Όταν θες να δείξεις πόσο δικό σου θεωρείς ένα φίλο/η, τον αποκαλείς αδερφό/ή. Του προσδίδεις έτσι μια μοναδικότητα και μία ιδιαιτερότητα. Του δείχνεις πόσο ξεχωριστή θέση έχει στη ζωή σου.
Εκείνη έτυχε να είναι και αίμα και οικογένεια ουσίας. Την αποκαλείς «αδερφή» σου και είναι στ’ αλήθεια. Είναι εκείνη που μοιράζεστε τα πάντα. Απο τα ρούχα σας μέχρι τις πιο ενδόμυχες σκέψεις σας και τα πιο βαθιά σας μυστικά.
Είναι αυτή που θα ξέρει εκείνα που κανένας άλλος δεν γνωρίζει. Θα σε κρίνει, θα σε συμβουλέψει, θα σε «μαλώσει» , θα σε παροτρύνει, θα σε συγκρατήσει. Και όλα αυτά θα τα κάνει για να σε προστατέψει, να σε βοηθήσει, να σε δει ευτυχισμένη. Σε νοιάζεται και σε αγαπάει όσο κανένας άλλος.
Μεγαλώσατε μαζί, με λίγα ή με περισσότερα χρόνια διαφοράς. Όμως έχετε κοινό το πρώτο «σχολείο», την οικογένεια σας. Έχετε κοινές εμπειρίες,απόψεις και βιώματα.
Ξέρει τις αδυναμίες σου είτε καλές,είτε κακές. Ξέρει πώς να τις χρησιμοποιήσει υπέρ και κατά σου.
Γιατί φυσικά είναι εκείνη με την οποία κάνετε τους πιο ομηρικούς καυγάδες. Από το γιατί τόλμησε να βάλει το καλό σου μπλουζάκι χωρίς να σε ρωτήσει, μέχρι το πώς τόλμησε να πει στη μαμά για το καινούργιο σου αμόρε δίχως την άδεια σου.
Έχετε σκοτωθεί σε όλες τις ηλικίες για όλων των ειδών τα θέματα, όμως πάντα την επομένη, άντε μεθεπόμενη μέρα, είστε σαν να μη συνέβη τίποτα άσχημο μεταξύ σας.
Λες και υπάρχει ένα μαγικό αυτόματο κουμπάκι που βάζει τον ιδιαίτερο δεσμό σας πάνω από οποιονδήποτε καυγά. Και όντως υπάρχει.
Λένε πως το τοποθετεί κρυφά κάθε μητέρα στα αδέρφια, έτσι ώστε να βάζουν την αγάπη τους πάνω απο οποιαδήποτε διαφωνία.Τη θυμάσαι;
Ήρθε λίγα χρόνια μετά απο εσένα στη ζωή σου, μια ζωή που ήσουν πρωταγωνίστρια και ξαφνικά απόκτησες συμπρωταγωνιστή. Δε σου άρεσε καθόλου στην αρχή και έψαχνες τρόπους εξόντωσης του ΅«μικροβίου» που ξεπρόβαλε από την κοιλιά της δικής σου μαμάς κι απο εκεί κι έπειτα ξαφνικά ήσασταν δύο και μοιραζόσασταν τα πάντα.
Ναι και την μαμά ακόμα. Αρκετά χρόνια μετά ζυγίζοντας και μετρώντας καταστάσεις, γνωρίζεις πια την ευλογία που σου έτυχε.
Οι παλιοί λέγανε στο ανδρόγυνο πάντα να κάνει δεύτερο παιδί, έτσι ώστε αν πάθαιναν κάτι οι ίδιοι, να μην έμενε μόνο του.Να είχαν το ένα το άλλο.
Δεν ξέρω κατά πόσο μια τέτοια αιτία είναι λόγος για δεύτερο ή τρίτο παιδί, ξέρω όμως με σιγουριά πως αν δεν ήταν εκείνη στη ζωή μου, τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο. Καμία κατάσταση ευχάριστη ή δυσάρεστη.
Και γι’ αυτό την ευχαριστώ! Και την αγαπώ πολύ. Το ίδιο κάντε κι εσείς σήμερα στα αδέρφια σας.
Ευχαριστήστε τα που είστε δύο σε αυτή τη ζωή και πείτε τους πόσο τους αγαπάτε. Σκεφτείτε για λίγα λεπτά πώς θα ήταν αν ήσασταν μόνο εσείς.
Εγώ ούτε γι’ αστείο δεν μπορώ να το σκεφτώ.
Αφιερωμένο στη Γ
Συντάκτης: Βούλα Ραπτούδη
