«Μα καλά που πήγαν οι άντρες;» θα ακούσεις τη σύγχρονη νεαρή ελληνίδα να διερωτάται με το αίσθημα της απογοήτευσης να έχει μακιγιάρει το όμορφο προσωπάκι της. Ελεύθερη κι ωραία η δεσποινίς βγαίνει προς ανεύρεση αντίστοιχα ελεύθερου κι ωραίου monsieur, μπας κι συναντηθούν οι μοναξιές, οι ανασφάλειες, οι ανάγκες ή οι καύλες τους και ικανοποιηθούν αμφότεροι.
Αγαπητέ μου αναγνώστη, ουδεμία πρόθεση δεν έχω να φιλοσοφήσω ή να εντρυφήσω επί του ερωτήματος. Είναι τόσο απλό όσο ακούγεται.
«Που πήγαν οι άντρες;» Όχι αυτοί με το Α, ήτοι τα πραγματικά αρσενικά, οι πρίγκιπες ή ό,τι μπορεί να περικλείει η λέξη άντρας.
Γιατί οι γυναίκες όταν βγαίνουν έξω περιστοιχίζονται κατά κόρον από θηλυκά; Ακόμα και τα ελάχιστα αρσενικά γιατί δείχνουν τόσο επιδεικτικά την αδιαφορία τους απέναντι στα θηλυκά;
Η απάντηση είναι απλή. Καταραμένη κρίση που έκλεισες τους μορφονιούς στα σπίτια τους. Νέοι, ωραίοι και άνεργοι στο μικροσκόπιο σήμερα.
Αποτελεί πλέον τον κανόνα αντί της εξαίρεσης. Πώς περιμένεις γλυκιά μου να συναντήσεις το έτερον σου ήμισυ ή εν πάση περιπτώσει να σε φλερτάρει ο σημερινός single όταν αυτός πασχίζει να ξεφύγει από την κλεισούρα μπας και αξιοποιήσει το πτυχίο του;
Τι αξιώσεις είναι αυτές, καλή μου; Το φλερτ θέλει αυτοπεποίθηση και από δ’αύτην πασχίζουν τα αρσενικά τη σήμερον ημέρα. Σχέση σημαίνει ένα επιπλέον έξοδο και πού να βάζεις τώρα άλλους μπελάδες στο κεφάλι σου; Ακόμα και το ραντεβού, καλή μου, προϋποθέτει διάθεση, ενέργεια, θετική στάση και όρεξη. Όρεξη για παιχνίδι, για ζωή, για όνειρα. Παλιά μεγαλεία της δεκαετίας του ’90, με άλλα λόγια.
Για τη γυναίκα είναι αλλιώς. Αυτή μπορεί να επιβιώσει σε όλες τις συνθήκες. Για το θηλυκό οι αξιώσεις έχουν ακόμα κάτι από ανατολή.
Δε χρειάζεται να πληρώσει στο πρώτο ραντεβού. Ο άντρας πρέπει να το κάνει. Αυτή μπορεί να θάψει την πολυσυζητημένη χειραφέτησή της προβάλλοντας τους φόβους της. Δεν έχει αυτοκίνητο επειδή έχει πάρει από φόβο την οδήγηση, θα πει. Άλλωστε θα έχει το αγόρι αυτοκίνητο. Έτσι πρέπει.
Δεσποινίδα ετών 30 δικαιολογείται να μένει να μένει με τους γονείς της, αλλά ολόκληρος μαντράχαλος να μην έχει τον δικό του χώρο; Αδικαιολόγητο.
Κάπως έτσι σκιαγραφείται η θέση των δύο φύλων σε μία κατά τ’ άλλα αναπτυγμένη ευρωπαϊκή χώρα. Η γυναίκα να πασχίζει για τα δικαιώματά της από τη μία και να σφυρηλατεί την υπόσταση του αρσενικού από την άλλη.
Αποποιούμενη τίτλων όπως «πουριτανή» ή «φεμινίστρια» επικαλούμαι την κοινή λογική στην προσπάθειά μου να απαντήσω που πήγαν οι άντρες.
Πήγαν στη βάση τους. Πήγαν εκεί που εσύ, κατά τα άλλα χειραφετημένη δεσποινίς, τους έσπρωξες με τις παράλογες αξιώσεις σου. Πήγαν στην ασφάλεια της παρέας και αρνήθηκαν την ανασφάλεια της γκόμενας. Εκεί θα τους βρεις.
Μην απογοητεύεσαι, γλυκιά μου, υπάρχει τρόπος να αλλάξουν στέκια και να τους δεις δίπλα σου.
Αρκεί μονάχα να κατεβάσεις τη μπαντιέρα της υπεροψίας σου και να πατήσεις γερά τα πόδια σου στην πραγματικότητα της Ελλάδας του 2015.
Αρκεί να τον κοιτάξεις στα μάτια και όχι στην τσέπη. Αρκεί να του δώσεις το χέρι σου αντί να περιμένεις να σε αρπάξει και να αρχίσετε να τρέχετε στις ακρογιαλιές. Αρκεί να καταλάβεις πως η πολυτέλεια βρίσκεται στις πράξεις κι όχι στα υλικά. Αρκεί να εκσυγχρονιστεί η απαρχαιωμένη σου λογική και να πληρώσεις εσύ στο πρώτο ραντεβού, έτσι για την αλλαγή. Αρκεί να αντικαταστήσεις τη μίζερη περιγραφή «νέος, ωραίος αλλά άνεργος» σε «νέος, ωραίος και άνεργος».
Αυτό το συμπλεκτικό θα βοηθήσει να αποβάλλεις το συμπλεγματικό.
Συντάκτης: Χριστίνα Πέσιου
