Ανοίγεις το κινητό και βλέπεις μήνυμα από εκείνον που προσπαθείς να αποφύγεις τόσο καιρό. Ή από εκείνον που νομίζεις ότι προσπαθείς να αποφύγεις. Ενοχλείσαι και ξεφυσάς. Συνεχίζεις αμέριμνος τις δουλειές σου, όμως η επιμονή του συγκεκριμένου προσώπου αρχίζει να σε βγάζει εκτός ορίων. Γιατί δε τον ξεκόβεις εκείνη την ώρα και στιγμή; Αφού σου έχει γίνει τσιμπούρι, ψέκασε και ηρέμησε. Ή μήπως δε θέλεις;
Το να είμαστε ξεκάθαροι απέναντι στους άλλους είναι κάτι που οφείλουμε σε εκείνους και σε εμάς. Μερικές φορές αδυνατούμε να είμαστε ειλικρινείς, φοβούμενοι μην πληγώσουμε τον άλλον ή μη βουλιάξουμε στις ενοχές μας. Ωστόσο κάποιες στιγμές δεν ξέρουμε τι θέλουμε και είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα γινόμαστε επιρρεπείς στην εμμονή που μπορεί να έχει κάποιος άλλος μαζί μας. Σε ποιον δεν αρέσει λίγη προσοχή άλλωστε; Το ζήτημα είναι πότε πρέπει να δώσουμε ένα τέλος σε ό,τι υπάρχει ανάμεσα σε εμάς και στο άλλο άτομο.
Κατά βάθος αποζητούμε την προσοχή που μας δίνεται γιατί μας αρέσει και μας δίνει ένα boost. Δικά μας αφελή ερεθίσματα μπορεί να δώσουν λάθος σημάδια σε έναν άλλο άνθρωπο. Δε σκεφτόμαστε όλοι το ίδιο και σαφώς δεν μπορούμε να μυρίζουμε τα νύχια μας για το τι τρέχει και τι προθέσεις έχει ο ένας ή ο άλλος. Πρώτα από όλα, λοιπόν, χρειάζεται να δούμε τι συμβαίνει μέσα μας ώστε να είμαστε αργότερα σε θέση με ένα ευγενικό «όχι» να θέσουμε τα όριά μας και να «κόψουμε» όποιο νήμα προσδοκίας μπορεί να έχει ο άλλος για τη μεταξύ μας σχέση.
Το περίφημο boost-άρισμα δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από την επιβεβαίωση. Κάποιοι λιγότερο κι άλλοι περισσότερο έχουν την ανάγκη της. Άλλοι με πιο όμορφο τρόπο, ενώ άλλοι με πιο ενοχλητικό χρησιμοποιούν τη δύναμη που ασκούν σε άλλους και μια υποβόσκουσα ή καραμπινάτη εκμετάλλευση προς δικός τους όφελος κάνει τους δέκτες να κολλάνε όλο και περισσότερο. Μπορεί να μην το κατανοούμε αλλά είναι πολλές οι φορές που το έχουμε προκαλέσει σε μια προσπάθεια να μη λυπηθούμε τους άλλους, γιατί φοβόμαστε να μιλήσουμε ειλικρινά –τόσο σε φιλικό όσο και σε ερωτικό επίπεδο. Επιπλέον μια άλλη περίπτωση είναι εκείνη του φόβου της μοναξιάς που έχει προκληθεί από την ελλιπή σχέση με τους γονείς μας. Δε θα την αναλύσουμε αλλά είναι τροφή για σκέψη. Αποζητούμε την προσοχή σε μια προσπάθεια να γεμίσουμε το κενό που υπήρχε ή υπάρχει στο σπίτι μας.
Πώς λοιπόν μπορείς να κόψεις τις όποιες προσδοκίες μπορεί να έχει ο άλλος, χωρίς πολύ δράμα; Πρώτον με το να είσαι ξεκάθαρος από την αρχή για τις προθέσεις σου. Κι αν θεωρείς πως αυτό δεν είναι εφικτό, να ελέγξεις τα συναισθήματά σου. Αλλά ακόμη κι αν η μοναξιά σού υπαγορεύει πώς θα νιώσεις για να καλύψεις τα κενά, είναι ολοκληρωτικά δική σου δουλειά το πώς θα συμπεριφερθείς σε όποιον έχεις απέναντί σου. Διότι ο άλλος δε φταίει πιο πολύ από τις ψευδείς ενδείξεις που μπορεί να του έχεις δώσει. Από έκει και πέρα είναι σαφώς και δική του δουλειά να αντιληφθεί πότε οι προσπάθειές του καταλήγουν φρούδες και πότε πρέπει να σταματήσει.
Οι άνθρωποι κολλάμε κι αν κολλήσουμε δε φεύγουμε εύκολα. Είμαι σίγουρη πως έχεις βρεθεί και στις δυο όχθες μιας τέτοιας κατάστασης. Έχεις υπάρξει το απωθημένο κάποιου και έχεις ταλαιπωρηθεί κι εσύ σε μια προσπάθεια να κάνεις τον άλλον δικό σου. Ασχέτως που δεν έβλεπες τα σημάδια. Τα σημάδια που σου έδινε ο κάποιος άλλος κι εσύ παραμέριζες, γιατί ήλπιζες. Κρυβόταν μια ελπίδα πίσω από τα «ίσως» και τα «θα δούμε κάποια άλλη φορά» που πληκτρολογούσε χωρίς λόγο. Ακριβώς ή παρομοίως σε αυτή την κατάσταση βρίσκεται και ο «ενοχλητικός» τύπος πάνω από το κινητό του, περιμένοντας εσένα να του δώσεις την απάντηση που θέλει. Ένας καψούρης είναι ικανός να μεταφράσει μια υποθετική πρόταση σε κατηγορηματική. Μια άρνηση σε κατάφαση και μια προσκείμενη σε υποτείνουσα.
Σε μια πραγματικότητα που τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ελέγχουν τη ζωή μας αλλά και τις ανθρώπινες σχέσεις μας είναι αρκετά δύσκολο –ή νομίζουμε πως είναι– να ξεφύγουμε από ανθρώπους που επιμένουν με πάθος. Είναι εξίσου εύκολο όμως να απαλλαγούμε από την επιρροή που ασκούν πάνω μας αν δούμε το θέμα πιο απλά και κοιτάξουμε πέρα από τις φωτεινές οθόνες που έχουμε σαν καταφύγιο. Εάν δε θέλουμε κάποιον με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, με ευγενικό ή λίγο πιο τεταμένο, μπορούμε να του το πούμε στα ίσα κι όχι να κρυβόμαστε πίσω από ένα αέναο «ίσως» που διχάζει το μέσα μας αλλά και τον άνθρωπο που –λογικά– μας θέλει.
Εάν διστάζουμε για ένα άτομο, τότε είναι ένα πολύ τρανταχτό σημάδι πως δεν είναι για εμάς. Δε θέλει κόπο, αλλά τρόπο. Δε χρειάζεται ούτε φόβος για να είμαστε ειλικρινείς ούτε ντροπή να στεκόμαστε απέναντι στα δικά μας θέλω. Αντίστοιχα δεν είναι ωραίο και προς ένα άλλο άτομο να το έχουμε στο «περίμενε» και στο «θα δούμε». Σε ποιον αρέσει η στασιμότητα τέλος πάντων; Όταν κάποιος επιμένει ας εξετάσουμε πώς η συμπεριφορά μας επηρεάζει τον άλλον και παρατείνει την ενασχόλησή του μαζί μας, γιατί μια «σκληρή» απάντηση είναι χίλιες φορές καλύτερη από δέκα αναβολές.
Συντάκτης: Αγγελική Τσιγαρά
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
