5 φράσεις της Μαλβίνας Κάραλη που θα μείνουν στην αιωνιότητα

Αρθρογράφος, συγγραφέας, σεναριογράφος, αρχισυντάκτρια, άφταστη μαγείρισσα αλλά και παρουσιάστρια σατυρικών δελτίων ειδήσεων, στα οποία έδωσε το δικό της αποτύπωμα και τη δική της μοναδική ζωντάνια και φρεσκάδα, η Μαλβίνα Κάραλη αποτέλεσε μια σαγηνευτική, θελκτική και άκρως σαρωτική προσωπικότητα, η οποία δε δίστασε ούτε στιγμή να εξωτερικεύσει αυτό που είναι. Πάντα οι εκπομπές της, τα κείμενά της, αλλά και ο λόγος της, έδινε σε όλους υλικό για σκέψη, για προβληματισμό και για περαιτέρω αναστοχασμό.

Για να αναπολήσουμε λοιπόν μαζί, πέντε από τις πιο σημαντικές της φράσεις που μας κάνουν εντύπωση και οι οποίες εκπέμπουν ωραίες αλήθειες για τη ζωή.

1. «Σημασία δεν έχει μόνο ποιον αγαπάς, αλλά με ποιον μπορείς να είσαι ο πραγματικός εαυτός σου.»

Πόσο σημαντικό είναι να είσαι με έναν άνθρωπο τον οποίο ταυτόχρονα αγαπάς τόσο πολύ, αλλά έχεις και την ευλογία να είσαι αληθινός και αυθεντικός, να είσαι «ανοιχτό βιβλίο» με πιο απλά λόγια. Γιατί, μη νομίζεις ότι αυτό μπορείς να το κάνεις με όλους τους ανθρώπους. Άλλωστε, η ζωή είναι απαιτητική και συχνά οι συμβιβασμοί και οι αμέτρητες απαιτήσεις των άλλων από εσένα, είναι φορές που σε κάνουν να ξεχνάς και λίγο ποιος είσαι, τι έχεις ονειρευτεί για τη ζωή σου, ποιον δρόμο έχεις αποφασίσει να χαράξεις.

2. «Ο ταλαντούχος άνθρωπος, ό,τι κι αν κάνει, το κάνει εμπνευσμένα.»

Σύμφωνα με τη Μαλβίνα, ο χαρισματικός και ταλαντούχος άνθρωπος διέπεται από έμπνευση σε καθετί που αποφασίζει να εντρυφήσει. Μάλιστα, έχει πει χαρακτηριστικά ότι ακόμη και η Κόλαση να σε περιμένει μαζί του, θα είναι μια παραδεισένια Κόλαση. Αντίθετα, ο ατάλαντος άνθρωπος δεν έχει να δώσει τίποτα σε αυτά με τα οποία καταπιάνεται. «Ακόμα και ο Παράδεισός του είναι ανούσιος», είχε πει χαρακτηριστικά. Είναι αυτή η μαγεία και συνάμα η αγάπη που προσθέτει αυτός ο χαρισματικός -και ο κάθε χαρισματικός- άνθρωπος στις καθημερινές του στιγμές, στη ρουτίνα του, στη δουλειά του, στην ερωτική του ζωή, ακόμη και στις συναναστροφές του με έναν άγνωστο στο μετρό. Η κάθε μέρα είναι μια ξεχωριστή και εντελώς διαφορετική μέρα, κάθε μέρα ξαναξυπνάει και μαζί με αυτό ξαναγεννιέται από την αρχή.

3. «Το εκπαιδευτικό σύστημα της αγάπης δε με αφορά. Χρειάζεται μεταρρύθμιση. Δεν καταλαβαίνω τη διδακτέα ύλη.»

Γιατί η αγάπη δεν υπόκειται σε στρατηγικές, διπλωματικές πράξεις, κανόνες και ευρετικές. Ναι, όπως είχε γράψει και ο Έριχ Φρόμ, η αγάπη είναι μια τέχνη που μαθαίνεται, αλλά η βαθύτερή της έννοια, ο πυρήνας της, είναι και τα δύο αγνά, ενώ μας οδηγούν σε πράξεις, οι οποίες δεν προέρχονται από δεύτερες σκέψεις και διπλωματίες. Άλλωστε, η κάθε σχέση είναι ένας μοναδικός και ανεξάρτητος από κάθε άλλη σχέση, αυτόνομος οργανισμός, δεν παραλληλίζεται με άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις σχέσεων, ούτε απλοποιείται βεβιασμένα, προκειμένου να μπει σε ένα ετοιμοπαράδοτο «καλούπι».

4. «Δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, έξυπνοι και χαζοί, όμορφοι και άσχημοι. Υπάρχουν μόνο άνθρωποι που αγαπήθηκαν και άνθρωποι που δεν αγαπήθηκαν.»

Η δύναμη της αγάπης είναι τόσο μα τόσο καθοριστική στο πώς νιώθουμε, πώς βλέπουμε τη ζωή μας, πώς βλέπουμε τον κόσμο γύρω μας (φιλικό ή εχθρικό). Όταν δεν έχουμε δώσει αγάπη ποτέ και σε κανέναν, πώς περιμένουμε να πάρουμε αγάπη; Όταν όμως δίνουμε αγάπη απλόχερα -στους δικούς μας ανθρώπους ή σε αγνώστους- τότε με ένα μαγικό και ανεξήγητο κόσμο θα γίνουμε δέκτες αγάπης, είτε αμέσως μετά την πράξη αγάπης που κάναμε ή σε κάποια άλλη στιγμή, χωρίς να το περιμένουμε. Κάτι δε σου λέει αυτό; Δε σου έχει τύχει κι εσένα;

5. «Υποπτεύομαι βαθύτατα όσους διαφημίζουν την ευτυχία τους.»

Οι πιο πολλοί ψυχολόγοι συμφωνούν στο ότι  για να νιώθουμε ευτυχισμένοι, πρέπει να νιώθουμε ότι πηγαίνουμε κάπου, ότι έχουμε δηλαδή έναν ανώτερο και ιερό στόχο. Αντίθετα, όλα τα υπόλοιπα τα οποία «βαπτίζουμε» ευτυχία, είναι -εν τέλει- απλώς χαρούμενες στιγμές. Η ευτυχία λοιπόν είναι άκρως προσωπικό βίωμα, είναι η συνειδητοποίηση του ότι δεν υπάρχει νόημα συγκεκριμένο στη ζωή και γι αυτό και έχουμε την υποχρέωση απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό, να δημιουργήσουμε μόνοι μας το νόημα. Το να διαφημίζουμε την ευτυχία μας στους άλλους, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή να λέμε ξανά και ξανά, πόσο χαρούμενοι αισθανόμαστε, σίγουρα μας πυροδοτεί προβληματισμούς για την ποιότητα αυτής της ευτυχίας, την αυθεντικότητά της και την αλήθεια της.

Αυτή η ελκυστική, γοητευτική και ακομπλεξάριστη γυναίκα που διατύπωνε μεγάλες αλήθειες, που σε έκανε να αναρωτηθείς κι εσύ ο ίδιος αν ταυτίζεσαι με τα λεγόμενά της, κατάφερε τελικά να ζήσει μια ζωή όπως την ονειρεύτηκε, από μια ενθουσιώδη σκοπιά, από μια ερωτική ματιά. Γιατί, όπως  γράφει και ο ψυχίατρος και ψυχοθεραπευτής Δ. Καραγιάννης: «O Υπαρξιακός έρωτας  είναι το παν στη ζωή, το να είμαστε δηλαδή ερωτικοί απέναντι στη ζωή.».