Οι μέρες που αρνούμαστε να σηκωθούμε απ' το κρεβάτι

Υπάρχουν μέρες ανά εβδομάδες, μήνες που ξυπνάς και πάρα το φόρτο εργασίας που οφείλεις να παραδώσεις αναλώνεσαι στο κρεβάτι σου, απαρνούμενος τις υποχρεώσεις της ημέρας. Μπορεί να οφείλεται στη γενικότερη ψυχολογία σου, αλλά μπορεί εν τέλει να είναι κι αβάσιμο. Το μόνο που επιθυμείς είναι να παραμείνεις στάσιμος με μοναδική παρέα το κρεβάτι σου κι ίσως κάποιο αγαπημένο σου πρόσωπο.

Η επιχειρηματολογία σου σε αυτή την αυταπάρνηση που σε διατρέχει είναι ελλιπής . Άλλωστε δεν αξίζει να το αναλύσεις περαιτέρω. Ακόμη κι αν σε διατρέχουν ορισμένοι ενδοιασμοί και σε κατακλύζουν τύψεις δεν πρόκειται να σηκωθείς. Όχι σήμερα, όχι για κάποιες ώρες. Όλο το διάβασμα που έχεις να τελειώσεις σου μοιάζει ακόμη πιο απεχθές από ό,τι ήταν μέχρι πρότινος.

Αφότου ξεπέρασες όλους τους δισταγμούς, μένεις στο κρεβάτι σου χωρίς να πράττεις κάτι ουσιώδες. Στέκεσαι εκεί, στον υπολογιστή σου, σκεπτόμενος περί ανέμων κι υδάτων. Ανάβεις το τσιγάρο σου δίχως να σε τρομοκρατεί η σκέψη της διορίας που σου έχει δοθεί.

Κοιτάς σελίδες, καταναλώνεις όση περισσότερη άχρηστη ύλη μπορεί να δεχτεί ο νους σου. Κι όταν αποφασίσεις να σηκωθείς από το κρεβάτι, φτιάχνεις τον καφέ σου. Πίνεις μία, δύο γουλιές και ξαναγυρνάς σε αυτό που άφησες προ ολίγου: το κρεβάτι σου.

Ο καφές δίπλα στο κομοδίνο σου, εσύ ξαπλωμένος. Και τώρα που οι έγνοιες σε έχουν παρατήσει, οι ενδοιασμοί για τη δουλειά που άφησες πίσω έχουν αφανιστεί, παραστρατείς λίγο από το πρόγραμμα που θέτεις στο μυαλό σου κατά τη διάρκεια της ρουτίνας. Όσα δεν είχες την ευκαιρία να αναλογισθείς κατά τη διάρκεια των προηγούμενων ημερών, καταφτάνουν σαν χείμαρρος στο μυαλό σου.

Οι ενδόμυχες σκέψεις σου, τα προβλήματά σου περνούν απ’ το μυαλό σου. Δεν είναι η ώρα που θα τα αντιμετωπίσεις αναγκαστικά, αλλά δεν είναι κι η χθεσινή ημέρα που κατάφερες να τα διώξεις από το υποσυνείδητό σου λόγω δουλείας και διαβάσματος.

Κάποτε ο Αριστοτέλης είπε «Η σκέψη έχει ανάγκη τον εγκέφαλο κι ο εγκέφαλος το σώμα». Όταν η σκέψη σου είναι αλλού, ο εγκέφαλος και το σώμα ακολουθούν. Το σώμα αρνούμενο να συνεχίσει τη ρουτίνα του. Ο εγκέφαλος έχοντας ξεχάσει δισταγμούς και τύψεις. Γιατί αυτά που αποφεύγουμε καθημερινά, είτε είναι απλά η κούραση του μήνα είτε όλα όσα σε προβληματίζουν, επιθυμούν το χρόνο τους κι όταν δεν τον δίνεις εσύ, τον αποκτούν μόνα τους.

Ακούς τη μουσική που σου αρέσει, μένεις στο κρεβάτι όλη μέρα με ένα άτομο και δεν αισθάνεσαι τη βιασύνη. Δε χρειάστηκε να σηκωθείς το πρωί στιγμιαία και να φύγεις σε κλάσματα δευτερολέπτου. Ευχαριστήθηκες τη μέρα, ακόμη κι αν δεν έκανες τίποτα το σπουδαίο. Γιατί στην πραγματικότητα είναι μεγάλης σπουδαιότητας να μένεις λίγο με τον εαυτό σου κι αυτά που τον βασανίζουν.

Δεν είναι όλες οι μέρες για δουλειά ούτε όλες οι μέρες για διάβασμα. Κάποιες μέρες είναι για να ξυπνάς και να κάνεις μόνο αυτά που λαχτάρας, με αυτούς που λαχτάρας. Αλλιώς αληθεύει ότι γεννιόμαστε μόνο για να δουλεύουμε και να πληρώνουμε φόρους.

Για την άλλη, την απαράμιλλη ομορφιά της δε θα έπρεπε να γινόταν λόγος. Έλα όμως που γίνεται γιατί η ίδια υφίσταται. Και βρίσκεται σε κάποιες από αυτές τις μέρες που εσύ αρνείσαι να σηκωθείς από το κρεβάτι σου.

Η επόμενη μέρα είναι πάντοτε περισσότερο υποφερτή. Έχεις σηκωθεί με διαφορετική διάθεση, πιο εύθυμη. Αφού κατάφερες να κατευνάσεις τους δαίμονές σου δε σε φοβίζει πλέον κανένας φόρτος εργασίας.