Όταν το "the end" της τελευταίας σελίδας μοιάζει με χωρισμό

Το βιβλίο ίσως να είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου. Φροντίζει με έναν ιδιαίτερο και μοναδικό τρόπο να σε ψυχαγωγήσει χωρίς να ζητήσει αντάλλαγμα κι είναι εκεί ανά πάσα στιγμή. Ακόμα και αν το ξεχάσεις σκονισμένο στο συρτάρι του γραφείου σου, αρκεί μια ματιά για να γίνει η αρχή. Σαν το πρώτο βλέμμα μιας καινούριας γνωριμίας. Και ξεκινάει λοιπόν μια ιεροτελεστία ανάμεσα σε εσένα και σ’ αυτό.

Πρώτα πρώτα αναλαμβάνει η αίσθηση της όρασης. Κοιτάς το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο, ξεφύλλισμα γρήγορο για να περάσουμε στο επόμενο στάδιο που είναι η αίσθηση της αφής. Αγγίζεις τα φύλλα και ξεκινάς να γίνεσαι ένα με αυτό. Σαν να περνάει με μαγικό τρόπο η ιστορία μέσα σε κάθε κύτταρο του κορμιού σου. Και τέλος φτάνουμε στην αίσθηση της όσφρησης. Ανοίγεις το βιβλίο και παίρνεις μια βαθιά ανάσα ώστε να κάνεις δική σου αυτή την απίστευτη μυρωδιά του χαρτιού. Ο ήχος των σελίδων ετοιμάζει τον ανθρώπινο εγκέφαλο ώστε να δεχτεί τις πληροφορίες και να μπει στο κλίμα. Παίρνεις μια άνετη θέση στο κρεβάτι σου και ξεκινάς αυτό το μαγικό ταξίδι.

Όλα όμως στη ζωή έχουν και ένα τέλος. Έτσι και το βιβλίο. Όσο εσύ διαβάζεις με αγωνία για το τι θα συμβεί στους πρωταγωνιστές τόσο η ιστορία ρέει μπροστά στα μάτια σου και τόσο πιο κοντά έρχεσαι στο μεγάλο φινάλε. Η τελευταία λέξη περνάει μπροστά από τα μάτια σου και ακούς τον γλυκόπικρο ήχο του βιβλίου που κλείνει. Και τώρα τι; Αυτό ήταν;  Ένα μαγικό ταξίδι τελειώνει και μια βίαιη επαναφορά στην πραγματικότητα σού χτυπάει την πόρτα. Βρίσκεσαι στο μεταίχμιο έχοντας να αντιμετωπίσεις ένα σοβαρό book hangover.

Για έναν βιβλιοφάγο αυτό ισούται με το πρωινό ξύπνημα ύστερα από ένα μεταμεσονύχτιο πάρτι. Ουσιαστικά μεθάει από την πλοκή και το τέλος της ιστορίας είναι το επόμενο πρωί. Ο αφόρητος πονοκέφαλος και τα κόκκινα μάτια είναι συμπτώματα του αναγνώστη εξαιτίας του καλού βιβλίου. Κοιτάζοντας τον αγαπημένο του σελιδοδείκτη να κάθεται μόνος πάνω στο γραφείο είναι σαν να φωνάζει ότι θέλει να τού βρει ένα καινούριο ταίρι. Όμως δε βοηθάει στο ξεκίνημα ενός καινούργιου βιβλίου η ολοκλήρωση του προηγούμενου. Αντιθέτως ο βιβλιοφάγος νιώθει την ανάγκη να μείνει μόνος, να πάρει τον χώρο του για να πενθήσει τον θάνατο των φανταστικών χαρακτήρων που στάθηκαν δίπλα του στις πιο μοναχικές στιγμές του. Βιώνει έναν κανονικότατο χωρισμό.

Ένα βιβλίο είναι συντροφιά. Είναι αυτό που χωρίς να μιλάει γίνεται πηγή γνώσεων, πολιτισμού και ορθής σκέψης. Είναι ένα ταξίδι από τη ζεστασιά του σπιτιού σου. Βιώνοντας αυτό το μεταβατικό στάδιο από το τέλος του βιβλίου και πριν την εκκίνηση του καινούργιου, συμβαίνει μια μετάβαση που διαρκεί είτε μέρες είτε ακόμα και μήνα, όπου προετοιμάζει ο ίδιος ο οργανισμός τη δημιουργία μιας νέας σχέσης. Με το κάθε βιβλίο που τελειώνεις κι ειδικά σε βάθος χρόνου βλέπεις τη διαφορά στη σκέψη σου και τον τρόπο αντίδρασής σου. Ένα μικρό σχολείο ανάμεσα από τα δάχτυλα σου και μπροστά στα μάτια σου γεννιέται κάθε που θα γευτείς ένα βιβλίο.   Δε θα σού διδάξει μόνο για τον έρωτα και τη ζωή. Θα σού μάθει ιστορία, θα σού δώσει το μεγαλύτερο δώρο που είναι ο πολιτισμός. Εκεί είναι η επιτυχία του κι εκεί και η δυσκολία του αποχωρισμού.

Το book hangover είναι κάτι σαν φόρος τιμής. Είναι το διάστημα που θα σε βοηθήσει να κάνεις δικό σου κάθε στοιχείο του βιβλίου που ταιριάζει με τον δικό σου χαρακτήρα και τρόπο σκέψης. Κι όταν νιώσεις έτοιμος θα προχωρήσεις στον επόμενο έρωτά σου, μέσα από καινούριες σελίδες που θα σε ταξιδέψουν σε ολοκαίνουριους κόσμους.