Η οργάνωση και η τάξη αποτελεί για πολλούς μεγάλο προτέρημα αφού είναι ικανή να προσδώσει μια συγκεκριμένη εικόνα στο άτομο, στον χώρο και στον χαρακτήρα του. Δεν είναι όμως όλοι οι άνθρωποι το ίδιο συνεπείς με την τάξη αφού για πολλούς η ακαταστασία αποτελεί μέρος της καθημερινότητάς τους και έχει γίνει τρόπος ζωής. Ένα οργανωμένο άτομο μπορεί να βγαίνει απ’ τα νερά του και να εκνευρίζεται όταν έρχεται αντιμέτωπο με το απόλυτο χάος, όμως για ένα ακατάστατο άτομο αυτό δεν αποτελεί παρά μέρος της φυσιολογικής ροής του προγράμματος. Κάθε άνθρωπος διαφέρει ως προς την οργάνωσή του και τακτοποιεί τα πράγματα με τον δικό του τρόπο.
Το στοιχείο της ακαταστασίας διακρίνεται εύκολα σε ένα άτομο και δεν είναι κάτι που μπορεί κανείς εύκολα να κρύψει. Αν είσαι επίσης άτομο ακατάστατο μπορεί να να μη δώσεις και ιδιαίτερη σημασία αφού δεν παρατηρείς κάτι διαφορετικό απ’ τα συνηθισμένα σου. Αντίθετα αν είσαι άτομο που η οργάνωση παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή του, μπορείς να το διακρίνεις με μεγαλύτερη ευκολία.
Αρχικά, μπορείς να καταλάβεις αν κάποιος είναι ακατάστατος αν παρατηρήσεις τα προσωπικά του αντικείμενα, όπως για παράδειγμα την τσάντα του, η οποία μπορεί να περιέχει χαρτάκια, αποδείξεις, χαρτομάντηλα και πολλά άλλα που δε χρειάζονται αλλά που παράλληλα δεν καταλήγουν στα σκουπίδια γιατί μπορεί να μην ενοχλούν εκεί που βρίσκονται. Το ίδιο συμβαίνει και με τη θήκη του κινητού τηλεφώνου, η οποία εκτός απ’ το ότι μπορεί να έχει αλλάξει πλέον χρώμα, μπορεί να περιέχει και χαρτιά διπλωμένα σε σημείο που να μην εφαρμόζει ακριβώς πλέον στο τηλέφωνο.
Ακόμα περισσότερα στοιχεία μπορείς να διακρίνεις αν παρατηρήσεις τον προσωπικό χώρο κάποιου, όπως για παράδειγμα το γραφείο ή το υπνοδωμάτιό του. Εκεί θα βρεις βιβλία πεταμένα δεξιά και αριστερά, post-it τσαλακωμένα, χαρτιά σε στοίβες αλλά και διπλωμένα σε σελίδες βιβλίων. Στο υπνοδωμάτιο θα δεις ρούχα και παπούτσια εδώ κι εκεί, άστρωτα σεντόνια, ερμάρια που δεν κλείνουν και συρτάρια παραγεμισμένα με τρόπο άναρχο. Το αυτοκίνητο; Μοιάζει με αποθηκευτικό χώρο αφού ό,τι μπορείς να φανταστείς βρίσκεται στα πίσω καθίσματα, ενώ καφέδες και λοιπά σκουπίδια βρίσκονται ξεχασμένα στο χαλί.
Θα μπορούσε να υπάρχει σύνδεση ως προς την καθαριότητα και την ακαταστασία. Αν είσαι άτομο που έχει μανία με την καθαριότητα δε θα μπορούσες με τίποτα να βλέπεις βιβλία, ρούχα, χαρτιά και οτιδήποτε άλλο δεξιά και αριστερά. Αν όμως δεν ασχολείσαι και τόσο, η ακαταστασία δε σου προκαλεί πανικό. Βέβαια υπάρχουν και άτομα που είναι μεν καθαρά αλλά βρίσκουν καλύτερα τα πράγματά τους όταν τα έχουν ακριβώς μπροστά τους. Ας πούμε ότι τα καθαρίζει κάποιος και τα αφήνει ακριβώς εκεί που ήταν, απλώς γιατί θυμάται ευκολότερα τη θέση τους. Άλλωστε πόσες φορές σου έχει τύχει να ψάχνεις κάτι και να μην το βρίσκεις; Έχοντας λοιπόν τα πράγματα σκόρπια εδώ κι εκεί, έχεις τα πάντα στη διάθεσή σου όποτε τα χρειαστείς.
Ο Αϊνστάιν είχε πει: «Αν ένα ακατάστατο γραφείο είναι σημάδι ενός ακατάστατου μυαλού, τότε τι θα πρέπει να σκεφτούμε για ένα άδειο γραφείο;». Το γραφείο του Αϊνστάιν έμοιαζε με βομβαρδισμένο τοπίο, όμως μην ξεχνάτε ποιος ήταν ο Αϊνστάιν. Επίσης η Kathleen Vohs, ψυχολόγος, μετά από έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα ακατάστατα δωμάτια είναι συνδεδεμένα με τη δημιουργική σκέψη, δηλαδή με τη συμβατική λογική.
Δε θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ακαταστασία είναι το καλύτερο στοιχείο που θα μπορούσε να έχει ένας άνθρωπος, μα παράλληλα δε θα μπορούσαμε και να το κατακρίνουμε. Κάθε άνθρωπος τοποθετεί τα πράγματα στο σημείο εκείνο που τον βοηθάνε να είναι αποδοτικός στη δουλειά του και να κυλάει ομαλά η καθημερινότητά του. Είναι πράγματι πολύ εύκολο να εντοπίσεις το στοιχείο της ακαταστασίας και αν είσαι άτομο οργανωμένο, έχεις τον απαραίτητο χρόνο να τρέξεις μακριά. Μπορείς όμως και να μείνεις, προσπαθώντας να τα βρείτε κάπου στη μέση, ώστε ο χώρος ν’ ανταποκρίνεται στα γούστα και τις συνήθειες και των δύο.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.