Σιγά σιγά έχει αρχίσει και μυρίζει καλοκαίρι. Οι πρώτες ηλιόλουστες μέρες φτιάχνουν τη διάθεση, τραβάς τα πρώτα t-shirt από τα καλοκαιρινά και κάνεις σχέδια για την αγαπημένη εποχή πολλών. Με τι είναι συνώνυμο το καλοκαίρι; Με τον ήλιο, τη θάλασσα και φυσικά τις διακοπές.
Ποιος δεν ονειρεύεται αυτές τις μέρες, βουτηγμένος στη χαρτούρα του γραφείου και με τα deadlines να σφυρίζουν σαν αμαξοστοιχία στο κεφάλι του; Όλοι εννοείται. Το μόνο που διαφέρει είναι τι διακοπές προτιμά ο καθένας. Άλλοι προτιμούν ταξίδια στο εξωτερικό, άλλοι στο βουνό, άλλοι στα χλιδάτα ξενοδοχεία κι άλλοι διακοπές σε κάμπινγκ. Ναι, σε κάμπινγκ. Τι πιο ωραίες διακοπές;
Το κάμπινγκ, καταρχάς, είναι φιλοσοφία. Είναι για τυπάκια ψαγμένα, που θέλουν να ξεφύγουν από την αστική νοοτροπία που ορίζει τις διακοπές ως συνώνυμο της καλοπέρασης και της επίδειξης. Διαλέγουν μια εναλλακτική μορφή διακοπών, ώστε να διαφοροποιηθούν από τη μάζα, που επιλέγει ξενοδοχεία όπου αντικρίζεις τα ίδια πρόσωπα με το εργασιακό σου περιβάλλον. Πόσο οικτρό μπορεί να ‘ναι αυτό;
Αν δε διαφοροποιηθείς στις διακοπές σου που είσαι χαλαρός, πότε θα το κάνεις; Το κάμπινγκ σου προσφέρει αυτήν την επαφή με τη φύση, που τόσο πολύ στερούμαστε. Βράδια κάτω από τα αστέρια, ν’ ακούς τα τζιτζίκια, με φωτιές στην παραλία, να κοιμάσαι και ν’ ακούς το κύμα να σκάει στην ακτή. Να νιώθεις τον αέρα να σε δροσίζει και να γίνεσαι άλλος άνθρωπος. Αυτές οι λεπτομέρειες είναι που κάνουν τη διαφορά από ένα στείρο δωμάτιο ξενοδοχείου, που θα χαζεύεις σ’ επανάληψη σειρές και θα ονειρεύεσαι ακρογιαλιές και δειλινά, που λέει και το τραγούδι.
Το κάμπινγκ ενσαρκώνει αυτό το όνειρο. Είσαι στις απόλυτες διακοπές. Παραλία, ήλιος και παρέα. Ναι, το κάμπινγκ είναι μια μεγάλη παρέα. Ξυπνάς και λες καλημέρα στο διπλανό σου, που τον γνώρισες χθες που στήνατε σκηνές μαζί και σου ‘λειπαν τα πασαλάκια. Γίνονται όλοι μια μεγάλη παρέα, που όλοι θέλουν να περάσουν χαλαρά κι ωραία. Τραγουδάνε μαζί, πίνουν ρακί απ’ το ίδιο μπουκάλι, χορεύουν στα πανηγύρια μέχρι το πρωί, οργανώνουν εκδρομές στην άλλη άκρη του νησιού και κάθονται όλοι μαζί στην άμμο για να να δουν το ξημέρωμα. Ναι, έχει μια δόση ρομαντισμού. Μ’ αγκαλιές σφιχτές και κλεφτά φιλιά μ’ αλμύρα και άμμο. Με βλέμματα συνωμοτικά και χέρια που μπλέκονται και δεν ξεκολλάνε. Αντικειμενικά, αν αυτό δεν είναι διακοπές τότε τι είναι;
Είναι κι η περιπέτεια που σε ιντριγκάρει στο κάμπινγκ. Ξυπνάς κι ενώ λες θα πάω βόρεια, καταλήγεις νότια, να κατεβαίνεις γκρεμούς, για να βρεθείς σ’ εκείνη την ονειρική παραλία. Η κάθε μέρα είναι μια πρόκληση, μακριά από το κλασσικό πρόγραμμα διακοπών που ορίζει πρωινό, παραλία, μεσημεριανό ύπνο και ποτό. Το κάμπινγκ δε γνωρίζει πρόγραμμα και ρολόι. Είναι όπου σε βγάλει ο άνεμος. Είναι η απόλυτη ελευθερία.
Πόσο μάλιστα αν επιδοθείς σ’ ελεύθερο κάμπινγκ. Με μια σκηνή κάπου απομονωμένα, σε μια παραλία μ’ ελάχιστα άτομα, χωρίς κινητό και facebook, με μερικά εφόδια και καλή διάθεση. Τότε θα καταλάβεις πόσο μικρά μπορεί να σου φαίνονται τα προβλήματά σου, πόσο ανούσια είναι τα άγχη της καθημερινότητας, πόσο ευτυχισμένος είσαι με τόσα λίγα πράγματα.
Στη ζωή τα καλύτερα πράγματα είναι δωρεάν. Το κάμπινγκ στα δίνει απλόχερα. Άρπαξέ τα και ζήσ’ τα. Εσύ θα τ΄αρνηθείς;
Επιμέλεια Κειμένου Εύας Αροτσίδου: Ιωάννα Κακούρη
Συντάκτης: Εύα Αροτσίδου
