Θυμάσαι εκείνη την ιστορία που αφηγούνται οι γονείς σου κάθε φορά που θέλουν να σε πειράξουν; Ναι, εκείνη με το μαιευτήριο τη μέρα που γεννήθηκε ο αδελφός σου. Αν και τριών χρονών, μπήκες με φόρα στο δωμάτιο, κοίταξες πρώτα τη μαμά σου, που νόμιζες ότι σε είχε εγκαταλείψει για 3 μέρες και μετά με στόμφο πήγες και στάθηκες πάνω στην κούνια του λόγου που έλειπαν οι γονείς σου. Δε σου πολυάρεσε αυτό που είδες και πήγες και κάθισες εκνευρισμένος στην πολυθρόνα με μια φάτσα που περισσότερο θύμιζε λεμόνι παρά γλυκό νήπιο.
Όταν ήρθε σπίτι, καθόσουν δίπλα του ενώ κοιμόταν και τον κοιτούσες, ανυπομονώντας να μεγαλώσει για να παίξετε. Τώρα πια τον κοιτάς και δεν μπορείς να πιστέψεις πώς πέρασε τόσο γρήγορα ο καιρός. Δεν ξεχνάς τη στιγμή που τον αντίκρισες για πρώτη φορά. Ανεξάρτητα από την όποια αρχική αντίδραση σου, μόλις έπιασες το χεράκι του στα δικά σου, σου έκλεψε την καρδιά και ας μην μπορούσες να το παραδεχτείς τότε.
Πλέον ξέρεις ότι δε θα τον άλλαζες για κανέναν στον κόσμο. Το να μεγαλώνεις έχοντας αδέλφια αποτελεί αναμφίβολα μια πραγματική ευλογία. Το να μεγαλώνεις έχοντας μικρό αδελφό όμως, εκτός από ευλογία, αποτελεί μια ιδιαίτερα ξεχωριστή εμπειρία ζωής. Μαθαίνεις τόσα πολλά μαζί του απλά και μόνο ζώντας τις στιγμές.
Όπως για παράδειγμα το τι γίνεται όταν το μικρό μεγαλώνει κι οι ρόλοι αντιστρέφονται. Από ‘κεί που ήσουν το μεγάλο παιδί της οικογένειας γίνεσαι το μικρό εν μία νυκτί. Τα πράγματα παίρνουν άλλη τροπή κι εκεί που έλεγες ότι πάντα εσύ θα έκανες κουμάντο, ξαφνικά έχεις απέναντι σου έναν «μεγάλο» αδελφό. Ενώ παλιότερα ήσουν ο ψηλότερος, τώρα σου κάνουν κεφαλοκλείδωμα και σε λένε κοντό.
Ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να σου σπάσει τα νεύρα γιατί σ’ ενοχλεί συνέχεια για να γελάσει, αλλά και ο μόνος που θα κάνει τα πάντα για να σε υπερασπιστεί αν κάποιος σε πειράξει είναι ο αδελφός σου. Τα αδέλφια μου δεν τα πειράζει κανείς εκτός από μένα, σαν να λέμε. Μήπως σου θυμίζει κάτι; Έτσι δεν έλεγες και εσύ κάποτε;
Όσο περνάει ο καιρός, συνειδητοποιείς ότι η ηλικία δεν είναι παρά ένας αριθμός. Η ωριμότητα ενός ατόμου δεν είναι συνυφασμένη με την ηλικία του. Κι ο αδερφός σου στο επιβεβαιώνει αυτό περίτρανα. Συχνά απορείς που μπορείς να κάθεσαι να του μιλάς με τις ώρες και να σ’ αντιμετωπίζει τόσο σοβαρά, έχοντας σχεδόν όλες τις απαντήσεις που χρειάζεσαι. Έχεις απέναντί σου το στήριγμα σου.
Έτοιμος να σε προστατεύσει σε κάθε ευκαιρία, να σου δώσει μια απλή συμβουλή ή να σε κατσαδιάσει, να τσακωθεί για σένα με όσους σε πληγώνουν, αλλά και να περάσει από κόσκινο κάθε καινούρια σου γνωριμία. Μπορεί εκείνος να σε λέει τρελή, αλλά για κάθε επίδοξο γαμπρό είσαι κελεπούρι. Δε θα σε τυλίξει η κάθε τυχάρπαστη γιατί εσύ είσαι χαζός. Δε θα πέσεις όπου κι όπου αφού περνάει από το χέρι του.
Δεν μπορεί να σου υποσχεθεί ότι θα σου λύσει τα προβλήματα, όμως σίγουρα θα είναι εκεί για να σε βοηθήσει και να μη χρειαστεί να παλέψεις μόνος σου. Κάθε ανάμνηση που χτίζετε μαζί κατέχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά σου και όποτε τις ανακαλείς στη μνήμη σου δεν μπορείς παρά να χαμογελάσεις. Χαρές, λύπες, καβγάδες, παιχνίδια, μυστικά που κρατήσατε μεταξύ σας, εκπλήξεις, γέλια, κλάματα. Όλα μοναδικά κομμάτια του δικού σας χρωματιστού παζλ.
Μπορεί να μαλώνετε συχνά αλλά τίποτα δεν αντικαθιστά την δύναμη της αδελφικής αγάπης. Οι καυγάδες σας κρατάνε ελάχιστα και δεν μπορείτε να κρατήσετε μούτρα ο ένας στον άλλον για πολύ. Όταν κάποιος προσπαθεί να σας χωρίσει αυτόματα και οι δύο απαντάτε: «Εσύ να μην ανακατεύεσαι», λες και πριν λίγο δεν κάνατε σαν ινδιάνοι σε μάχη για την αρχηγία της φυλής.
Σ’ έμαθε να μοιράζεσαι, να παραμερίζεις τον εγωισμό σου και δε σου γύρισε ποτέ την πλάτη. Πόσα βράδια γκρίνιας έχει αντέξει; Μεγαλώνετε μαζί μέσα από τα λάθη σας και ακόμα κι αν κάποτε οι πορείες σας αλλάξουν ξέρετε ότι η φιλία σας θα είναι πάντα εκεί. Έχετε το δικό σας κώδικα επικοινωνίας. Εκεί που τελειώνει ο ένας, αρχίζει ο άλλος. Σαν συνεργάτες σ’ έγκλημα, δουλεύετε μαζί προκειμένου να καλύψετε όποια βλακεία κάνατε.
Δίνει τις καλύτερες συμβουλές γιατί δεν πρέπει να φιλτράρει όσα θέλει να σου πει. Δε σε κρίνει ποτέ κι ακριβώς επειδή αισθάνεσαι ασφάλεια κοντά του, είσαι ο εαυτός σου δίπλα του. Σου δείχνει κάθε φορά που το χρειάζεσαι ότι δεν είναι κακό να ξαναπροσπαθήσεις μετά από μια αποτυχία ή να παραδεχτείς κάποιο λάθος σου. Όλα στο παιχνίδι είναι άλλωστε. Υποστηρίζει τις προσπάθειές σου και στηρίζει κάθε απόφαση που θα σε φέρει πιο κοντά στο στόχο σου.
Ποιος χρειάζεται έναν υπερήρωα όταν έχει έναν αδελφό που μπορεί να τον κάνει να γελάσει, όταν δεν έχει καν τη διάθεση να χαμογελάσει; Αποτελώντας πάντα ένα συνδυασμό καλύτερου φίλου και πονοκεφάλου που δε φεύγει, ανάλογα με την περίπτωση, τον αγαπάς και σ’ αγαπάει άνευ όρων. Υπάρχει κάτι καλύτερο απ’ αυτό;
Αφιερωμένο στον αδερφό μου. Σ’ ευχαριστώ που είσαι εσύ!
Επιμέλεια Κειμένου Μαρίας Τσιρίγου: Ιωάννα Κακούρη
Συντάκτης: Μαρία Τσιρίγου
