Κάποιο μεγάλο εγκληματικό λάθος έχει γίνει και μοιάζει να είσαι ο μόνος που το καταλαβαίνει. Από νεαρή ηλικία το έπαιζες νεόπλουτος κι είχες τρελές βλέψεις για το μέλλον σου. Ονειρευόσουν τις σπουδές σου στο εξωτερικό και το έπαιζες άνετος με τα χρήματα, αλλά στην πραγματικότητα δεν είχες μία. Νόμιζες ότι ζεις σε κάστρο κι ήθελες όλοι να σε υπηρετούν. Μεγάλωσες και μαζί με ‘σένα μεγάλωσε και το «βίτσιο σου».
Βλέπεις εκπομπές με πλούσιους και διασημότητες και νιώθεις πως γνωρίζεις από πρώτο χέρι τη ζωή που παρουσιάζουν ως ονειρική. Κάθε ίνα του κορμιού σου σχεδόν ανήκει στις σουίτες και τα εξωτικά μέρη. Η ψυχή σου σχεδόν θυμάται πώς είναι να έχεις υπηρετικό προσωπικό και να είσαι καλεσμένος μέρα παρά μέρα σε πριβέ πάρτι. Να πηγαίνεις στο καλύτερο ακριβοπληρωμένο πανεπιστήμιο και στα μαγαζιά να σου ανοίγουν τις πόρτες.
Ονειρεύεσαι να ξυπνάς στη βίλα σου και να σε περιμένει ένας τεράστιος μπουφές με πρωινό. Φυσικά ο σοφέρ σου δε λείπει απ’ το όνειρο, ποιος θα σου ανοίγει άλλωστε την πόρτα να κατέβεις. Δε δέχεσαι να σε κερνάνε οι άλλοι μόνο εσύ θες να τους κερνάς και μετά γυρνάς με τα ψίχουλα που σου έμειναν και τρως μακαρόνια για μια εβδομάδα.
Δεν υπάρχει παρά μία μόνο λογική εξήγηση. Κάποιο λάθος έγινε και ζεις άλλη ζωή. Μπορεί να σε μπέρδεψαν στο νοσοκομείο και να πήγες σε λάθος οικογένεια. Ίσως σε καταράστηκαν να περάσεις πρώτα δυσκολίες για να καταλάβεις την αξία όταν έρθει η στιγμή της πραγματικής σου κοινωνικής θέσης. Σίγουρα πάντως δεν κάνει να παίζει κανείς με τη μοίρα και το πεπρωμένο του. Αφού όλα δείχνουν πως γεννήθηκες για πολυτέλειες, καλοπέραση και σεβασμό. Ποιος είσαι εσύ να πας κόντρα; Δεν είναι σωστό στην τελική, ας μην προκαλούμε το σύμπαν.
Έτσι, με κάθε τρόπο, από παράδρομους και με αλχημείες που λίγοι φαντάζονται, θα ζήσεις τη ζωή που σου αξίζει. Εντάξει, όσο γίνεται. Κομματάκι δύσκολο με λίγη οικονομία να αποκτήσεις εκείνο το τζετ ή τη φεράρι, αλλά πού θα πάει εκείνη τη σαμπάνια κάπως θα την πιεις. Μπορεί το τίμημα να είναι νερόβραστες πατάτες, αλλά η φωτογραφία με το μπουκάλι σαμπάνιας σαν να είναι νεράκι θα βγει.
Μπορεί το ενοίκιο να μείνει απλήρωτο κι ο ιδιοκτήτης να σε απειλεί, αλλά το χταποδάκι με τις γαρίδες είναι must. Μια ζωή την έχουμε. Εντάξει μπορεί να μπήκαν δόσεις για να αποπληρωθεί η κάρτα για τα παπούτσια και τα συνολάκια, αλλά δεν καταδέχεσαι να φοράς και φτηνιάρικα. Ε δε θα βγαίνεις και με τα ίδια ρούχα κάθε μέρα, είπαμε πολιτισμένοι άνθρωποι είμαστε. Δε ζούμε σε σπηλιές να μας δούνε με τα ίδια αθλητικά τρεις συνεχόμενες μέρες. Αλίμονο.
Όχι μόνο θα τα ζήσεις, αλλά θα τα κανονίσεις για όλους. Έτσι απολαμβάνεις τις μέρες σου κι όποιος δεν μπορεί να ακολουθήσει γιατί σκέφτεται ανοησίες, όπως λογαριασμούς και μελλοντική επιβίωση, πρόβλημά του. Αν η παρέα σου δεν μπορεί να καταλάβει την ανάγκη σου να οδηγείς σπορ κάμπριο ενώ δουλεύεις σε δύο καφέ και σε ένα κλαμπ για τις πληρωμές, απλώς δεν έχουν το ίδιο όραμα.
Αλλά το μεγαλύτερο κοσμικό αστείο είναι η δουλειά. Δε φτάνει που ολοφάνερα το σύμπαν τα έμπλεξε μαζί σου, αναγκάζεσαι και να δουλεύεις. Οποιοσδήποτε άνθρωπος με ίχνος αντίληψης μπορεί να δει ότι και μόνο για να μοιράζεσαι το χρόνο σου με απλό κόσμο, θα έπρεπε να σε πληρώνουν. Έστω για την αύρα σου, την ομορφιά σου, την ενέργεια που τόσοι ζηλεύουν. Δυστυχώς καταπίνεις κι αυτό το πικρό ποτήρι μέχρι να έρθει η στιγμή της δικαίωσης.
Καταριέσαι πάλι τη στιγμή που δε ξύπνησες στο διαμέρισμά σου στο Παρίσι, αλλά στο φτωχικό σου στο Παγκράτι, με μια στοίβα άπλυτα και δέκα αναπάντητες κλήσεις απ’ την τράπεζα. Δες τη θετική πλευρά όπου ζεις το όνειρο κι ας μην είναι και τόσο αληθινό. Κάποια μέρα όμως μπορεί όντως να ξυπνήσεις και να έχεις όλα όσα ονειρεύεσαι, μέχρι τότε όμως κάνε λίγη οικονομία γιατί σε βλέπω μετανάστη σε άλλο πλανήτη.
Επιμέλεια Κειμένου Αγγελικής Μαλλιάσα: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Αγγελική Μαλλιάσα
