Ποιoς από εσάς δε θυμάται τα μεθύσια με τους φίλους του; Εκείνα, που το αλκοόλ έρρεε άφθονο και που η βότκα είχε αντικαταστήσει το νερό; Νομίζω όλοι τα έχουν ανεξίτηλα γραμμένα στο σκληρό δίσκο της μνήμης τους.
Οι πιο κατάλληλοι άνθρωποι να τερματίσεις με ποτό, είναι οι φίλοι. Εκείνοι που δε θα σε παρεξηγήσουν και που θα τσαλακωθείς άφοβα μπροστά τους, όπως κι εκείνοι. Και ακριβώς επειδή είναι φίλοι, θα νιώθετε πως σας ενώνει κάτι παραπάνω από ένα απλό δέσιμο.
Είναι αξέχαστα τα μεθύσια. Σε μπαρ, σε παραλίες και συναυλίες. Το ένα ποτό διαδέχεται το άλλο και εσύ σε χώρα μαγική ζεις τη στιγμή, απαλλαγμένος από ό,τι σε συγκρατεί. Δε χωρά η συστροφή εδώ. Δεν μιλάμε για ρεζιλίκι και τρέκλισμα, αλλά για απέλευθέρωση.
Μεθύσια χωρίς μουσική δε γίνεται. Είναι ζευγαράκι. Μουσική, όχι από εκείνη που σε κάνει να χορεύεις ξέφρενα, αλλά εκείνη που σε κάνει να τραγουδάς φάλτσα χωρίς να σε νοιάζει προσαρμόζοντας τους στίχους σε σένα. Στίχοι από αγαπημένα τραγούδια σε ταξιδεύουν, σου θυμίζουν, σε λυτρώνουν. Σε πονάνε, σε αγαλλιάζουν και σε κάνουν μια αγκαλιά με τους φίλους σου. Αγκαλιές πολλές, φιλικές και σφιχτές.
Έρχεστε κοντά. Νιωθείς σαν να σας συνδέει ο ίδιος σκοπός. Να περάσετε όμορφα αποκτώντας κοινές εμπειρίες, που θα τις θυμάστε και θα γελάτε. Τα μεθύσια καρφιτσώνουν το χαμόγελο στο πρόσωπο. Γέλιο με αιτία ή χωρίς, για καραγκιοζιλίκια ή από απλή ευτυχία. Δεν έχει σημασία ο λόγος, αλλά το αποτέλεσμα.
Θα το ξαναπώ. Είναι αξέχαστα τα μεθύσια. Η νύχτα έρχεται δίνοντας τέλος στην όποια προσμονή. Πίνεις. Πίνεις κυρίως για έρωτες, συνήθως για μικρούς αλλά και μεγάλους, με επεισόδιαν σα σίριαλ, για ανεκπλήρωτους, για πλατωνικούς, για σκληρούς έρωτες. Πάντα έχουν άρωμα από συναίσθημα, για αυτό τα κρατάς σα φυλαχτό στην μνήμη. Κανείς δε πίνει έτσι για την πλάκα. Κάτι τον τρώει.
Σε βοηθούν να ανοίγεσαι. Μεθυσμένα μηνύματα και λόγια, που βρήκαν τον θάρρος να ειπωθούν και συναισθημάτα να βγουν από την αφάνεια. Βλέμματα, νοήματα κι άλλα βλέμματα με τον απέναντι. Αμηχανία, συστολή και μετά κουβέντες, γέλια και φιλιά με γεύση από mojito. Φιλιά χωρίς νόημα, που σε έκαναν απλά να ξεχαστείς. Τηλέφωνα που γράφτηκαν σε παλάμη και σβήστηκαν μέχρι να φτάσεις σπίιτι.
Δε φτάνεις σπίτι. Κοιμάσαι στην κολλητή σου. Δεν οδηγείς. Αλκοόλ και οδήγηση δεν συμβιβάζονται. Κοιμάστε όπως-όπως. Με τα ρούχα στον καναπέ, δίπλα με νερό και μια τυρόπιτα μισοφαγωμένη, για να φύγει η γεύση του οινοπνεύματος.
Ξυπνάτε το πρωί μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Τα πόδια σου βρίσκονται κάτω απο το καναπέ. Ο καφές απαραίτητος για να ανοίξει το μάτι. Κάθεστε η μια απέναντι από την άλλη. Ένα χαμόγελο σκάει ταυτόχρονα και από τις δύο. Το ευχαριστηθήκατε χθες βράδυ. Μια ευφορία σας διακατέχει μαζί με έναν ενοχλητικό πονοκέφσλο. Ποιος νοιάζεται, όμως; Σημασία έχει που περάσατε όμορφα.
Ψάχνεις την τσάντα για τσιγάρο. Ένα χαρτάκι με ένα τηλέφωνο. Το πετάς. Κανένα μεθύσι δεν έφερε τον έρωτα. Σχέσεις μια βραδιάς συνοδεέυει και μόνο. Το ποτό σε κάνει να φαντάζουν όλα μαγικά, μεχρί που ξυπνάς και αποκαθηλώνεις το ίνδαλμα σου.
Μεθύσια, λοιπόν. Μεθύσια τρελά, νεανικά, πρωτοφανή που επαναλαμβάνονται, όμως, συχνά πυκνά και που τα θυμάσαι για πάντα.
Η ζωή είναι μικρές στιγμές. Στιγμές που σε κάνουν ευτυχισμένο και ανάλφρο. Στιγμές που σε γεμίζουν ενέργεια και όρεξη για ζωή. Στιγμές που είσαι ευγνώμων, που τις έζησες με τους δικούς σου ανθρώπους. Για κάτι τετοιες στιγμές αξίζει να ζούμε.
Τα μεθύσια με φίλους είναι αξέχαστα, τελικά.
Συντάκτης: Εύα Αροτσίδου
