Έρωτα ανίκητε στη μάχη, έλεγαν και λένε. Θεωρούσαν πως τον έρωτα δεν τον νικά τίποτα και κανένας και πως βγαίνει νικητής σε όλες τις μάχες. Κι εσύ, όντας ερωτευμένος, νιώθεις τόσο δυνατός που για τον έρωτά σου θα μπορούσες να τα βάλεις με τους στρατούς όλου του κόσμου. Με θεούς και δαίμονες. Είναι όμως πάντα έτσι; Μήπως υπάρχουν κάποιες στιγμές που μπροστά στον έρωτα θέλεις να το βάλεις στα πόδια κι όπου φύγει φύγει;
1. Η καζούρα του κολλητού
Αχ αυτοί οι κολλητοί. Όσο απαραίτητοι κι αν μας είναι, όσο κι αν τους αγαπάμε πόσο για σκότωμα γίνονται κάποιες στιγμές. Κάτι τέτοιες είναι όταν, εκεί που περπατάτε αμέριμνοι στο δρόμο, έρχεσαι μούρη με μούρη με το πρόσωπο. Κι όσο κι αν ντρέπεσαι, όσο κι αν θέλεις να παραστήσεις τον σοβαρό, αυτό το τομάρι αρχίζει το δούλεμα. Από το τσουλούφι που πετάει στα μαλλιά σου μέχρι και το ύφος σου όταν αντικρίζεις την καψούρα σου, όλα είναι ιδέες για καζούρα. Ψάξε τότε τρύπα να κρυφτείς.
2. Μέχρι το περίπτερο πετάχτηκα
Και να, που σού τελείωσαν τα τσιγάρα. Το περίπτερο βρίσκεται ακριβώς κάτω από το σπίτι σου. Πού να ντύνεσαι τώρα; Η πιτζαμούλα μια χαρά είναι. Σαν αθλητική φόρμα μοιάζει. Απλώς έχει κάτι αρκουδάκια επάνω και δυο τρύπες. Βάζεις παπούτσια και κατεβαίνεις στο περίπτερο. Έλα μωρέ, ποιος θα σε δει; Κι όμως. Να το αίσθημα που κι αυτό χρειάστηκε ψώνια από το περίπτερο. Και στέκεσαι μπροστά του με τις πιτζάμες που όπως και να το κάνουμε, δε μοιάζουν με αθλητικές φόρμες, Τα αρκουδάκια το μαρτυράνε.
3. Γυρνώντας από το σούπερ μάρκετ
Ναι, στο σούπερ μάρκετ δε θα πας με την πιτζάμα. Θα ντυθείς και θα πας να κάνεις τα ψώνια σου. Έχεις πάρει όλα τα απαραίτητα. Τρόφιμα, απορρυπαντικά κι ό,τι τέλος πάντων χρειάζεσαι για το νοικοκυριό σου. Και όλα σε τσάντες. Τα κωλόχαρτα όμως; Δε χωράνε στην τσάντα. Ούτε η εξάδα κοκακόλες. Υποχρεωτικά λοιπόν η μεταφορά τους γίνεται με το χέρι. Και να η καψούρα σκάει στο δρόμο σου. Κι εκεί που σου έχει βγει η γλώσσα από το κουβάλημα και θες απλώς να τηλεμεταφερθείς στο σπίτι σου, πρέπει να το παίξεις και κουλ κι άνετος. Άδικη η ζωή.
4. Όταν έχεις πιει λιγάκι παραπάνω
Έστω λοιπόν πως για τους δικούς σου Χ, Ψ λόγους, ήπιες τα ποτάκια σου κι ελαφρώς ή βαρέως σε χτύπησαν στο κεφάλι. Τα συμπτώματα, λίγο-πολύ γνωστά. Παραπατάς, δεν καταλαβαίνεις ούτε εσύ τι λες -φαντάσου οι άλλοι- και τα μάτια σου έχουν γίνει πιο κόκκινα κι από παντζάρια. Και να που η καψούρα σου είναι μπροστά στα χάλια σου. Εκείνη τη στιγμή μπορεί να μη σε νοιάζει, αλλά την άλλη μέρα το άγχος χτυπάει κόκκινο. Είδε όλα τα κατορθώματά σου; Και κυρίως, τι βγήκε από το στόμα σου;
5. Ο αναθεματισμένος λεκές από το πιτόγυρο
Ένας άγραφος νόμος είναι πως όταν φας ένα πιτόγυρο δεν υπάρχει περίπτωση να μη λεκιαστείς από τη μουστάρδα ή την κέτσαπ που θα στάξει επάνω σου. Δεν το ευχαριστιέσαι αλλιώς. Έλα μωρέ και τι έγινε; Θα πάω σπίτι να αλλάξω. Η καψούρα όμως καραδοκεί. Κι ενώ εστιάζει επάνω στη στάμπα που σου άφησε η μουστάρδα εσύ μοιάζεις με κλόουν εν ώρα εργασίας, καθώς έχει πασαλειφτεί όλη η μούρη σου, εκτός της μπλούζας. Ωραία, αυτό θα πει σέξινες.
6. Να σου συστήσω τη γιαγιά μου
Ο καημός των απανταχού γιαγιάδων που έχουν ελεύθερα εγγόνια είναι να τα δουν «με ένα καλό παιδί». Κι όσο κι αν δεν τούς φαίνεται, λίγα βλέπουν αλλά πολλά καταλαβαίνουν. Άντε τώρα να συνοδεύεις τη γιαγιά σου στο δρόμο, να συναντήσετε το αμόρε κι αυτή να αρχίσει να απαριθμεί τα προσόντα σου, αλλά και την προίκα που σού έχει ετοιμάσει. Από τα λευκά σεντόνια μέχρι και το κεντημένο στο χέρι «Σ’ αγαπώ» στις ασορτί μαξιλαροθήκες. Κι όταν θες αυτή η γη να ανοίξει δεν ανοίγει η ρουφιάνα!
7. Συνάδελφος με την καψούρα
Πραγματικά άβολο και σας μιλάω εκ πείρας, είναι όταν έχεις την καψούρα σου στο χώρο της εργασίας σου. Από την προσοχή που αποσπάται μέχρι και τα λάθη που γίνονται, όλη η κατάσταση είναι κωμικοτραγική. Ειδικά δε, όταν κάνεις ζημιές κι από τη μια έχεις να αντιμετωπίσεις το δούλεμα των συναδέλφων κι από την άλλη να δικαιολογηθείς στον προσωπάρχη για τη ζημιά που έκανες. Τα μυαλά στα κάγκελα που λένε.
8. Κάτσε να στα πω
Συζητάς την καψούρα σου κι αυτή εμφανίζεται μπροστά σου. Ή πίσω σου για την ακρίβεια. Ήθελες κι εσύ ο δόλιος να μιλήσεις, να πεις τον πόνο σου βρε αδερφέ. Και βρίσκεις ένα ζευγάρι έμπιστα αυτιά και λες πόσο ερωτευμένος είσαι και πόσο όμορφα μάτια έχει η καψούρα σου κι όλα αυτά που βασανίζουν έναν ερωτευμένο. Και ξαφνικά τα έμπιστα αυτιά μετατρέπονται σε ένα ζευγάρι γουρλωμένα μάτια. Δες το θετικά, τουλάχιστον γλίτωσες την αβολούρα της εξομολόγησης. Τι, όχι;
Αυτές είναι κάποιες στιγμές που ο ανίκητος στη μάχη έρωτας τρέπεται σε άτακτο φυγή. Κι εύχεσαι να μην τις ζήσεις ποτέ. Κι όμως. Ο έρωτας μπορεί να αντεπεξέλθει. Ακόμα και στην αμηχανία. Ακόμα και στο τσαλάκωμα. Γιατί στον έρωτα δεν είναι τα στερεότυπα που μετράνε. Στον έρωτα σημασία έχει η στιγμή. Γιατί ο έρωτας είναι ζήτημα στιγμής.
Συντάκτης: Δημήτρης Ευσταθιάδης
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
