Ας συμφωνήσουμε σε κάτι τώρα που είναι νωρίς. Υπάρχουν κρεβάτια και κρεβάτια, πάντα σε συνάρτηση με τις συνθήκες και το πλαίσιο. Σήμερα θα μιλήσουμε για αυτά τα κρεβάτια του χωρισμού. Με λίγα λόγια, αυτά που συμβαίνουν όταν δυο άνθρωποι συναντιούνται για να συζητήσουν για τα εντός, εκτός και επί τα αυτά του χωρισμού τους.
Δεν είναι λίγες οι φορές που έχεις ακούσει ή έχεις ζήσει κάτι ανάλογο. Να συναντηθείς για συζήτηση και το επόμενο που θυμάσαι είναι να μιλάς το body language άπταιστα και μάλιστα συνοδεία πυροτεχνημάτων!
Μην προσπαθείς να εξηγήσεις τι παθαίνεις και αντί για να κουβεντιάσετε, βγαίνετε στην κυριολεξία από τα ρούχα σας και αναβιώνετε παλιές καυτές στιγμές! Θα στο πω εγώ μιας και δε χρειάζεται μεγάλη φαντασία. Είναι απλά μαθηματικά! Για να τα πάρουμε όμως από την αρχή.
Χωρίζετε. Οι λόγοι δικοί σας. Αν και παίζουν ρόλο, δε θέλω να πέσω σε βαθιά νερά. Το διάστημα που μεσολαβεί, από την ημέρα που είπατε τέλος μέχρι τη στιγμή που αποφασίζετε να το κουβεντιάσετε, το μυαλό σου παίζει τόμπολα. Μέχρι κι εγώ ακούω τους εσωτερικούς διαλόγους με τον εαυτό σου «με θέλει ,δε με θέλει, λες να με έχει ξεπεράσει, μπα αποκλείεται» κι η πίεσή σου σπάει κοντέρ.
Ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι και σε πιάνει παραζάλη. Ναι, ναι. Μαζεύεις θυμό, πάθος, μονολογείς πως ήταν λάθος, φουντώνουν τα συναισθήματα, κάνεις τον απολογισμό σου –τι σόι απολογισμός είναι δαύτος, μη με ρωτάς, μιας και τον χάνεις το λογισμό σου–, κάνεις εντατική πρόβα τι θα του πεις όταν τον δεις, που φτάνεις στο σημείο να τα λες κι ανάποδα άμα θέλεις.
Μέχρι που έρχεται η μέρα να τον συναντήσεις… Λοιπόν, για να εξηγούμαστε, το θέμα βρισκόμαστε για να μιλήσουμε μετά το χωρισμό είναι σαν αυτό των πρώτων ραντεβού «να δούμε καμιά ταινία». Βλέπεις την αρχή και τους τίτλους τέλους. Όλη την υπόλοιπη την έχεις κάνει skip, και δεν εννοώ το απορρυπαντικό.
Οι προετοιμασίες πριν την μεγάλη συνάντηση, είναι κι αυτές ίδιες. Απαστράπτοντες και μοσχομυριστοί λες κι είναι πρώτο ραντεβού! Εσύ τώρα σκέφτεσαι «τι λέει μωρέ» αλλά με μια δεύτερη ανάγνωση θα καταλάβεις πως το έγκλημα είναι οργανωμένο εξ αρχής!
Έχεις την ίδια αίσθηση σαν την πρώτη φορά που συναντηθήκατε. Άγχος για το πώς θα φανείς, αν θα αρέσεις, αν θα σου αρέσει, τι θα σου πει, τι θα πεις… Τίποτα δε θα πείτε, στο λέω να το ξέρεις να μην το κουράζεις. Γράψε τα καλύτερα και στείλε του ένα γράμμα, όχι σαν αυτό του Πάριου που δεν το έστειλε ποτέ.
Θα κοιταχτείτε βαθιά στα μάτια και θα κάνετε τουλάχιστον το μισό κάμα σούτρα σε μια ματιά. Θα πιείτε ένα, δύο, τρία ποτά, μέχρι να λυθεί η γλώσσα σας για να βυθιστεί στο στόμα του άλλου. Όλα θα μπουν στον αυτόματο και χωρίς να το καταλάβετε, αθώα μου πλάσματα, θα βρεθείτε κάπου να κυλιέστε και να λέτε όσα δεν μπορείτε να πείτε με λόγια.
Είναι αφροδισιακό όλο αυτό, δεν είναι; Να προσπαθείς να κερδίσεις κάποιον από την αρχή. Να πάρεις μια γαμημένη επιβεβαίωση ότι δεν του έχεις περάσει. Κάτι σαν performance, δίνεις τον καλύτερο σου εαυτό. Όταν σας βρει το ξημέρωμα, δύο είναι τα πιθανά σενάρια κατάληξης. Ή να έχετε κάνει το αποχαιρετιστήριο closing ή να πατήσετε restart. Αλλά αυτό είναι δικό σας θέμα.
Αν πρέπει να αιτιολογήσω γιατί τα ζευγάρια κάνουν καλύτερο σεξ όταν βρίσκονται να μιλήσουν για το χωρισμό τους, καταλήγω μετά από σκέψη στα εξής: Γιατί είμαστε κτητικά όντα, καλέ μου αναγνώστη, χωρίς να αποκλείω την αγάπη, τον έρωτα και την συντροφικότητα.
Γιατί τον άλλον τον θέλουμε δικό μας, όχι όταν τον έχουμε, αλλά όταν τον χάνουμε ή έστω φλερτάρουμε με τη σκέψη πως τον χάσαμε για πάντα – ακόμη κι αν γνωρίζουμε πως δε γίνεται να συνεχίσουμε άλλο στο ίδιο μονοπάτι.
Γιατί όταν χάνουμε κάτι, μόνο τότε το εκτιμάμε. Αυτό φυσικά προϋποθέτει καμιά-δυο-τρεις γύρες στα πέριξ για να δεις τι παίζει στην αγορά και είναι και λίγο, πώς να το πω, άδικο για τον άλλον. Περί ορέξεως φυσικά…
Γιατί καμιά φορά όσα θέλεις να πεις, είναι τόσο δύσκολο να τα εκφράσεις με λόγια κι οι πράξεις, στο έχω πει, είναι πιο δυνατές. Η ένταση, το «σε θέλω, δεν μπορώ χωρίς εσένα», που είναι και το πιο ευτυχές σενάριο, δεν έχουν ορθότερο τρόπο να ειπωθούν από την ένωση.
Ίσως πάλι γιατί έχεις απελευθερώσει το μυαλό σου από ανασφάλειες και δεύτερες σκέψεις, έχεις αφήσει πίσω σου όσα σας έφεραν σε απόσταση και χτίζεις ουσιαστικές γέφυρες.
Συνήθως, όμως, είναι μια παράταση σε κάτι που έχει ήδη τελειώσει. Δε θέλω να σε πληγώσω αλλά έτσι είναι. Και ένας από τους δύο στο τέλος της βραδιάς το ξέρει καλύτερα.
Επιμέλεια Κειμένου Μαρίας Κωφίδου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μαρία Κωφίδου
