Ο καιρός μας κάνει τερτίπια και κάθε πρωί δεν ξέρεις τι εποχή θα αποφασίσει να κάνει. Για μένα, ό,τι καιρό και να κάνει όμως τελικά, μέσα μου είναι καλοκαίρι.
Είμαι ερωτευμένη και δεν με ενδιαφέρει ούτε ο καιρός, ούτε πού βρίσκομαι, ούτε τι τρώω, ούτε τι ώρα κοιμάμαι. Κάποιοι θα το έλεγαν αγάπη, γιατί ο έρωτας λένε δεν κρατάει τόσο πολύ, κι εμείς έχουμε περάσει κατά πολύ τον πρώτο χρόνο μας. Δεν ξέρω. Ονόμασέ το όπως θέλεις.
Το μόνο που ξέρω είναι ότι σ’ αγαπώ και σ’ ερωτεύομαι ξανά και ξανά όσο περνάνε οι εποχές.
Το περσινό καλοκαίρι μου έχει μείνει αξέχαστο. Έκανα τις πιο όμορφες διακοπές μου μαζί σου. Γυρίσαμε τρία πανέμορφα ελληνικά νησιά, κάθε βοτσαλάκι και κάθε πέτρα τους την πατήσαμε μαζί, χέρι-χέρι. Φάγαμε ένα σκασμό ψαρικά, ήπιαμε δεν ξέρω κι εγώ πόσα κοκτέιλ και καφέδες, κάναμε βόλτες σε ερημικά χωριουδάκια, βουτήξαμε στα πιο όμορφα γαλαζοπράσινα νερά ενώ γυρίζαμε νύχτα πλέον, με την άμμο ακόμα κολλημένη στα πόδια.
Κάποιες νύχτες μέναμε στο δωμάτιο μας να χαζέψουμε από το μπαλκόνι τα άπειρα φωτάκια που τρεμόπαιζαν στο βάθος. Φυσούσε ελαφρώς κι έφερνε τη μυρωδιά της θάλασσας. Ανταλλάσσαμε λόγια και βλέμματα αγάπης, αγκαλιές και όνειρα. Άλλες φορές πάλι, βγαίναμε έξω να μεθύσουμε μαζί και να γελάσουμε, λες και είμαστε χρόνια φίλοι.
Από πέρσι μέχρι σήμερα άλλαξαν πολλά όμως στον τρόπο ζωής μας, μιας που τα έσοδα μας μαζί και με όλου του κόσμου πήραν περισσότερο τον κατήφορο. Συνειδητοποιήσαμε πως δεν μπορούμε να φύγουμε και να κάνουμε διακοπές φέτος. Πως δεν θα περπατήσουμε αγκαλιά στα σοκάκια και δεν θα ανακαλύψουμε νέες παραλίες. Οικονομία και δουλειά δηλαδή.
Κάνουμε μια μικρή γκριμάτσα αποδοκιμασίας και φιλιόμαστε.
Μόνο μαζί σου θέλω να είμαι, δε με νοιάζει το πού! Δεν θα με φέρει πιο κοντά σου η όμορφη θέα του Αιγαίου, ούτε και ένα όμορφο δωμάτιο ξενοδοχείου. Εσύ είσαι το καλοκαίρι μου.
Έχουμε τόσα να κάνουμε και τόσα να πούμε με λόγια ή χωρίς, εδώ και παντού.
Μπορεί να πρέπει να κάνουμε οικονομία αλλά θα κάνουμε και περιπάτους το βραδάκι στο πάρκο της περιοχής αγκαλιασμένοι κι αγαπημένοι. Αν έχουμε όρεξη θα πάμε βόλτα με τα ποδήλατα κατά μήκος της παραλίας, τα Σαββατοκύριακα θα πεταχτούμε στη κοντινότερη παραλία κι ας μην έχει καταγάλανα νερά, δεν πειράζει.
Θα φάμε παγωτό ξυλάκι από το περίπτερο του κυρ Αρίστου και θα του πιάσουμε την κουβέντα για τα παιδιά του που μένουν στον Καναδά. Θα πάμε στο θερινό σινεμά της γειτονιάς να πάρουμε καλαμάκια και μπίρες.
Θα πεταχτούμε μέχρι την Αγιά Μαρίνα το Σαββατοκύριακο στο εξοχικό της γιαγιάς για παραδοσιακό φαγητό και κανάκεμα. Θα κάτσουμε το βράδυ στην αυλή, που πνίγεται από τη μια από το αγιόκλημα και από την άλλη από τη βουκαμβίλια, σιωπηλοί κοιτάζοντας τα αστέρια.
Τι κι αν δεν φύγουμε από την πόλη για διακοπές, μου αρκεί να είμαστε μαζί και να βρίσκουμε τη χαρά σε πιο απλά πράγματα.
Μου φτάνει, που ξεχωρίζουμε τα σημαντικά και δεν γκρινιάζουμε για όσα δεν έχουμε και χαιρόμαστε αυτά που έχουμε. Που δεν απαιτούμε και που δεν μιζεριάζουμε.
Τα ζήσαμε και τα «μεγαλεία», ήταν ωραία δεν το αρνούμαι, μα τώρα ζούμε αυτό και θα το ζήσουμε με το δικό μας τρόπο.
Τα χρήματα έρχονται και φεύγουν, μη σε νοιάζει. Εμείς να είμαστε καλά.
Συντάκτης: Ελεωνόρα Μπούσουλα
