Μια αλλαγή μέσα απ' την τέχνη

Η αγάπη κρύβει μία μορφή τέχνης και δημιούργημα αυτής της τέχνης είσαι εσύ. Ίσως να μην το σκέφτηκες ποτέ. Ίσως να επένδυσες λιγότερα απ’ την προστιθέμενη αξία της τέχνης σου για κάτι που θεώρησες περισσότερο σημαντικό. Ίσως άρχισες να πιστεύεις ότι όσο πιο επίσημη είναι η εικόνα σου, τόσο πιο τρελό θα πρέπει να’ ναι το έργο σου. Όμως κατάφερες να δεις μία πραγματικότητα μέσα απ’ τις εκπληκτικές ή ελαφρώς παραμορφωμένες γωνίες σου ή τις γωνίες των άλλων;

Η τέχνη προάγει τον πολιτισμό. Βελτιώνει την ευημερία και δημιουργεί συζητήσεις. Φέρνει εκπλήξεις και μηνύματα που πολλές φορές δεν αρέσουν. Όχι γιατί είναι άγνωστα ή πρωτόγνωρα. Όχι γιατί μπορεί να ενθουσιάσουν ή να σοκάρουν. Αλλά γιατί μπόρεσε και σου έφερε το έγχρωμο μέσα απ’ το άσπρο – μαύρο. Μπόρεσε και σ’ έφερε σε μία πραγματικότητα που μέχρι τώρα δεν μπορούσες να δεις. Μπόρεσε και εξαφάνισε τους φόβους σου. Κατάφερε να σε απελευθερώσει.

Θέατρο, κινηματογράφος, ποίηση, αγάλματα, πίνακες ζωγραφικής στα ταβάνια των σχολείων, προσόψεις νοσοκομείων, οδικά έργα ή έργα τέχνης σε δημόσιους χώρους, γκράφιτι που λένε τη δική τους ιστορία και μία τέχνη παντού που εμφανίζεται απ’ το πουθενά. Και μέσα απ’ όλα αυτά ένας λόγος κρυμμένος και τόσο δυνατός που μπορεί να σου δώσει φωνή. Να κάνει δυνατό τον ήδη δυνατό χαρακτήρα σου που για κάποιο λόγο σώπασε.

Αλλά γιατί σώπασε; Φοβήθηκε; Αισθάνθηκε αδύναμος μπροστά στην εξουσία κάποιου άλλου; Μάλλον ξέχασες τη μοναδικότητά σου. Ξέχασες τον λόγο που ήρθες σ’ αυτή τη ζωή. Το νόημα της ύπαρξης σου. Ξέχασες ότι σκοπός σου είναι η εξέλιξη. Όχι η καταξίωση. Αλλά η πνευματική σου ωρίμανση σ’ έναν κόσμο που δε χωράει συμβιβασμούς. Δε σηκώνει πλέον τη σιωπή. Ποτέ δε τη σήκωνε. Ένα παραπάνω τώρα.

Κι αν αναρωτιέσαι τι πραγματικά κρύβεται πίσω απ’ όλα που γράφονται, είναι αυτό –που να πάρει ευχή– έπρεπε να γίνει χρόνια πριν. Αλλά ήρθε μέσα απ’ τον κόσμο της τέχνης. Γιατί απ’ την τέχνη ξεκίνησαν όλα. Απ’ την τέχνη ήρθε η αλλαγή. Απ’ την τέχνη θ’ ανθίσει κι ένας νέος πολιτισμός. Ο δικός σου, ο δικός μου, ο δικός μας. Αρκεί να μην ξεχάσεις ότι μέρος της τέχνης είσαι κι εσύ. Κι ο λόγος σου έχει αξία. Το είπαμε άλλωστε.

Δεν είσαι μία σκιά στη σκηνή ενός θεάτρου και μη περιμένεις να βρεις το κατάλληλο κοινό για να μιλήσεις. Δεν είσαι λόγια κρυμμένα μέσα σ’ ένα αλληγορικό κείμενο ούτε ένα έργο τέχνης ξεχασμένο μέσα σ’ ένα μουσείο ή μία πινακοθήκη. Κι αν σου είναι δύσκολο να κατανοήσεις το κόστος του να μη μιλάς και να σωπαίνεις, είναι γιατί σ’ έκαναν να πιστέψεις πως η δημιουργία της τέχνης του λόγου θεωρείται εύκολα ως κάτι μυθικό και όχι ως έργο. Αλλά ήρθε ο καιρός ν’ αλλάξει αυτό.

Και στην τελική, θέλεις να το πούμε και πιο ξεκάθαρα; Η ψυχή και το σώμα δε βιάζονται. Κι αν κάποιος προσπαθήσει να σου πει ή να σου αποδείξει το αντίθετο να θυμάσαι πως είσαι δημιούργημα μιας τέχνης που ήρθε ν’ αφήσει τη δική της ιστορία. Ήρθε ν’ αλλάξει τη ροή των πραγμάτων σε μία κοινωνία που το έχει ανάγκη περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Κι αν κάτι γινόταν ή μπορεί να εξακολουθήσει να γίνεται, ας είναι μέρος μίας τέχνης που δεν περιλαμβάνει εσένα.