Μετά από πολύ σκέψη, αναλογιζόμενη τι θα ήθελε ο κόσμος να διαβάσει και δη άτομα πιο κοντά στην ηλικία μου, σκέφτηκα πως ένα καλό revision για τις σχέσεις, που εδώ και λίγα χρόνια έχουμε ξεκινήσει να συνάπτουμε, θα είναι ό,τι πρέπει. Και βεβαίως εννοώ τις ερωτικές.
Θα ήθελα να δώσω μεγάλη έκταση στο γεγονός ότι σε αυτές τις ηλικίες, γύρω στα είκοσι, αλλάζουμε εξαιρετικά συχνά συντρόφους.
Εντάξει δεν είναι και το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε, αλλά πως αλλιώς;
Πώς θα μάθουμε να αποφεύγουμε τον τάδε ανώμαλο, μισογύνη, εμμονικό και την κάθε υστερική και χειριστική;
Περνάμε διάφορες φάσεις, χωρίζουμε, τα «ξαναφτιάχνουμε», τσακωνόμαστε, ζηλεύουμε.
Απιστίες, κλάματα, μηνύματα, τηλέφωνα με αποκρύψεις, από το ζενίθ στο ναδίρ και πάει λέγοντας.
Όλα μέσα στη ζωή είναι. Σκεφτόμαστε πως θα περάσουμε από πολλές σχέσεις, αλλά στο τέλος θα βρούμε το γνωστό «καλό παιδί», ήτοι τον φλώρο που θα παντρευτούμε και θα κάνουμε παιδιά, θα μαγειρεύουμε μαζί του και θα γυρνάει από τη δουλειά νωρίτερα για να μας κάνει έκπληξη.
Μα πόσο ουτοπικό μπορεί να είναι αυτό;
Φυσικά και δεν είναι όλες οι οικογένειες έτσι. Και άντε πες ότι κάποιοι κάνουν οικογένειες, αυτοί που δεν κάνουν; Αυτοί που αποκτούν τραύματα από τις εφηβικές τους σχέσεις και αποφασίζουν να περάσουν ένοχα την υπόλοιπη ζωή τους εργένικα; Δεν ξέρω για ποιους από τους δύο, το κρίμα είναι μεγαλύτερο.
Τελικά όμως, όλες οι σχέσεις που συνάψαμε στο παρελθόν άφηναν ένα μικρό λιθαράκι που αφομοιώναμε και σιγά σιγά χτίζαμε τον τωρινό χαρακτήρα μας.
Αν για παράδειγμα εγώ είμαι κακομαθημένη, ευέξαπτη, κυκλοθυμική, αν ψάχνω τις αιτίες πιθανότατα είναι κρυμμένες κάπου εκεί.
Αν δυσκολεύομαι να βρω σύντροφο και είμαι υπερβολικά επιλεκτική, ίσως οι προηγούμενες σχέσεις να με απογοήτευσαν και στην προσπάθεια μου να βρω τον κύριο Τέλειο, σκοντάφτω στο γεγονός οτι εκείνος φαντάζει η μεγαλύτερη φούσκα που επινόησε ο γυναικείος νους.
Τέλειος είναι μόνο αυτός που ανεχόμαστε επί μακρόν.
Αυτός που έχει τα λιγότερα -κατά το δύναμιν- ελαττώματα. Ή έστω αυτός, που τα δικά του κακά χούγια, θα κάνουν παρέα με τα δικά μου και θα είμαστε μαζί μια ατελής τελειότητα και όχι μια τέλεια ατέλεια.
Κλείνοντας, θα ήθελα να σας προτρέψω το ίδιο ακριβώς που φροντίζω να υπενθυμίζω ανά τακτά διαστήματα στον εαυτό μου. Μην ακούτε κανέναν και κυρίως, τις δικές σας κακές φωνές.
Μη σας παίρνει από κάτω μια απογοήτευση, μη σας βυθίζει για μέρες στα κάτεργα, μη σας σμπαραλιάζει τα νεύρα και κυρίως αφήστε το κήρυγμα της μάνας και του κολλητού κατά μέρος.
Ναι υπάρχουν καλύτερα ζευγάρια εκεί έξω, επιτυχημένες σχέσεις, έρωτες που μοιάζουν να ξεπήδησαν από ταινία.
Μη βάζεις το στόχο στον ουρανό, γιατί δε θα τον φτάσεις ποτέ.
Αγάπα, εμπιστέυσου και ανοίξου.
Αν δεν το κάνεις στα είκοσι, πότε;
Συντάκτης: Μαριλένα Χωριτάκη
