. Ο άλλος δεν είναι ‘κει, είναι στη δική του ζωή, ενώ εσύ ξυπνάς κάθε μέρα και συνειδητοποιείς πως είσαι μόνος. Ο έρωτας είναι πλεονέκτημα των δυνατών. Οπότε βάλε στην άκρη όλα ‘κείνα που σε τρώνε και κάνε τώρα το πρώτο βήμα.
Επιμέλεια Κειμένου Μαρίας Καλλιοντζή: Ελίνα Ανδρεάδου
Συντάκτης: Μάρω Καλλιοντζή
