Γράφει ο Ανώνυμος.
Δέσποινα σημαίνει κυρία. Δέσποινα, επίσης, είναι και η μητέρα του Χριστού, κάτι ιερό. Ο υπεύθυνος για την επιλογή του ονόματός σου δε θα μπορούσε να επιλέξει πιο κατάλληλο. Είσαι κυρία με Κ κεφαλαίο. Είσαι ναός αφού η όψη σου μου προκαλεί δέος. Είσαι ο απαγορευμένος καρπός στο δικό μου Παράδεισο.
Κάθε φορά που σε βλέπω, ξεχνώ πώς να αναπνεύσω. Ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζεις τον εαυτό σου, η χροιά της φωνής σου, το έντονο και μεθυστικό σου άρωμα, η αυτοπεποίθησή σου, οι γνώσεις σου, τα μάτια σου και οτιδήποτε δικό σου, είναι τόσο εθιστικά που συμπεριφέρομαι σαν ναρκομανής ο οποίος χρειάζεται τη δόση του για να λειτουργήσει σωστά.
Έχω μέρες να πάρω τη δόση μου… Ώρες-ώρες αναρωτιέμαι αν έχω ψυχικές διαταραχές επειδή αν εσύ είσαι η ψυχική μου διαταραχή, τότε δεν ξέρω πώς ή αν θέλω να σε γιατρέψω. Θα έπρεπε να σε ευχαριστήσω αφού πριν να σε δω για πρώτη φορά, βρισκόμουν σε πλήρη συναισθηματική αδράνεια.
Κάθε φορά που σε βλέπω, νιώθω το αίμα να κυκλοφορεί στο κορμί μου και την καρδιά μου να χτυπάει τόσο έντονα που νομίζω ότι θα βγει από το στήθος μου για να πέσει στα χέρια σου. Μεταφορικά είναι ήδη εκεί. Κάθε φορά που σε βλέπω, πρέπει να ανακτώ τον αυτοέλεγχό μου για να μη σε κοιτάζω τόσο έντονα. Όποτε βρίσκεσαι γύρω μου, πρέπει να θυμίζω στον εαυτό μου να συμπεριφέρεται κανονικά, πρέπει να ξαναμαθαίνω τα βασικά της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Διαταράσσεις την ψυχική και σωματική μου ισορροπία. Κάθε φορά που σε βλέπω να απομακρύνεσαι, νιώθω να τραβάς και ένα μέρος της καρδιάς μου μαζί σου. Ξέρω ότι δεν μπορώ να σε ακολουθήσω γι’ αυτό σε αφήνω να μου την ξεχειλώνεις.
Είσαι τόσο όμορφη. Μα όταν μιλάς για πράγματα που αγαπάς, αποκτάς μια αιθέρια ομορφιά, από τη λάμψη που εκπέμπεις. Η ομορφιά σου με τρομάζει. Όταν κλείνω τα μάτια μου, βλέπω τα δικά σου. Είναι τόσο διαπεραστικά που νιώθω να ανατριχιάζω. Αμφιβάλλω αν θα μπορέσω ποτέ να τα ξεχάσω. Μερικές φορές σκέφτομαι αν είσαι αληθινή, μετά θυμάμαι ότι αν δεν ήσουν, θα έπρεπε να σε επινοήσω και δε θα άνηκες σε κάποιον άλλο.
Δεν κατάλαβα πότε έγινε ή πώς. Δεν επέλεξα να σε ερωτευτώ. Δεν επέλεξα να έχω αυτά τα συναισθήματα για ‘σένα. Αν μπορούσα να επιλέξω, σίγουρα δε θα επέλεγα εσένα. Θα επέλεγα κάποια που δε θα έκανε τον έρωτα τόσο δύσκολο. Είναι τόσο έντονα τα συναισθήματά μου, καταντά επώδυνο και θυμώνω με τον εαυτό μου. Αλλά μετά θυμάμαι γιατί σε ερωτεύτηκα, όλα αυτά που κάνεις, που είσαι… Δεν ξέρω πώς η βιολογία μπορεί να εξηγήσει το φυσικό πόνο που νιώθω στο στήθος όταν μου λείπεις.
Θέλω να μάθω ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα, το αγαπημένο σου φαγητό, τι απεχθάνεσαι, τι αγαπάς… Δεν είναι γραφτό, όμως. Ίσως μια μέρα, ίσως σε μια άλλη ζωή… Θα περιμένω.
Eίχα ξανανιώσει έλξη στο παρελθόν. Όμως μπέρδευα την έλξη, τον ενθουσιασμό και τον έρωτα. Και το πολύ σε ένα μήνα μου τέλειωνε. Εσύ όμως, δε μου τελειώνεις ποτέ…
Eπιμέλεια Κειμένου Ανώνυμου: Κατερίνα Κεχαγιά.
