Το παρόν κείμενο αποτελεί υποψηφιότητα για το διαγωνισμό διηγήματος με θέμα «Το πιο ερωτικό μου καλοκαίρι» που διοργανώνουν το pillowfights.gr και το travel agency 18-24.gr.
Γράφει η Χριστίνα Δρουζίνα.
Όπως κάθε καλοκαίρι, έτσι κι αυτό, εγώ εδώ, να περιμένω, να επιμένω. Μπορεί πάλι, όπως πάντα, να μη βρω ανταπόκριση αλλά εμένα δε με νοιάζει. Πάλι εδώ. Τις περισσότερες φορές δε μου μίλαγε καν, ούτε καν νομίζω πως έριχνε το βλέμμα του πάνω μου. Όμως φέτος σαν κάτι να άλλαξε. Όχι, δεν ήταν η ιδέα μου. Η ιδέα μου δεν άλλαξε.
Πρόκειται για ένα φίλο του αδελφού μου. Ακούει στο όνομα Στέφανος. Τον βλέπω κάθε χρόνο στις διακοπές. Στην Πάρο. Τόσα χρόνια τα ίδια, εγώ να κρυφοκοιτάω όταν είναι σπίτι μας για να μην τους διακόψω και να χαζεύω πόσο ωραία τα λέει και αυτός να μη γυρίζει ούτε να με κοιτάξει. Πόσο άδικο. Πάντως παράπονο δεν έχω, πάντα με ρώταγε πώς πάει το σχολείο. Είναι σαν να νόμιζε ότι είμαι… δέκα; Έντεκα; Φέτος όμως, δε με ρώτησε τίποτα για το σχολείο, η μόνη χρονιά. Σαν να ήξερε ότι τελείωσα ή σαν να ξέχασε να ρωτήσει μέχρι κι αυτό.
Περίεργο όμως, με κοίταζε, δεν μπορούσε να το χωρέσει ο νους μου. Με κοίταζε. Ωραία, μπορεί να μη μιλάγαμε, αλλά με κοίταζε, τον κοίταζα. ήταν σαν να μιλάμε, χωρίς να μιλάμε. Περνούσα τέλεια. Μαζί με εμένα που περνούσα τέλεια, περνούσε όμως και ο καιρός. Θα έφευγα. Θα έφευγα και πάλι στα ίδια, εγώ να τον σκέφτομαι και αυτός να έχει οποία θέλει και να μη τον νοιάζει αν ζω ή όχι.
Για λίγο πίστεψα πως αυτό θα είναι το πιο ερωτικό μου καλοκαίρι. Όμως, σε μισό μήνα θα έφευγα. Θα έφευγα και θα τον αντίκριζα πάλι σε ένα χρόνο. Απαίσια! Είχα αρχίσει να έχω ελπίδες. Αφού δε με ήθελε γιατί με κοίταζε; Έπαιζε μαζί μου; Είχε καταλάβει τα αισθήματά μου και απλά γελούσε μαζί μου; Δεν ήθελα να πιστέψω κάτι τέτοιο.
Ήταν Αύγουστος. Είχε τη μεγαλύτερη πανσέληνο του χρόνου. Εκείνη τη μέρα όλοι μαζευόμαστε σε μία συγκεκριμένη παραλία, ανάβουμε φωτιά, ο αδελφός μου παίζει κιθάρα και οι υπόλοιποι τραγουδάμε με θέα το ολοστρόγγυλο φεγγάρι. Ο Στέφανος κάθισε ακριβώς απέναντί μου. Κοιταζόμασταν όλο το βράδυ. Το βλέμμα μου αμήχανο και δειλό, το δικό του σταθερό και σίγουρο. Η καρδιά μου κόντευε να σπάσει, δεν πίστευα στα μάτια μου. Ο παιδικός μου έρωτας, όλες μου οι σκέψεις και τα όνειρά μου άρχιζαν να περνούν μορφή στο πρόσωπο αυτού του ανθρώπου.
Το βράδυ κυλούσε. Η θάλασσα ήρεμη και υποταγμένη στο λαμπερό φως του φεγγαριού. Εμείς εκεί. Κοιταζόμασταν, κοιταζόμασταν και κοιταζόμασταν… για ώρες. Τα μάτια μας είχαν συζητήσει τα πάντα. Κάποια στιγμή σηκώθηκε και άρχισε να έρχεται προς το μέρος μου. Μου χαμογέλασε και εγώ του κάνα λίγο χώρο δίπλα μου να καθίσει. Κάθισε και σαν να συζητάμε χρόνια και σαν να τον ξέρω απ’ έξω αρχίσαμε να συζητάμε για διάφορα θέματα. Δε σταματήσαμε να μιλάμε όλη τη νύχτα, να τραγουδάμε,να χορεύουμε και να γελάμε.
Σε μια στιγμή με ρώτησε πώς νιώθω τώρα που τελείωσα το σχολείο. Χαμογέλασα και του είπα πως είμαι ανακουφισμένη και μου έφυγε ένα βάρος και μου είπε ότι περίμενε αυτό το καλοκαίρι χρόνια, το καλοκαίρι της ενηλικίωσής μου.
Από εκείνο το βράδυ και κάθε μέρα ήμασταν μαζί. Ερχόταν σπίτι μας, βλέπαμε όλοι μαζί ταινία, πηγαίναμε στη θάλασσα, πηγαίναμε βόλτες. Ατέλειωτες συζητήσεις για τα πιστεύω μας, για τα ιδανικά μας, για το μέλλον, για τα όνειρά μας, για εμάς στην παραλία που εκείνο το βράδυ μας έφερε κοντά. Ταίριαζαν τα πάντα μας, είχαμε το ίδιο χιούμορ, γελάγαμε συνέχεια. Περνούσαμε τέλεια. Ήμασταν ο ένας για τον άλλον.
Αυτό ήταν αναμφισβήτητα το καλύτερό μου καλοκαίρι και το πιο ερωτικό μου καλοκαίρι. Είχα σκεφτεί όλα αυτά τα χρόνια να προσπαθήσω να τον ξεχάσω, όπως μου είπε κι αυτός γιατί ήμουν αρκετά μικρότερή του, αλλά δε το βάλαμε κάτω, είχα πιστέψει σε αυτόν και αυτός σε μένα. Αν επιμένεις κάποια στιγμή θα νικήσεις και αν έχεις προσπαθήσει πολύ αυτή η νίκη θα ‘ναι η πιο γλυκιά νίκη. Τώρα θα κοιτάξω να το ζήσω και τίποτα δε θα μπει εμπόδιο στην ευτυχία μου!
Το παρόν κείμενο αποτελεί υποψηφιότητα για το διαγωνισμό διηγήματος με θέμα «Το πιο ερωτικό μου καλοκαίρι» που διοργανώνουν το pillowfights.gr και το travel agency 18-24.gr.
Ψήφισε με like+share την ερωτική ιστορία της Χριστίνας και χάρισέ της ένα ταξίδι για δύο, σε Σκιάθο, Σκόπελο ή Πάρο!
