«Μαμά ράψου, ορκίζομαι!»

Είναι μία σημαντική ημέρα που ίσως να περίμενες καιρό. Ακόμη και όταν την ονειρευόσουν, τα σενάρια έπαιξαν με διάφορους τρόπους μέσα στο μυαλό σου, μέχρι να καταλήξεις στην καλύτερη εκδοχή της. Είναι η στιγμή που τόσοι κόποι, τόσα ξενύχτια, τόσα τεσσάρια που δεν έγιναν πέντε, τόσοι φρέντο εσπρέσο με μία μαύρη από το κυλικείο έφεραν το πλήρωμα του χρόνου. Την ορκωμοσία σου.

Αρκετοί έχουν σκεφτεί, όχι μόνο μία φορά, τη στιγμή που θα έπαιρναν μετά από τέσσερα ή 5 με 6 χρόνια το πτυχίο τους (και βάλε) και θα στέκονταν με την ολόσωμη ένδυση και το καπελάκι απέναντι στους απόφοιτους συμφοιτητές τους, μαζί με τα φιλαράκια και την οικογένειά τους. Καλά, μη συγκινηθείς τώρα που το πτυχίο σου είναι πλέον κρεμασμένο στον τοίχο, ή που είσαι τόσο κοντά που σχεδόν μπορείς να το μυρίσεις, αναπόλησε λίγο έτσι, για τα περασμένα μεγαλεία.

Όπως και να το κάνεις, η ημέρα της ορκωμοσίας σου είναι από πολλές πλευρές η ιδανική ακαδημαϊκή σου μέρα. Έχεις ξεμπερδέψει πλέον από τα ξενύχτια, τις πολύωρες επαναλήψεις των υλών, τις γραπτές και προφορικές εξετάσεις κι όλος αυτός ο κόπος, ο χρόνος και η πίεση που δεχόσουν, ανταμείφθηκαν και με το παραπάνω. Βέβαια, ας μην ξεχνάμε και τα σερί μετά από μια βραδινή έξοδο για ποτό, η οποία ξεκινούσε με το «ένα ποτάκι θα πιω και θα φύγω» και κατέληγε να σε βρίσκει με έναν κουβά καφέ στο χέρι για να ανοίξει το μάτι και να γράψεις. Και να το περνάς κιόλας!

Την ημέρα που ορκίζεσαι αναπολείς όλα όσα έζησες στη φοιτητική σου πόλη κι είναι το συναίσθημα ακριβό και σπάνιο, που γεννάται μέσα σου. Πέρα από τη συγκίνηση για την εκπλήρωση του ονείρου σου ή του νταλκά σου -γιατί καμιά φορά αυτό είναι η σχολή- αισθάνεσαι πληρότητα, διότι έκανες πρώτα τον εαυτό σου κι έπειτα και την οικογένειά σου περήφανους. Έχεις δίπλα σου και τους ανθρώπους που χτίσατε μαζί την πορεία σας κατά τη φοίτησή σας, τους πλέον καινούριους φίλους. Και μην ξεχνάς τα φιλαράκια, τους κολλητούς που δε θα ξεχνούσαν το πανό με το σύνθημα και τις φωνές που αντηχούσαν μέσα στην αίθουσα, με διπλάσια χαρά από τη δική σου.

Ορκίζεσαι και νιώθεις ήδη την αλλαγή μέσα σου. Είναι η μέρα που όλοι σου οι κόποι έγιναν η δύναμή σου για να πραγματοποιήσεις το όνειρό σου. Να φτιάξεις το μέλλον σου, έχοντας ως βάση μια δόση από όλα όσα διδάχτηκες από τους καθηγητές, τις συμπεριφορές και τις νοοτροπίες αγνώστων. Έχεις αποκτήσει τη γνώση στο αντικείμενό σου, έχεις γνωρίσει καινούρια άτομα που τους αποκαλείς φίλους, τα κολλητάρια σου και η οικογένειά σου είναι περήφανοι για την επιτυχία σου κι εσύ στέκεσαι γεμάτος ζωντάνια μ’ ένα χαμόγελο που τα λέει όλα.

Έχεις τη δυνατότητα να αποκαλείσαι πλέον απόφοιτος και η ορκωμοσία σου σε κάνει να νιώθεις μοναδικός, σαν να μην υπάρχει κανείς ισάξιος των δυνατοτήτων σου. Κι είσαι ακριβώς αυτό, όχι γιατί έχεις τις ατελείωτες γνώσεις και ποιότητες, αλλά γιατί μια μέρα σαν αυτή σού αξίζει να νιώσεις -και να είσαι- το κέντρο του κόσμου. Απέδειξες μέσω της διαδικασίας αυτής ότι αξίζεις πολλά περισσότερα από όσα πίστευες και μπορείς να καταφέρεις άλλα τόσα- άλλωστε έχεις γεμίσει και δέκα κάδους ανακύκλωσης με σημειώσεις αν τις μετρούσαμε, αυτό πού το πας.

Στο δρόμο σου ίσως συναντήσεις αρκετά εμπόδια, ίσως και καθόλου, αλλά το σημαντικό για σένα θα είναι η επιμονή να καταφέρεις ενθαρρύνεις τον εαυτό σου να μην τα παρατήσει στην πρώτη δυσκολία, στην πρώτη κακή συμπεριφορά από έναν εργοδότη ή συνάδερφο. Κι όταν καμιά μέρα στη δουλειά κάπως σού φανεί σκοτεινή και μάταιη, να θυμάσαι πάντα εκείνη την ημέρα που με θάρρος στάθηκες και σήκωσες το πτυχίο που με κόπο κατέκτησες. Εκείνη την ημέρα εσύ ήσουν ο δυνατός, κανένας άλλος.  Φρόντισε να συνεχίσεις να είσαι κάθε μέρα. Άλλωστε, ένας άνθρωπος που μπορεί να περάσει μάθημα μετά από δέκα τεκίλες, όλα μπορεί να τα καταφέρει.