To facebook πλέον παίρνει και τιμητικά το ρόλο του ρουφιάνου, της Κατίνας της γειτονιάς. Ό,τι κι αν κάνεις δεν μπορεί να μείνει κρυφό. Πρώτη μεγάλη ρουφι@νιά είναι το «ενεργός πριν από». Λες και χτυπάς κάρτα στη δουλειά, σου μετράει ακόμα και τα λεπτά. Δεύτερη μεγάλη ρουφι@νιά το «διαβάστηκε» στα μηνύματα. Όσο κι αν μας παιδεύουν όμως, χωρίς αυτά δεν μπορούμε.
Λέμε και συμφωνούμε –αν όχι όλοι– οι περισσότεροι, ότι το να μείνεις αναπάντητος είναι ό,τι χειρότερο. Στέλνεις μήνυμα, «διαβάστηκε» κι απάντηση καμιά. Είτε πρόκειται για ένα απλό «τι κάνεις» είτε για ερωτική εξομολόγηση, η σιωπή σε τσακίζει. Μπαίνεις κάθε τρεις και λίγο να δεις, να επιβεβαιώσεις ότι τα μάτια σου δεν κάνουν πουλάκια κι ότι όντως διαβάστηκε. Κι αφού καταλάβεις ότι απάντηση δεν πρόκειται να πάρεις ούτε με περιστέρι, το μυαλό σου εφευρίσκει «ευχές» για τον παραλήπτη που ούτε είχες φανταστεί ποτέ.
Εκτός κι αν ανήκεις στην κατηγορία των ανθρώπων που κάτι τέτοια τα παίρνουν κατάκαρδα, αυτομουτζwνεσαι, περνάς μια μίνι κατάθλιψη κι αναρωτιέσαι με ποια λογική έστειλες μήνυμα. Όπως και ‘ναι το πράγμα, ακόμη κι αν δεν καίγεσαι για τον παραλήπτη, το αναπάντητο πονάει.
Κι όμως ναι, υπάρχει κάτι ακόμα χειρότερο απ’ το να μείνεις αναπάντητος. Το να μείνεις «αδιάβαστος». Να μην μπει ο άλλος καν στον κόπο ν’ ανοίξει το μήνυμά σου. Να μη σπαταλήσει ούτε ένα λεπτό απ’ το χρόνο του να το διαβάσει. Όταν μένεις χωρίς απάντηση, σκέφτεσαι ότι ίσως και να το κάνει ο άλλος επίτηδες, για σε πικάρει, να σε τυραννήσει. Μερικές φορές μάλιστα λες και ότι μπορεί να τον καίει τόσο πολύ που γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο δεν απαντάει, γιατί θέλει οπωσδήποτε να σε πειράξει και να σου στείλει μ’ αυτόν τον τρόπο το δικό του μήνυμα.
Όταν όμως το μήνυμά σου δε διαβάζεται, δείχνει πλήρη αδιαφορία. Δεν μπορεί να ενδιαφέρεται κάποιος έστω και λίγο και να μην έχει την περιέργεια να ανοίξει το μήνυμα. Αν το καλοσκεφτείς είναι εντελώς ισοπεδωτικό να ξέρεις ότι δε θέλει καν να δει τι του έγραψες.
Ξέρεις ότι κάτι έχει τελειώσει οριστικά όταν δε διαβάστηκες ποτέ. Ξέρεις ότι δεν έχεις την ανταπόκριση που περιμένεις αν σε διαβάσει μετά από μέρες ακόμα κι αν σου απαντήσει. Πρέπει να καταλάβεις ότι δεν πολυκαίγεται ή κάνει κάτι «ύποπτο» που μάλλον πάλι εις βάρος σου είναι αν –ενώ μπαινοβγαίνει στο facebook– δεν ανοίγει το μήνυμά σου.
Δεν αποκλείεται πάλι το να μη σε διαβάζει επίτηδες για να σ’ ενοχλήσει. Όμως το νόημα είναι το ίδιο, σου δείχνει ξεκάθαρα ότι δε νοιάζεται ιδιαίτερα. Σκέψου το από τη μεριά σου. Σου έρχεται μήνυμα από άτομο –είτε φιλικό είτε ερωτικό– που ακόμα κι αν τώρα δεν υπάρχει στη ζωή σου, κάποτε σήμαινε για ‘σένα κάτι. Αν έχεις μέσα σου έστω μισό συναίσθημα, πάσης φύσεως, θα το ανοίξεις. Αν δεν μπαίνεις καθόλου στον πειρασμό να το δεις, πάει να πει ότι είτε έστειλε είτε όχι, για ‘σένα είναι το ίδιο.
Οι άνθρωποι, δυστυχώς ή ευτυχώς, ανάλογα με τις περιστάσεις και το χαρακτήρα του καθενός, δεν είναι πάντα ειλικρινείς και ξεκάθαροι. Γι’ αυτό αφήνουν τα «σημάδια» να μιλήσουν. Κάποιες κινήσεις και συμπεριφορές που δείχνουν όσα δε λένε με τα λόγια. Δε λέω ότι είναι το καλύτερο και το εντιμότερο, αλλά κάποιες φορές η σιωπή είναι η ενδεικτικότερη επιλογή.
Αφήνει ελάχιστα περιθώρια παρερμηνείας κι αυτά στους πιο αισιόδοξους. Ειδικά το «δε διαβάστηκε ποτέ» είναι ένα κραυγαλέο «όχι». Μην κάνεις σενάρια, μην προσπαθείς να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα με χαζές δικαιολογίες τύπου «δεν έχει χρόνο». Ένας άνθρωπος που ενδιαφέρεται για κάποιον, θα βρει δυο λεπτά και να διαβάσει το μήνυμα και να απαντήσει.
Επιμέλεια Κειμένου Στέλλας Φρασιόλα: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Στέλλα Φρασιόλα
