Έχουν γραφτεί εκατοντάδες χιλιάδες τραγούδια για τον έρωτα και έχουν γραφτεί άπειρα ποιήματα γι’ αυτόν. Δεν έχει υπάρξει ποτέ όμως ηλικιακή αναφορά σε κανένα από αυτά.
Κανένα δεν αναφέρει ότι ιδιαίτερες πτυχές του έρωτα σχετίζονται με συγκεκριμένες ηλικιακές ομάδες. Μιλούν όλα για συναισθήματα κι αισθήσεις. Για την κοσμοθεωρία του έρωτα, την ιδεολογία του. Κανείς δεν αναφέρεται στον έρωτα των νεανικών χρόνων ή στον έρωτα στην τρίτη ηλικία.
Για τον Σωκράτη ο έρωτας είναι η «ανάγκη της ψυχής να ενωθεί με το πραγματικό της καλό» και σκοπός αυτού του έρωτα δεν είναι η σαρκική ένωση, αλλά ο αιώνιος γάμος της ψυχής με τη σοφία.
Για τον Πλάτωνα ο μόνος έρωτας που υπάρχει είναι ο ανοδικός έρωτας, η «θεία τρέλα». Ο πόθος της ψυχής για το καλό που βρίσκεται ψηλότερά της. Στο «Συμπόσιο» η Διοτίμα εξηγεί ότι ο έρωτας υπάρχει ως η ένωση του ατόμου με την «αδελφή ψυχή».
Όλοι ανεξαιρέτως οι αρχαίοι φιλόσοφοι συνδέουν τον έρωτα με την άνοδο της ψυχής. Επομένως εξ ορισμού, ο έρωτας δεν έχει να κάνει με το φθαρτό της ύλης, της σάρκας.
Κι αυτός είναι και ο λόγος που δεν έχει ηλικία. Η δυναμική του αφορά τη δυναμική της ψυχής, επομένως αφορά τον άνθρωπο σε κάθε φάση της ζωής του.
Πολλοί δυστυχώς συνδέουν το προνόμιο, αλλά και το δικαίωμα στο ερωτεύεσθαι με τη νεαρή ηλικία.
Ενδεχομένως μπερδεύουν πρωτίστως διάφορες, άλλες έννοιες και καταστάσεις με τον έρωτα στην ουσία του. Μπερδεύουν το σεξ, τη συντροφικότητα και κυρίως την παρόρμηση των νεανικών χρόνων με μια συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα, ώστε κάθε τι έξω από αυτήν να είναι παράταιρο.
Μιλούν σαρκαστικά κι επιπόλαια για «γεροντοέρωτες» . Φυσικά ένα δίκιο το έχουν όταν αναφέρονται σε καταστάσεις κατά τις οποίες συνάπτονται σχέσεις που αποσκοπούν σε διαρκείς αυτοεπιβεβαιώσεις ατόμων τα οποία περνούν κρίσεις ηλικίας ή όταν αναφέρονται σε άλλες επιφανειακές συναναστροφές συμπλεγματικών ατόμων, συνήθως συμφεροντολογικού χαρακτήρα.
Το προνόμιο και δικαίωμα στον έρωτα ανήκει σε όλους όσους μπορούν να αισθάνονται την ουσία του, ανεξαρτήτως ηλικιών.
Αν ωστόσο πρέπει να κάνουμε μια διάκριση που να αφορά ηλικίες και χρονικές φάσεις, θα στεναχωρούσαμε τους παραπάνω επικριτές των «γεροντοερώτων», λέγοντάς τους ότι είναι μεν προνόμιο και δικαίωμα όλων, αλλά η δύναμη με την οποία ερωτευόμαστε είναι μεγαλύτερη όσο περνούν τα χρόνια. Μεγαλύτερη έως καταλυτική.
Ο έρωτας της πρώτης νιότης εμπεριέχει καταστάσεις μυθοποίησης του άλλου. Συνήθως σε νεαρή ηλικία ερωτευόμαστε αυτό που νομίζουμε ότι είναι ο άλλος. Ερωτευόμαστε αυτό που έχουμε εμείς ανάγκη να βρούμε σε κάποιον άλλον ή απλά ερωτευόμαστε απρόσωπα τον ίδιο τον έρωτα. Όχι την ουσία του άλλου.
Το πέρασμα των χρόνων φέρνει στον καθένα μια εσωτερική ωρίμανση.
Κάθε τι έχει απομυθοποιηθεί και πλέον έχει πάρει τις πραγματικές του διαστάσεις. Η αυτογνωσία έχει φτάσει σε προχωρημένα επίπεδα και το άτομο είναι πλέον έτοιμο να δοθεί και να παραδοθεί άνευ όρων σε ένα συναίσθημα καταλυτικό. Μπορεί πλέον να ασχοληθεί με την ουσία του άλλου.
Ο έρωτας πλέον είναι ένα ανόθευτο συναίσθημα και διαχωρίζεται από την μεμονωμένη ερωτική επιθυμία. Ο Alain Badiou στο «Εγκώμιο για τον Έρωτα» διακρίνει αυτόν τον «καθαρό έρωτα», από τον ανώριμο έρωτα της πρώτης νιότης που «έχει ανάγκη τη συνεχή τεχνική υποστήριξη από ποιήματα, φιλοσοφικά πονήματα, εικόνες, τραγούδια, κινηματογραφικά έργα, σιωπές και ατελείωτες συζητήσεις στο τηλέφωνο ή στο διαδίκτυο, ενίοτε μέχρι τελικής πτώσης».
Ο Κωστής Παλαμάς γίνεται εύθραυστος και ευάλωτος όταν ερωτεύεται στα 61 του την εικοσάχρονη Ελένη Κορτζά, τη Ραχήλ της καρδιάς του. Και η δύναμη αυτού του (ίσως πλατωνικού) έρωτα, που κρατά δεκατέσσερα χρόνια, διασώζεται στη συγκλονιστική επιστολογραφία τους.
Ο Γεώργιος Βιζυηνός ερωτεύεται τρελά στα 40 του την δεκαεξάχρονη μαθήτριά του Μπετίνα Φραβασίλη και μετά την άρνηση των γονέων της να προχωρήσουν σε γάμο και την απόπειρα αυτοκτονίας του, σταδιακά οδηγείται στην ψυχασθένεια. Πέρασε τα τέσσερα τελευταία χρόνια της ζωής του στο Δρομοκαΐτειο.
Ο Τσάρλι Τσάπλιν παντρεύτηκε στα 54 του την δεκαοχτάχρονη Ούνα, μετά από σφοδρό και κεραυνοβόλο έρωτα και απέκτησε μαζί της οκτώ παιδιά. Τρία τυχαία παραδείγματα (με ευτυχή ή ατυχή κατάληξη) που μαρτυρούν ότι η δύναμη στον έρωτα αποκτάται σε μεγαλύτερες ηλικίες.
Ο δυνατός έρωτας είναι το «θαύμα της συνάντησης» (Badiou) και μόνο όταν μέσα του κανείς έχει διανύσει πολλά χιλιόμετρα μπορεί να συναντήσει στο δρόμο του αυτό το θαύμα.
Κυρίως να το αναγνωρίσει.
Συντάκτης: Ελευθερία Παπασάββα
