Γνωρίζεις έναν άνθρωπο και αναπτύσσετε μια σχέση, όχι απαραίτητα ερωτική κι ο καιρός κυλάει και η σχέση διατηρείται. Αναρωτήθηκες ποτέ τί είναι αυτό που την κρατάει;
Όχι, δεν αναφέρομαι στα κλασσικά: αγάπη, εμπιστοσύνη, κατανόηση, κοινά σημεία και τα λοιπά.
Την κρατάει η ανοχή κι η αντοχή στις ιδιοτροπίες του άλλου. Αυτό είναι.
Κάτσε και σκέψου πόσες έχεις και πόσοι σε ανέχονται και σ’ αγαπάνε γι’ αυτές κι ας μην τις κατανοούν. Μιλάω για τις μικρές ιδιοτροπίες, τις ύπουλες, αυτές που δεν διακρίνονται δια γυμνού οφθαλμού.
Ας μιλήσω με παραδείγματα.
Εγώ προσωπικά δεν αντέχω να μασουλάς οτιδήποτε σκληρό δίπλα στο αυτί μου. Με εκνευρίζει, τεντώνει κάθε νευρική απόληξη μου. Ιδίως στην απόλυτη ησυχία. Για ποιο λόγο να τρως πατατάκια στην απόλυτη σιγή; Για ποιο λόγο να έχεις ξυπνήσει πριν από ‘μένα και να τρως τα δημητριακά σου με τόση όρεξη, χωρίς καν να τα αφήσεις να μουλιάσουν καλά καλά;
Κάποιος που έχει αναίσθητη αίσθηση της ακοής θα με θεωρήσει ιδιότροπη. Δε θα του χαλάσω χατίρι.
Έχω και μια φίλη, που δεν τρώει φαγητό αν περιέχει κρεμμύδι. Τίποτα. Το μυρίζει σαν τα λαγωνικά. Τί σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι σε εξόδους για φαγητό περνάμε από ακτινογραφία όλο τον κατάλογο, σημαίνει ότι όταν την καλείς για φαγητό, μαγειρεύεις αναλόγως κι ας μην σ’ αρέσει.
Γι’ αυτήν αυτό είναι το φυσιολογικό, για ‘μας τους υπόλοιπους αυτό είναι ιδιότροπο.
Στο κεφάλαιο ιδιοτροπίες ανήκει κι ένα μικρό και τόσο ασήμαντο πραγματάκι. Η τσίχλα.
Μη μου πεις ότι δεν σ’ έχει διαολίσει κάποιος μου κάθεται πίσω σου σε κάποιο μέσο μαζικής μεταφοράς και μασουλάει κάνοντας περισσότερο θόρυβο κι από τη μηχανή του οχήματος. Σκέψου πως αυτός ο άνθρωπος συναναστρέφεται με άλλους ανθρώπους που τον ανέχονται.
Κι εκείνη τη ριμάδα την οδοντόκρεμα; Ο ένας τη ζουλάει στη μέση κι ο άλλος στην άκρη. Εγώ που ανήκω στην κατηγορία «άκρη» δεν πρόκειται ποτέ να σε καταλάβω εσένα που την πατάς στη μέση.
Όπως και ο Μιχάλης δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβει γιατί η Νατάσα θέλει το πάπλωμα να είναι πάντα γυρισμένο από την πλευρά της ρίγας κι όχι από την πλευρά με τα λουλουδάκια. Ούτε η Ελπίδα θα κατανοήσει ποτέ για ποιο λόγο ο Πάνος βάζει πάντα τις κάλτσες του ανάποδα για πλύσιμο. Του το έχει πει ένα εκατομμύριο φορές αλλά αυτός πάλι ανάποδα.
Σαφώς κανείς δε θεωρεί ότι αυτό που κάνει είναι περίεργο και ιδιότροπο για τον άλλο ή και να αντιλαμβάνεται πως είναι, δεν μπορεί να το αλλάξει γιατί πολύ απλά έτσι τον βολεύει.
Έτσι κι αλλιώς, εξ’ ορισμού η ιδιοτροπία είναι ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ενός ανθρώπου, πράγματος ή κατάστασης που φαίνεται παράξενο ή ενοχλητικό και απαιτεί ειδική αντιμετώπιση.
Αυτό που εμείς θεωρούμε ιδιοτροπία για κάποιον άλλον είναι η συνήθεια του.
Παραδείγματα υπάρχουν άπειρα. Αν κοιτάξεις τους ανθρώπους σου, τους γνωστούς σου, τον ίδιο σου τον εαυτό θα καταλάβεις τί εννοώ.
Ο George Carlin, Αμερικανός κωμικός λέει: «Δεν έχω μικρές ιδιοτροπίες. Έχω αβυσσαλέα, παρανοϊκά, διαολεμένα μίση. Και αυτό κάνει την ταξινόμηση του Κόσμου πολύ πιο εύκολη».
Η Σταυρούλα Φωτιάδου λέει ότι αν δεν υπήρχαν κι αυτά τα μικρά στραβά κι ανάποδα του καθένα μας, τι θα είχαμε να συζητάμε για να ανάβουν λίγο τα αίματα;
Συντάκτης: Σταυρούλα Φωτιάδου
