Ως πού αντέχεις για να πας

Κάποτε σημάδεψα το σώμα μου με τη λέξη innocence. Στο επόμενο λεπτό αποφάσισα να προσθέσω κι ένα S στην αρχή του. Δύο αντίθετες λέξεις. Αμαρτία κι αθωότητα, μαζί σε μια. Θεώρησα πως με αντιπροσωπεύει. Ή τουλάχιστον εκεί έβρισκα την χρυσή τομή. Γη μου και ανάσα μου η τέχνη σε κάθε της μορφή. Όπως και το συγγραφικό μου πρότυπο, ο Οδυσσέας Ιωάννου, σκαρώνω ιστορίες με ήρωα τον άλλο μου εαυτό. «Αυτόν που ζει μόνο μέσα στην φαντασία και είναι έτοιμος να κάνει πανικό». Όσο για τις οδηγίες χρήσης μου... «κράτα τα με λες κι ήρθα από τα αστέρια».