Ο χωρισμός είναι μία δύσκολη κι επίπονη διαδικασία. Είναι μία μη αναστρέψιμη κατάσταση όταν ο ένας εκ των δύο αποφασίζει να εγκαταλείψει τον άλλον, πληγώνεις και πληγώνεσαι, πέφτεις και σηκώνεσαι. Δεν είναι όμως όλοι οι χωρισμοί το ίδιο, κάποιοι πονάνε περισσότερο και κάποιοι άλλοι γίνονται μόνο στο μυαλό καθώς στην πράξη φαίνονται πολύ πιο δύσκολο να υλοποιηθούν. Τι συμβαίνει όμως, όταν ο χωρισμός χτυπάει την πόρτα του κοινού σπιτιού σας;
Η συγκατοίκηση αποτελεί για τα ζευγάρια μία μορφή επισφράγισης της σχέσης τους. Επιλέγουν να ενώσουν τις συνήθειές τους, τις παρέες τους, τις μουσικές και τα πρωινά τους. Η συγκατοίκηση δε σημαίνει αιώνια δέσμευση. Αντιθέτως, αποτελεί ένα είδος πρόβας για την υπόλοιπη ζωή σου με το έτερον ήμισυ. Μέσα από τη συγκατοίκηση θα δεις αν ταιριάζεις με τον άλλον και πέρα από τα post it αγάπης που θα γεμίσουν οι πόρτες του κοινού σπιτιού σας, θα μάθεις αν μπορείς να αντέξεις αυτό τον άνθρωπο 24/7 στο πλευρό σου.
Η συγκατοίκηση δεν αποτελεί το άνοιγμα του δρόμου προς το γάμο και το απόλυτο δέσιμο αυτής της σχέσης. Αντ’ αυτού μια συγκατοίκηση μπορεί να βοηθήσει στην αμεσότερη φθορά μια σχέσης και να αλλάξει τον κανόνα του αίσιου τέλους των υπέροχων love stories που παρακολουθούμε τα σαββατιάτικα βραδιά μας. Άλλωστε, σε ποιον δεν αρέσουν οι ταινίες με ανατροπές και μη προβλέψιμο τέλος; Αυτές, εξάλλου προτείνουμε την άλλη μέρα στους φίλους μας.
Όταν η σκέψη του χωρισμού μπει στο κεφάλι του ενός ή του άλλου, τα πράγματα σίγουρα μόνο αισιόδοξα δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. Όλοι οι άνθρωποι δε διαχειρίζονται έναν χωρισμό με τον ίδιο τρόπο, είτε βρίσκονται από τη μεριά εκείνου που το αποφάσισε, είτε από τη μεριά εκείνου που πρέπει να το δεχτεί. Όταν όμως αυτός ο χωρισμός ξεκίνα κι αν τύχει στο σπίτι που διαλέξατε για να μείνετε οι δυο σας, σίγουρα τα πράγματα είναι δυσκολότερα και πιο άβολα από κάθε άλλη φορά.
Η κοινή ζωή πιθανότατα θα έχει φέρει γνωριμία με συγγενείς γνωστούς και φίλους και των δύο πλευρών. Επομένως, όταν η σκέψη του χωρισμού γίνεται εντονότερη, σίγουρα μαζί με αυτήν έρχεται και η σκέψη ότι δεν έχεις να αντιμετωπίσεις μόνο τη δική σου πλευρά, τους δικούς σου γονείς, τους δικούς σου φίλους, τους δικούς σου ανθρώπους γενικότερα αλλά θα πρέπει να το αντιμετωπίσεις όλα επί δύο.
Ένας άλλος ανασταλτικός παράγοντας, που ίσως σε κρατήσει πίσω από το να ξεστομίσεις τη λέξη χωρισμός είναι το γεγονός, ότι με το σύντροφό σου ζείτε στο ίδιο σπίτι. Ποιος θα κάνει το μεγάλο βήμα, και θα αφήσει τη βολή του; Ποιος είναι εκείνος που θα μαζέψει τα πράγματα του και θα κλείσει δυνατά την πόρτα πίσω του; Και αν είσαι εσύ αυτός που θα φερθεί γενναία, και θα αποφασίσει ότι η φυγή είναι μια καλή λύση, αφού δε θα ζει σε ένα σπίτι γεμάτο αναμνήσεις, τότε επί της ουσίας δεν έχεις πού να πας, εκτός από το μόνιμο καταφύγιό σου, το πατρικό σου σπίτι. Εκεί κάπου συνειδητοποιείς πως δεν ξέρεις αν μπορείς να διαχειριστείς τον χωρισμό και μια επιστροφή στους γονείς σου η οποίοι, εύλογα φυσικά, θα είναι γεμάτοι ερωτηματικά και θα ζητούν επίμονα απαντήσεις.
Οι άνθρωποι δεν είναι φτιαγμένοι για να ζουν σε καμιά φυλακή ακόμη κι αν κάποιες φορές έχουν συναινέσει για να μπουν σε αυτή. Εάν έχεις επιλέξει να μη ζήσεις το υπόλοιπο της ζωής σου με τον άνθρωπο που κοιμάται και ξυπνάει στο πλάι σου, ήρθε μάλλον η ώρα να το πεις. Εάν η απόφασή σου δεν έχει πάρει μορφή όμως σε ταλανίζει τα βράδια, τότε σίγουρα ήρθε η ώρα να κάνεις μία κουβέντα με τον άνθρωπό σου. Εάν η από κοινού συζήτηση και οι προσπάθειες δεν αποδώσουν τότε σίγουρα θα πρέπει να αποχωρήσεις. Μη δειλιάζεις και μη φοβάσαι, κοίτα ό,τι έχεις καταφέρει στη ζωή σου μέχρι σήμερα και μη φοβηθείς το επόμενο βήμα. Βρίσκουμε και λακκούβες στον δρόμο μας και κάποιες φορές το να φεύγεις μπορεί να σε οδηγήσει στην απόλυτη ευτυχία. Άλλωστε, το σπίτι το κάνουν πάντα οι άνθρωποι που κατοικούν εντός του. Κι αν δεν είναι πια ο άνθρωπός σου, τότε μένουν 4 τοίχοι και μια πόρτα, που σου δείχνει ξεκάθαρα την έξοδο.
Συντάκτης: Αγγελική Μαλιόρα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
