Αρσέν Λουπέν: Η εκδίκηση ενός λωποδύτη αριστοκράτη

Ήρθε το 2021 να αλλάξει τις ζωές μας και μέσα στα άλλα φέρνοντας στο Netflix τη μικρού μήκους σειρά “Lupin”. Πριν προχωρήσεις βέβαια στο κείμενο πρέπει να προειδοποιήσω! SPOIL ALERT! Εισέρχεστε με δική σας ευθύνη. Ας μιλήσουμε λοιπόν για τη σειρά που μπορεί να μετράει μόλις πέντε επεισόδια αλλά μας υπόσχεται πολλά ακόμη, καθώς τίποτα δεν τελειώνει. Το Netflix αναπλάθοντας την ιστορία του Αρσέν Λουπέν σπάει τα δεδομένα για ακόμη μια φορά. Αλλά ποιος ήταν πραγματικά ο Αρσέν Λουπέν;

Ας ξεκινήσουμε λέγοντας πως δεν ήταν πραγματικός άνθρωπος, αλλά φανταστικός χαρακτήρας ο οποίος όμως δεν εμφανίστηκε πρώτη φορά στην ομώνυμη σειρά. Δημιουργήθηκε το 1905 από την πένα του Γάλλου συγγραφέα Maurice Leblanc ως απάντηση στη δημοτικότητα του μεγάλου ντετέκτιβ Σέρλοκ Χολμς, του Άρθουρ Κόναν Ντόιλ. Ο χαρισματικός διαρρήκτης είναι μια αντιστροφή του Χολμς με σχεδόν κάθε τρόπο, αν και μοιράζονται τις σημαντικές ιδέες που δείχνουν την αμοιβαία ευφυΐα. Ο κλέφτης του Λουπέν είναι ένας χαρακτήρας που διαθέτει τόσο πλούτο που δε χρειάζεται να κλέψει για να ζήσει, αλλά το κάνει για την εκδίκηση. Ταυτόχρονα έχει αρκετές διασυνδέσεις και πόρους για να μπορεί με συνέπεια να ξεφεύγει και να βρίσκεται συνεχώς ένα βήμα μπροστά, αφήνοντας αυτούς που τον κυνηγούν δύο βήματα πίσω. Ο Lupin λειτουργεί υπό τον ηθικό κώδικα του Ρομπέν των Δασών, για κλοπή από τους πλούσιους ή από εκείνους που κέρδισαν τον πλούτο τους εκμεταλλευόμενοι τους λιγότερο τυχερούς.

Η πρώτη εμφάνιση του Λουπέν ήταν σε ιστορίες στο γαλλικό περιοδικό “Je sais tout”, αν και γρήγορα έγινε τόσο δημοφιλής που ο Leblanc έγραψε δεκαεφτά ολόκληρα μυθιστορήματα, με αρκετές δεκάδες ιστορίες του. Το «Αρσέν Λουπέν: Ο λωποδύτης αριστοκράτης» εμφανίζεται τώρα στη σειρά  του Netflix ως το βιβλίο που δίνει ο πατέρας του στον νεαρό Ασάν προτού πάρει την ευθύνη για μια μεγάλη κλοπή, αυτή του «Κολιέ της Βασίλισσας». Ο Ασάν αργότερα δίνει ένα νέο αντίγραφο του ίδιου βιβλίου στον δεκατετράχρονο γιο του, Ραούλ.

Ο Leblanc συνέχισε να γράφει μυθιστορήματα για τον Λουπέν στα τέλη της δεκαετίας του 1930, με το επίσημο τελικό μυθιστόρημα «The Billions of Arsene Lupine» να κυκλοφορεί το 1939 και να δημοσιεύεται μετά το θάνατό του, το 1941. Υπάρχει κι ένα χαμένο μυθιστόρημα «The Last Love of Arsene Lupine» που εκδόθηκε το 2012, αφού ανακαλύφθηκε το 2011.

Μέσα από αυτήν την ιστορία που ζωντανεύει το Netflix, μας περνάει το μήνυμα πως δε χρειάζεται να είσαι κακός άνθρωπος για να κάνεις κακά πράγματα, αλλά να είσαι κακός με τους κακούς. Ο πρωταγωνιστής δεν έχει ανάγκη από χρήματα και υλικά αγαθά. Μπήκε όμως δυναμικά στη σκοτεινή πλευρά των πραγμάτων προκειμένου να διεκδικήσει δικαιοσύνη για τον πατέρα του ο οποίος είχε κατηγορηθεί άδικα και οδηγήθηκε έτσι στο να βάλει τέλος στη ζωή του, λόγω της ντροπής που ένιωθε απέναντι στο γιο του. Εικοσιπέντε χρόνια ο πρωταγωνιστής μας ζούσε στην άγνοια και θεωρούσε τον πατέρα του ένοχο, βλέποντάς τον ως έναν κοινό κλέφτη και απατεώνα, όταν ουσιαστικά ήταν απλώς ένας αδικημένος και παγιδευμένος άνθρωπος. Όταν ανακαλύπτει την αλήθεια, οργισμένος, θα κάνει τα πάντα για να αποδείξει ακόμα και μετά από εικοσιπέντε χρόνια την αθωότητα του πατέρα του.

Έτσι γίνεται και στη ζωή μας πολλές φορές. Ανυπόστατες κατηγορίες μπορούν να γίνουν η αφορμή να βρεθούν άτομα αδίκως στη θέση του δικαζόμενου. Μπορεί να πιάσουμε τον εαυτό μας να αμφισβητεί άτομα που γνωρίζαμε καλά. Ας μην ξεχνάμε όμως πως η αλήθεια βρίσκει πάντα το δρόμο της και ίσως να εμφανιστούν και πάλι σύγχρονοι «Ρομπέν των Δασών», ίσως μάλιστα αυτήν τη φορά να είναι κρυμμένοι πίσω από τα κουστούμια κανονικών ανθρώπων, που νοιάζονται να αποκαταστήσουν το όνομα των δικών τους αδικημένων ατόμων. Αυτό μας διδάσκει άλλωστε και η ιστορία του Λουπέν. Ότι το κάρμα δεν ξεχνάει κι ότι αργά ή γρήγορα, κάθε κακό επιστρέφει μπούμερανγκ και μάλιστα εις διπλούν. Υπάρχει όμως κι ένα ακόμα μεγαλύτερο δίδαγμα στη συγκεκριμένη ιστορία. Το ότι η εμπιστοσύνη στους δικούς μας ανθρώπους είναι τελικά αξία που πρέπει να έχουμε στις ζωές μας, ακόμη κι αν αυτή φαντάζει κάπως δύσκολη.