Ερωτευμένοι μέσα στην εξεταστική

Το να βρεις κάποιον να σε καταλαβαίνει και να είναι στήριγμα σε αυτά που περνάς θα λέγαμε ότι είναι δυσεύρετο. Ειδικά όταν είσαι φοιτητής που η πίεση, το άγχος και το κλάμα είναι μια μόνιμη κατάσταση- κυρίως στις εξεταστικές.  Βρισκόμενος σε μία σχέση λοιπόν χρειάζεσαι από τον άλλον, να μπορεί να σε καταλάβει και να σε συναισθανθεί. Να μη σου λέει «ε, καλά μωρέ, όλοι περάσαμε από εκεί» ή ακόμη χειρότερα να σου αραδιάζει το επικό «μην αγχώνεσαι». Ομολογουμένως αυτή η ατάκα από όποιο στόμα και να βγει πονάει. Πονάει γιατί νιώθεις ότι κάποιος που αγαπάς δεν μπορεί να αντιληφθεί τον ανεμοστρόβιλο των σκέψεών σου. Και κάπου εδώ έρχεται ο παράγοντας της επιλογής συντρόφου να παίξει καθοριστικό ρόλο.

Ως φοιτητούδι λοιπόν, είναι πολύ πιθανό να είσαι σε σχέση με έναν συμφοιτητή σου. Με έναν συμφοιτητή του συμφοιτητή και πάει λέγοντας. Είναι αυτός λοιπόν που θα διαβάζετε μαζί. Θα ασπάζεται και θα ασπάζεσαι τα προβλήματά του. Θα στεναχωριέστε και θα πιέζεστε μαζί. Όμως, θα γλεντάτε μαζί ξέφρενα, μετά το πέρας αυτής της καταραμένης εξεταστικής. Και θα είστε στο ίδιο μήκος κύματος σε όλα τα περί πανεπιστημίου. Τόσο πολύ όμως που μπορεί να μην οδηγήσει σε καλό.

Το αρνητικό του έρωτα μεταξύ φοιτητών είναι η τόση ταύτιση στα προβλήματα· ίσως καταλήξετε στρεσογόνοι παράγοντες ο ένας στη ζωή του άλλου. Άραγε εσύ θα μπορείς να τον στηρίξεις όταν κι εσύ πασχίζεις την ίδια περίοδο για το ίδιο θέμα; Πόσο υποκριτικό θα είναι να δίνεις συμβουλές που δεν πιστεύεις, δε λειτουργούν και φαίνονται τόσο απατηλές και κυρίως που δεν εφαρμόζεις. Πόσο χρόνο θα μπορείς να αφιερώνεις όταν θα είστε και οι δύο χάλια και θα πρέπει να συγκρατήσεις εσένα, για να στηρίξεις και τον σύντροφό σου;

Δεν είναι το διάβασμα το πρόβλημα. Είναι η ψυχολογία και η πίεση πίσω από αυτό. Όλα όσα προσπαθείς να κρύψεις και να παρουσιάσεις ως φυσιολογικά μέσα σου είναι μύλος. Δυστυχώς ή ευτυχώς, εκείνες τις στιγμές κρίσεως που δεν μπορείς να διαχειριστείς τον εαυτό σου, θέλεις κάποιον να σου κρατήσει το χέρι και να νιώσει το πρόβλημά σου όσο μεγάλο το νιώθεις εσύ, χωρίς όμως να του συμβαίνει την ίδια στιγμή για να μπορεί να κρατήσει μια κάποια αντικειμενικότητα. Γιατί αυτό είναι συμπαράσταση. Άραγε πόσο φυλακισμένος νιώθει ένας σύντροφος όταν το ταίρι του δεν μπορεί να διαχειριστεί και να σεβαστεί τις κρίσεις του; Κι από την άλλη, πόσο άδικο είναι να νιώθεις πως δίνεις τα πάντα, μα να βλέπεις τον σύντροφό σου χαμένο στο πρόβλημά του, τόσο πολύ, που δε βλέπει πέρα από τη μύτη του;

Όποιος και να είναι ο σύντροφός σου, φοιτητής ή μη, είναι λογικό να θες να είναι για σένα φύλακας και συμπαραστάτης και όχι ένας βασανιστικός αντίπαλος. Πιθανότατα να βρεις τη στήριξη και σε κάποιον που δε θα το περίμενες, γιατί κακά τα ψέματα οι άνθρωποι συμπεριφέρονται στις σχέσεις τους, όπως έχουν δεχτεί κι ίδιοι την αγάπη, αλλά δεν είναι και θέσφατο.

Καλό θα ήταν να βλέπουμε τι θα ήταν πιο στέρεο να υπάρχει για εμάς στη ζωή μας σε τέτοιες πιεστικές περιόδους. Αν δεν μπορείτε μαζί να διαχειριστείτε το μέσα σας ίσως μόνοι σας να δουλέψετε καλύτερα. Άλλωστε, εξεταστική κι έρωτας δε συμβαδίζουν σχεδόν ποτέ. Όποιοι το κατάφεραν, ας βγουν να μιλήσουν να μάς πουν το μυστικό.