Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Περασμένα μεσάνυχτα. Ξέρω και σε περιμένω. Η ώρα μας. Η στιγμή του «εμείς». Η δική μας στιγμή. Το κινητό μου φωτίζεται από το μήνυμά σου. «Μην κοιμηθείς. Σε θέλω.»
Και κάπως έτσι οι νύχτες μου απέκτησαν νόημα. Με ένα τόσο δα μηνυματάκι. Πώς θα κοιμηθώ; Πώς θα αντισταθώ στην καρδιά μου και στη θέλησή μου να σού μιλήσει. Ποια είμαι εγώ που θα πω όχι στο χρόνο που σιμώνει και με φέρνει σε σένα. Έκανες τη μέρα μου να τελειώνει με τις πιο όμορφες εικόνες. Μα τι λέω; Έκανες όλη τη μέρα μου να αρχίζει και να τελειώνει με σένα. Ποια είμαι εγώ που θα αντισταθώ στο αναπόφευκτο;
Ούτε οι νύχτες πια με φοβίζουν. Είναι νύχτες φωτεινές. Κι ας είναι κλεμμένες. Και ‘συ έρχεσαι αυτές τις νύχτες και με παίρνεις να πάμε μια βόλτα νοητή στο μυαλό και τον κόσμο σου. Κι αυτό που βλέπω μ’ αρέσει. Είναι όλα τα δικά σου, είναι τα κομμάτια σου. Και νιώθω πως είσαι ένα παζλ που με βάζεις να το συναρμολογήσω. Και το καθένα από αυτά τα κομμάτια το αγγίζω, το μαθαίνω, το στρώνω στο δικό μας χαλί.
Ανταμώσαμε ξαφνικά. Και δεν καταλάβαμε πώς ήρθαμε τόσο κοντά. Και ίσως ποτέ να μην το επιδιώξαμε και τελικά αυτό να μάς κυνήγησε. Θυμάσαι που σου είπα για τον κινέζικο μύθο της αόρατης κλωστής που κρατά τους ανθρώπους ενωμένους; Μπορεί να μπερδευτεί, να τυλιχτεί, να τεντωθεί αλλά ποτέ της δε θα σπάσει. Έτσι έχουμε μπλέξει και ‘μεις την κόκκινη κλωστούλα γύρω μας.
Η ώρα περνάει, η νύχτα φεύγει και ‘μεις εκεί, αποκαμωμένοι αλλά πλήρεις ο ένας από τον άλλον. Κι ας μάς χωρίζουν χιλιόμετρα. Ξέρουμε κι οι δυο πως οι αποστάσεις αφορούν μόνο τις ψυχές. Και ‘μεις δεν απέχουμε χιλιοστό ο ένας απ’ τον άλλο.
Δε σου είπα ποτέ μου τι νιώθω. Έχουμε κάνει μια σιωπηρή συμφωνία. Εμείς δε θα είμαστε ζευγάρι. Δε θα είμαστε ποτέ μας απλοί, κοινοί και ρουτινιασμένοι. Θα είμαστε δυο υπέροχοι φίλοι κι εραστές. Ονειρευτήκαμε εκείνη την παραλία σου στο νησί, τα μονοπάτια και τα σοκάκια στην πόλη μου. Σχεδιάσαμε ταξίδια κι οργανώσαμε τον χάρτη μας. Κι ας διαφωνούμε στους προορισμούς. Αγαπώ τον μικρό σου ήρωα του Αρκά που με πειράζεις καθημερινά. Αγαπάς τα τραγούδια που σού στέλνω.
Κι όταν θυμάσαι και την τελευταία κι ίσως πιο ασήμαντη λέξη μου που σού έχω πει με λιώνεις. Ξέρω πως θα κρατήσει ακόμη κι αν οι ζωές μας αλλάξουν. «Ήρθα» μου λες και ‘γω σε καλωσορίζω. Τραβάς την κόκκινη κλωστούλα και τυλίγομαι πάνω σου. Η νύχτα μας ξεκινά.
