Αυτό που πολλές φορές βιαζόμαστε να ονομάσουμε «κλασική ατάκα» σε αποτυχημένες -κατά την προσωπική μας άποψη- σεναριακά σειρές μπορεί στην τελική και να ισχύει. Το «δεν είναι αυτό που νομίζεις» συχνά ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα κι ας πιστεύεις εσύ στην αρχή πως δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια απλή δικαιολογία. Τους ανθρώπους που έχουμε δίπλα μας εμείς τους διαλέγουμε με βάση κάποια κριτήρια, τα οποία όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε σε καταστάσεις κρίσης. Πρέπει να δείχνουμε εμπιστοσύνη στα στοιχεία εκείνα που μας ώθησαν να είμαστε πλάι τους ακόμα κι αν καμιά φορά υπάρχουν στιγμές που δείχνουν πως έχουμε πέσει έξω.
Η ανασφάλεια και ο φόβος είναι κακοί σύμβουλοι και καμιά φορά μπορεί να κλονίσουν την εμπιστοσύνη σε δικούς μας ανθρώπους. Όταν τείνουμε να αμφιβάλλουμε, καμιά φορά χωρίς να μας έχουν δώσει δικαιώματα, αυτόματα φέρνουμε τον άλλο σε θέση άμυνας και δεν μπορεί παρά να αναρωτιέται τι έκανε λάθος. Πολλές φορές δε φταίνε οι συνθήκες που είναι προβληματικές αλλά ούτε το πρόσωπο που έχουμε απέναντί μας που δε μας φέρθηκε με τρόπο που αρμόζει. Φταίμε απλώς εμείς που καταλήξαμε οι γκρινιάρηδες που δεν εκτιμούν αυτό που έχουν.
Όσο σίγουροι κι αν είμαστε για κάτι, πρέπει πάντα να αφήνουμε ένα περιθώριο αμφιβολίας. Ακόμα και στο δικαστήριο, ο κατηγορούμενος έχει τη δυνατότητα να υπερασπιστεί τη θέση του και να αποδείξει την αθωότητά του. Αν τον δικάσεις εξαρχής, δε θα έχει και πολύ νόημα η διαδικασία της ακρόασης. Όλοι κάνουμε λάθη. Μερικές φορές γινόμαστε αποδέκτες πράξεων που δε μας βρίσκουν σύμφωνους ή κάνουμε κάτι που αργότερα μετανιώνουμε. Τότε τείνουμε να βγάζουμε βιαστικά και αυθαίρετα συμπεράσματα για το ποιόν ορισμένων ανθρώπων και για τη θέση που θέλουμε να έχουν στη ζωή μας. Αυτό συνήθως γίνεται με μόνο σύμβουλο τον εαυτό μας και δε δίνουμε τη δυνατότητα στο πρόσωπο απέναντί μας να πει μια τελευταία κουβέντα. Κι αν υπάρχει όντως εξήγηση που δε θα μοιάζει με δικαιολογία αλλά θα ‘ναι αλήθεια; Αυτό το σενάριο είναι κάτι που δεν υπολογίζουμε σχεδόν ποτέ.
Δεν αντιλαμβανόμαστε όλοι τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο. Όσα λάθη κι αν κάνει ένα πρόσωπο που έχουμε δίπλα μας, πρέπει να έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι ίσως δε γίνονται συνειδητά και πως μπορεί όντως να προσπαθεί πολύ αλλά στην τελική να μην τα καταφέρνει. Δε δίνουν όλοι την ίδια σημασία στα ίδια πράγματα. Κάτι που εσύ θεωρείς σημαντικό, κάποιος άλλος μπορεί να το θεωρεί ήσσονος σημασίας.
Πολλές φορές τείνουμε να μην καταλαβαίνουμε πράξεις και τη λογική των άλλων, απλώς επειδή δεν ταιριάζει με τη δική μας. Δε σημαίνει πως αυτό που σου λέει ο άλλος είναι ψευδές, μόνο και μόνο επειδή εσύ δε θα το έκανες ποτέ. Ούτε πως είναι αυτό που νομίζεις επειδή αυτό ανταποκρίνεται καλύτερα στον δικό σου τρόπο σκέψης και στις δικές σου πεποιθήσεις. Πρέπει να αποδεχόμαστε και κάποια πράγματα που μοιάζουν άλογα για εμάς μα φαίνονται λογικά σε κάποιους άλλους.
Σταμάτα να ψάχνεσαι συνέχεια για καβγά. Πάψε να ζητάς επιβεβαίωση αγάπης από τους γύρω σου γιατί κάποια στιγμή μπορεί να στερέψουν τα αποθέματα υπομονής από μέρους τους. Στην προσπάθεια να σιγουρεύεσαι συνέχεια για την επάρκεια των συναισθημάτων των άλλων προς εσένα και στην ανάγκη σου να μην πληγωθείς μπορεί να φτάσεις σε σημείο να διώξεις ανθρώπους που πράγματι θέλουν να βρίσκονται δίπλα σου.
Στην τελική αποδέξου τους ανθρώπους σου όπως είναι. Δε χρειάζεται να έχεις πάντα δεύτερες σκέψεις. Μέσα από λάθη και παρεξηγήσεις προσπάθησε να τους καταλάβεις και να μην κρίνεις πάντα με βάση πώς θα αντιδρούσες εσύ. Καλώς ή κακώς δεν είμαστε όλοι ίδιοι και γι’ αυτό καμιά φορά δημιουργούνται παρεξηγήσεις άνευ λόγου και αιτίας. Δεν είναι αθωότητα ή αφέλεια να εμπιστεύεσαι και να δίνεις ελαφρυντικά στις πράξεις των γύρω σου, ακόμα κι αν κάποιες φορές σε βρίσκουν αντίθετο ή σε στεναχωρούν.
Δεν είναι πάντα αυτό που νομίζεις όταν γίνεται ένας καβγάς ή όταν μαθαίνεις πράγματα που δε σου καλοφαίνονται για τους ανθρώπους που έχεις πλάι σου. Όταν έχεις αμφιβολίες για τις πράξεις τους, ίσως τα πράγματα να είναι διαφορετικά απ’ το πώς τα έχεις στο μυαλό σου. Συζητάμε, αναλύουμε και μετά βγάζουμε συμπεράσματα. Εκνευριζόμαστε και πολλές φορές αδικούμε τον άνθρωπο που έχουμε απέναντί μας. Γι’ αυτό καλύτερα πριν βγάλουμε την ετυμηγορία να ανταλλάξουμε δέκα κουβέντες με ηρεμία, προσπαθώντας να βρούμε από κοινού μια λύση στο πρόβλημα.
Συντάκτης: Χαρά Χαραλάμπους
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
