Χαμογέλα, ρε μάτια μου. Το ξέρω ότι η ζωή δε στα φέρνει όλα βολικά κι ότι έχεις χιλιάδες λόγους για να νιώθεις κάποιες φορές δυστυχισμένος. Αλλά τούτη τη μιζέρια δεν την αντέχω άλλο. Μίλα μου για όνειρα κι ας γουργουρίζει το στομάχι. Κάνε με να ελπίζω κι ας μην υπάρχει λύση. Θέλω να ζήσω κι ας με διατάζουν να πεθάνω. Γέλα μου κι ας είναι ψέμα -όπως λέει και το τραγούδι.
Αν είσαι φίλος, τράβηξέ με σε ταξίδια και μεθύσια κι αν είσαι εραστής, φτιάξε μου το κεφάλι και παραμύθιασέ με. Λες να μη ζω στον ίδιο κόσμο με σένα ή να μην προβληματίζομαι όσο εσύ; Υπάρχει όμως κι εκείνο που λέγεται ζωή κι εγώ γουστάρω να τη ρουφήξω κι ας μην είναι ό,τι ονειρεύτηκα.
Να βάλω στόχους θέλω, να κερδίσω στοιχήματα και να βρω χαμένα ιδανικά κι οράματα. Δε θέλω να επαναστατήσω με πανό και διαδηλώσεις, θέλω να επαναστατήσω ζώντας και διεκδικώντας στιγμές ευτυχίας. Μου ανήκουν στο κάτω-κάτω. Δε γεννήθηκα για να κλαίω και να μιζεριάζω. Όσο αναπνέω έχω τη δύναμη να μπορώ να κερδίζω μάχες και να κοιτάζω μπροστά.
Δε θέλω να μου μιλάς μόνο για προβλήματα και δυστυχία. Λογαριασμοί απλήρωτοι, χρωστούμενα και δανεικά υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα. Εμένα όμως δε θα μ΄έχεις αιώνια. Κοίτα με, είμαι εδώ και σου φωνάζω «ζήσε». Αν με θες ερωτεύσου με και μίλα μου, απόδειξέ το μου, κυνήγησέ με και φτάσε με. Άρπαξέ με απ’ το χέρι κι έλα να κλέψουμε όνειρα.
Αν πάλι με θες μονάχα για παρέα, εδώ είμαι, άνοιξε την πόρτα και μπες. Έλα να μοιραστούμε κρυμμένες χαρές. Να καταστρώσουμε σχέδια και να τρελαθούμε. Πάρε ένα σακουλάκι πασατέμπο κι αν σου περισσεύουν, φέρε και καμιά μπίρα κι έλα ν’ ανάψουμε φωτιές κάτω απ’ το φεγγάρι. Μείνε ξυπόλητος και νιώσε τη γη που υπομονετικά περιμένει χρόνια για το χνάρι σου.
Παρατήρησε τον κόσμο γύρω σου. Μην αδιαφορείς, παρατήρησε. Και τους όρθιους και τους σκυμμένους. Δες, τους μόνους, δες τους ερωτευμένους, δες τους πλούσιους, δες και τους φτωχούς, δες τους κερδισμένους, δες και τους χαμένους. Όλοι ίδιοι είμαστε όταν ερχόμαστε κι όταν φεύγουμε απ’ τον κόσμο τούτο. Αποφάσισε αν θες να χαμογελάς ή να κλαις, αν θες να προχωράς ή να μένεις στάσιμος. Αποφάσισε και κάτσε ή φύγε μακριά και μην κοιτάξεις πίσω. Εγώ δε θα είμαι εκεί γιατί δε μ’ αρέσει να μένω στο ίδιο σημείο.
Μη με πνίγεις με τους αναστεναγμούς σου. Ξέρω κι εγώ ν’ αναστενάζω και ξέρω πριν από σένα πόσα σε πνίγουν και σε αγχώνουν. Τα ξέρω γιατί σε νοιάζομαι. Νομίζεις ότι αδιαφορώ μα εγώ σε νοιάζομαι και σε χρειάζομαι. Εσένα, όχι κάποιον άλλον, εσένα για όσα είσαι, για ό,τι είσαι. Δε θέλω να σε αλλάξω. Να σε ξυπνήσω θέλω. Να σου κάνω κατανοητά τα αυτονόητα και να σου δείξω τη διέξοδο που αναζητάς.
Νομίζεις τρελάθηκα; Γιατί; Επειδή γουστάρω να χαμογελάω όταν όλος ο κόσμος γύρω μου πιστεύει πως χάνεται; Πες πως τρελάθηκα, λοιπόν, πες πως τα έχω χαμένα. Οι περισσότεροι ίσως να σε πιστέψουν, λίγο με νοιάζει. Όσοι νιώθουν σαν και μένα θα καταλάβουν πως ακολουθώ σχέδιο επιβίωσης.
Θέλω τα «όπα» μου και θα τα διεκδικήσω γιατί μου ανήκει μόνο το τώρα. Τίποτε άλλο δεν έχω, παρά μόνο αυτή τη στιγμή.
Τη θέλω τη στιγμή μου, ρε γαμώτο. Μου ανήκει. Θέλω να τη στολίσω με ό,τι πιο όμορφο, να την κάνω παραμύθι χωρίς δράκους και μουσική με νότες και να τη χαρίσω σε σένα αν καταφέρεις να με κερδίσεις. Σε σένα που νομίζεις πως ζητάω πολλά, σε σένα που δεν ξέρεις γιατί ζεις, σε σένα που με κρίνεις και με καταδικάζεις, σε σένα που με φοβάσαι και με πολεμάς.
Δε θέλω τίποτε. Μόνο να πάψεις να στεναχωριέσαι, ν’ απελπίζεσαι και να σκύβεις το κεφάλι. Χάρισέ μου ένα χαμόγελο, δυο γλυκές κουβέντες κι ένα χάδι χωρίς δεύτερη σκέψη και θα σε κάνω άνθρωπό μου.
Θα σε φιλήσω στο μέτωπο, θα σε φιλήσω στα χείλη και θα σου πω τις πιο όμορφες ιστορίες. Να σου γιατρέψουν το χθες, να σου γλυκάνουν το σήμερα και να σου μαγέψουν το αύριο. Κράτα μου το χέρι κι έλα στο μαζί μου.
Μη σέρνεσαι άλλο, μάτια μου, και μη μου βασανίζεις το βλέμμα. Έχει αναπνοές δικές σου εκεί ψηλά, σήκω και μάζεψέ τις. Μη μου δείχνεις τις πληγές σου και μη μου λες για πόνο, έμαθα κι από αυτά περνώντας απ’ τα δικά σου μέρη κάποτε. Μα τώρα κοίτα με, άγγιξέ με, είμαι εδώ για μένα και για σένα. Μη μου φύγεις και μη μου προδώσεις τα όνειρα. Άσε τι λένε κι άκου με. Φίλε μου, έρωτά μου, άνθρωπέ μου, όποιος κι αν είσαι κράτα με και πάμε.
Επιμέλεια Κειμένου Μελίνας Αγγελάκη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μελίνα Αγγελάκη
