Κακό timing. Ποτέ δεν κατάλαβα ακριβώς τον ορισμό του όρου αυτού. Κακό timing σημαίνει να θέλεις κάποιον αλλά να μην είναι ευνοϊκές οι συγκυρίες; Μήπως σημαίνει πως είχες συναισθήματα που δε συνειδητοποίησες εγκαίρως και ο άλλος δεν ήταν πια στην ίδια συναισθηματική κατάσταση με σένα ή το αντίστροφο; Όπως και να’ χει μιλάμε για κακό χρονικό συγχρονισμό συναισθημάτων. Στα δικά μου αυτιά όλα τα παραπάνω ακούγονται απλές και φθηνές δικαιολογίες. Κακό timing υπάρχει μόνο στα χλιαρά και μέτρια πάθη που δημιουργούν τον όρο αυτό.
Έστω ότι τυχαίνει να έχουμε κάποια συναισθήματα για έναν άνθρωπο που αρχικά δεν ανταποκρίνεται.
Το φυσικό επακόλουθο είναι να τον διεκδικήσουμε, να προσπαθήσουμε να του δείξουμε το ενδιαφέρον μας και το ότι είμαστε άξιοι της προσοχής και των συναισθημάτων του. Μπορεί ο άνθρωπος αυτός να είναι σε σχέση, μπορεί και όχι· το σίγουρο είναι πως δε καίγεται κιόλας. Μπορεί να έδειξε ένα κάποιο ενδιαφέρον, αλλά μέχρι εκεί. Πίκρα φίλε αναγνώστη, το ξέρω φάγαμε χυλόπιτα, ηττηθήκαμε, αλλά προς Θεού, δεν έφταιγε το κακό timing, απλώς δεν ήθελε αρκετά για να προχωρήσει. Εάν σε έβλεπε και έλεγε «ωπ, εδώ είμαστε», αυτή τη στιγμή δε θα ήταν ούτε μόνος, ούτε με κάποιον άλλον· θα ήταν μαζί σου. Στην ίδια θέση έχεις υπάρξει κι εσύ. Θυμάσαι τότε κάποιον που σε διεκδίκησε κι ενώ έδινες κάτι ψίχουλα σημασίας, ποτέ δεν ενέδωσες ολοκληρωτικά; Αναλογίστηκες ποτέ το γιατί πριν το ονομάσεις κακό timing;
Μια αγαπημένη μου περίπτωση είναι δυο άνθρωποι που βρίσκονται στο ίδιο χλιαρό συναισθηματικά σημείο. Αργά ή γρήγορα, ο ένας βαριέται να χάνει τον καιρό του και προχωράει σε κάτι ουσιαστικό, και τότε ως δια μαγείας θυμάται ο άλλος να κυνηγήσει όπως θα έπρεπε να είχε κάνει αρκετό καιρό πριν.
Φυσικά όταν χάνει κατά κράτος παραπονιέται λέγοντας «ε μωρέ, έφταιγε το κακό timing». Όχι, αγαπημένε, οι χρονικές συγκυρίες μια χαρά ευνοϊκότατες ήταν, εσύ απλώς δεν το έκανες να συμβεί όσο είχες την ευκαιρία, γιατί δεν το πίστεψες αρκετά, γιατί δεν το θέλησες αρκετά, γιατί απλώς δεν ερωτεύτηκες. Αυτός είναι και ο κοινός παρανομαστής σε όλα τα παραπάνω· βαφτίζουμε κακό timing την απουσία του συναισθήματος, την απουσία του έρωτα.
Μην ξανακούσω για κακό timing τη στιγμή που υπάρχουν άτομα που διανύουν χιλιόμετρα από πόλη σε πόλη, χωρά σε χώρα, για να μπορούν να είναι με αυτόν που αγαπάνε. Μην ξανακούσω για κακό timing όταν ο άλλος περιμένει μέρες, μήνες, χρόνια για να πετύχει μια σ΄χεση. Όσο υπάρχουν άνθρωποι που μέχρι και την τελευταία στιγμή αποφασίζουν να ζήσουν αυτό που θέλουν, και φεύγουν φορώντας νυφικά και γαμπριάτικα κοστούμια, γιατί ο ερωτάς τους περιμένει στη γωνία και όχι στα σκαλιά της εκκλησίας, τότε δεν πιστεύω σε κανένα κακό timing.
Ένας Αμερικανός καθηγητής μου, κάποτε αποφάσισε να φύγει από ένα συμβατικό γάμο, να πάει κόντρα σε οικογένεια, στο σχήμα που έφερε, όντας παπάς, και να έρθει στην Ελλάδα να βρει την Άννα Μαρία, την Ελληνίδα που γνώρισε ένα καλοκαίρι και δεν μπόρεσε ποτέ να ξεχάσει. Σήμερα είναι παντρεμένοι κι έχουν ένα παιδί.
Υπάρχουν άνθρωποι που ερωτεύονται, αγαπάνε και αποζητούν αυτό που δε μπορούν ν’ αψηφήσουν, διδάσκοντας πως ο χρόνος είναι απλώς μια ιδέα· μια ιδέα που μειώνουμε ή επιμηκύνουμε σύμφωνα με τα δικά μας θέλω.
Ο χρόνος εξατμίζεται σαν ατμός, σε αντίθεση με τα αληθινά πάθη που μένουν σταθερά και αναλλοίωτα. Όταν δε ποθείς κάτι, αλλά το κάνεις μόνο και μόνο για να περνάει η ώρα, τότε δεν το νιώθεις πραγματικά. Όταν όμως στερείσαι επιλογών γιατί πλημμυρίζεσαι από αληθινά συναισθήματα, ξέρεις πως καμία συγκυρία, πόσο μάλλον χρονική, δεν είναι σε θέση να σε σταματήσει απ’ το να είσαι με το άτομο που έχεις ανάγκη.
Τo κακό timing υφίσταται μόνο στα μέτρια πάθη, στα μη πάθη. Η καλύτερη ώρα είναι πάντα το τώρα.
Συντάκτης: Νάντια Γιαννέλου
