Μία έννοια δε θα έπρεπε να έχει εκατό σημασίες

Τι είναι δίκαιο και τι άδικο;

Σε έναν ιδανικό κόσμο πώς θα ήταν τα πράγματα;

Γιατί υπάρχει μίσος και όχι μόνο αγάπη γύρω μας;

Σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας, τελικά;

Ερωτήματα άπειρα, όσες και οι διαφορετικές εκδοχές στις απαντήσεις που θα πάρουμε αν ασχοληθούμε εκτενέστερα. Σε κάθε λέξη που υπάρχει στο λεξικό, δίνεται μια περιγραφή από τον ορισμό της για να καταλάβει όποιος τη διαβάσει, το νόημα και τη σημασία της. Αν εκατό άνθρωποι διαβάσουν έναν ορισμό μιας λέξης, αφού αυτός είναι συγκεκριμένος και ειδικός, θα έπρεπε να πάρουμε εκατό ίδιες απαντήσεις, για παράδειγμα, στις ερωτήσεις «τι είναι αγάπη;», «τι είναι δίκαιο;» ή «τι είναι ιδανικό;».

Παρ´όλα αυτά και κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι απαντήσεις που θα λάβουμε θα είναι τελείως διαφορετικές. Κι αυτό γιατί πέρα από τη σημασία μιας λέξης, κάποιος πρέπει να σού μάθει την αίσθηση που αφήνει συνήθως η σωστή εκδοχή της, πρέπει να αντιληφθείς το αντίθετο της λέξης αυτής, όπως και το συνώνυμό της και να βιώσεις μέσω της προσωπικής σου εμπειρίας τι είναι ή τι θα έπρεπε να είναι και γιατί έχει δοθεί αυτή η έννοια.

Επίσης, κάποιος πρέπει να δημιουργήσει μέσα σου ένα σύστημα αξιών κι αρχών με τη συνεργασία τη δική σου, που θα διέπουν τις αποφάσεις στη ζωή σου κι ουσιαστικά κάθε πράξη σου μέσα στη διάρκεια αυτής. Αν αυτό από μικρή ηλικία δε δημιουργηθεί ή δημιουργηθεί λάθος, τότε πολλές έννοιες που θα συναντάς στο διάβα σου θα αποτελούν ένα ομιχλώδες τοπίο κάνοντάς το δύσκολο για εσένα να αντιληφθείς την πραγματικότητα που οι άλλοι αντιλαμβάνονται, στο περιβάλλον σου.

Το κοινό σύστημα αξιών κι αρχών, ο σεβασμός, η αλληλεγγύη, η αγάπη, η αίσθηση του δικαίου είναι στοιχεία που εξασφαλίζουν την ομαλή συμβίωση στα πλαίσια κάθε ομάδας, της κοινωνίας και της ανθρωπότητας γενικότερα. Κανένας άνθρωπος δε γεννιέται με αυτά τα χαρακτηριστικά αλλά τα καλλιεργεί. Κανένας άνθρωπος δε γεννιέται προγραμματισμένος να κάνει κακό ή να σπείρει την αδικία, επίσης. Κανένας άνθρωπος δεν απομονώνεται από επιλογή από τα πάντα, ή δε διαλέγει να χειραγωγείται ή να μην έχει επιλογές. Είναι μια αλληλουχία γεγονότων, συμπεριφορών κι αντιδράσεων που ενισχύουν την αδικία ή το κακό, αντί να τό εξαλείφουν και να τό μηδενίζουν όπου το συναντούν.

Αν νοιάζεσαι για το συνάνθρωπό σου, δε θα σημάνει αυτόματα πως θα αλλάξει όλον τον κόσμο. Κι έναν, όμως, να μπορέσει να αλλάξει, είναι αρκετό. Αρκετό για να δείξεις το δρόμο και την πορεία προς τη σωστή κατεύθυνση. Εκείνη την κατεύθυνση όπου το να σκέφτεσαι τι κακό και τι πληγές μπορεί να προκαλέσεις σε έναν άνθρωπο, μόνο και μόνο γιατί δεν τον σεβάστηκες, γιατί τον υποτίμησες ή χειρότερα, έτσι απλά, γιατί πίστευες ότι δεν ήταν τίποτα. Δεν υπάρχει τίποτα. Όλα τα «τίποτα» είναι κάτι. Γιατί καμία συνείδηση, όσο λερωμένη και να είναι, δεν παραμένει αδιάφορη σε μια ακόμη αδικία. Και καμία ψυχή δε μεγαλούργησε υπό καθεστώς φόβου και τρομοκρατίας.

Γιατί δυστυχώς, για όλους θα έπρεπε συγκεκριμένες λέξεις στο λεξικό να έχουν το ίδιο νόημα και την ίδια σημασία. Λέξεις όπως το ιδανικό, ο σεβασμός, η αγάπη, η αλληλοϋποστήριξη. Γιατί δυστυχώς, για κάθε ψυχή στον κόσμο που βασανίζεται ευθύνεται αποκλειστικά ένα τυχαίο γεγονός. Ένα τυχαίο γεγονός που σε απέκλεισε από το να είσαι στη θέση αυτού του ατόμου.