Εκεί που περπατάς με αργό, σταθερό βήμα απολαμβάνοντας τη βόλτα σου -χαζεύοντας παράλληλα βιτρίνες καταστημάτων- πλησιάζεις τη διασταύρωση και για καλή σου τύχη το φανάρι γίνεται πράσινο. Τι κάνεις;
Επιταχύνεις για να περάσεις, λογικό μιας κι ο φωτεινός σηματοδότης δείχνει το «Γρηγόρη». Καθώς διασχίζεις το δρόμο με τον κύριο «Γρηγόρη» μπρος στα μάτια σου, πετάγεται απ’ τη στροφή με χειρόφρενο ο Ελληνάρας, ο γρήγορος με το όχημα, τέρμα ανοιχτά τα παράθυρα κορνάροντας και βρίζοντας.
Τρέχεις να σωθείς απ’ το βιαστικό, αναιδή οδηγό, ενώ εκείνος σου κάνει άσεμνη χειρονομία. Τώρα, για πες. Τι θα κάνεις; Μόλις σώθηκες απ’ του χάρου τα δόντια. Θα σημειώσεις τον αριθμό της πινακίδας του και θ’ απευθυνθείς στο αρμόδιο τμήμα; Θα πέσεις στο επίπεδό του και θα φερθείς ανάλογα ή θα παραβλέψεις το συμβάν και θα συνεχίσεις την πορεία σου;
Οι «τσομπάνηδες» οδηγοί στο κέντρο της πόλης (άνδρες, γυναίκες ανεξαρτήτου ηλικίας) δε λογαριάζουν τους πεζούς. Νομίζουν πως οι δρόμοι τους ανήκουν παραβλέποντας φανάρια, πινακίδες κι έχουν γραμμένο τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας.
Επίσης, διπλοπαρκάρουν, κορνάρουν επίμονα, βρίζουν δίχως λόγο κι αιτία, αφήνουν το αυτοκίνητό τους με αλάρμ σε πάρκινγκ αναπήρων, πετάνε γόπες τσιγάρων και σκουπίδια έξω απ’ το παράθυρο, σταματάνε μες τη μέση του δρόμου για ν’ αδειάσουν το τασάκι και κυρίως κάνουν αναστροφή παντού παραβλέποντας φανάρια κι απαγορευτικά σήματα.
Δεν τους νοιάζει κανένας και τίποτα. Η ζώνη μονίμως περασμένη πίσω απ’ το κάθισμα, το κινητό στο χέρι, ενώ οδηγούν και θεωρούν πως το όριο ταχύτητας είναι για να ξεπερνιέται. Βρε, μήπως το βλέπουν σαν πρόκληση; Όταν η πινακίδα γράφει 50, εκείνοι θα φροντίσουν να ξεπεράσουν τα 50 χλμ. Δεν είναι «φλώροι», ξέρουν τι κάνουν. Τόσα χιλιόμετρα εμπειρίας έχουν στο τιμόνι, οι πινακίδες που τυχαίνει να βρίσκονται στο δρόμο, θα τους δείξουν πώς να οδηγήσουν;
Ό,τι και να κάνεις ο κάθε Ελληνάρας οδηγός παρέα με τα καμώματά του, δυστυχώς, δε δείχνει ν’ αλλάζει. Δεν πτοείται από κλήσεις της τροχαίας. Δε συμμορφώνεται, αψηφά νόμους και κανόνες. Ενδεχομένως, δίνει το κακό παράδειγμα στα παιδιά του, ενώ εκείνα με τη σειρά τους μιμούνται, όσα βλέπουν.
Σκέψου τι εικόνα δίνει στο παιδί του ένας γονέας που φωνάζει, βρίζει, κορνάρει σαν τρελός στους δρόμους και παραβλέπει φωτεινούς σηματοδότες και stop. Αυτό θέλετε να περάσετε στα παιδιά σας; Την αναίδεια και την κάθε είδους παρανομία;
Κλαίει ο Κ.Ο.Κ κάθε φορά που πιάνετε το τιμόνι. Πάρτε το χαμπάρι, οι δρόμοι δεν είναι πίστες για αγώνες ταχύτητας. Εσείς δεν πρωταγωνιστείτε σε ταινία του Χόλυγουντ, ούτε είστε οι οδηγάρες που νομίζετε. Στην τελική, ζητήστε απ’ τον Άγιο Βασίλη να σας κάνει δώρο μια παιχνιδομηχανή με ένα-δυο videogames με αυτοκίνητα και μηχανές, για να ξεδώσετε ή βγάλτε το άχτι σας στην εικονική πραγματικότητα.
Τι σας φταίει ο άμαχος πληθυσμός κι οι υπόλοιποι οδηγοί; Μα, τι λέω; Είναι ακόμη καλοκαίρι κι ο Άγιος Βασίλης δεν υπάρχει, δεν υπήρξε ποτέ. Μήπως -λέω μήπως- θα ‘πρεπε να μην υπάρχει κι η άδεια με το δίπλωμα που έχετε στο ντουλαπάκι του αυτοκινήτου σας, εφόσον είστε δημόσιος κίνδυνος;
Συμμορφωθείτε, επιτέλους, για να σταματήσει κι η χιλιοειπωμένη ατάκα: «Νύχτα το πήρες το δίπλωμα;» και να αποφευχθούν τροχαία ατυχήματα.
Επιμέλεια κειμένου Αγγελικής Κατσουλίδη: Νάννου Αναστασία.
Συντάκτης: Αγγελική Κατσουλίδη
