Το Πάσχα, είναι η μεγαλύτερη γιορτή του Χριστιανισμού. Είναι ημέρες αγάπης, πραγματικής, ουσιαστικής και ανιδιοτελούς αγάπης.
Συνήθως τέτοιου είδους συναισθήματα, προέρχονται από την οικογένεια, μετά από τους φίλους κι αν είσαι τυχερός και βρεθείς αντιμέτωπος με τον έρωτα ίσως κι από ‘κει.
Πόσο καιρό έχεις να ασχοληθείς με τους γονείς σου, με τα αδέρφια σου, με τα βαφτιστήρια σου, με εκείνον τον φίλο που κάποτε ήσασταν κολλητοί με την κυριολεκτική όμως έννοια; Πέρασε καιρός, ε;
Είσαι κοντά τους μόνο σε προβλήματα υγείας, χωρισμούς, δώρα Χριστουγέννων και λαμπάδες για το Πάσχα. Θυμάσαι εκείνη την ημέρα, που το τηλέφωνο χτύπησε και στην οθόνη έγραφε το όνομα κάποιου που σε είχε ανάγκη; Όχι, δεν ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου αλλά εκείνη την ώρα σε χρειαζόταν. Ήθελε να κλάψει, να τα βγάλει από μέσα του, να ακούσει μια ανθρώπινη φωνή μέσα στην απομόνωση που ίσως μόνος του διάλεξε για να κλειστεί. Εσύ τι έκανες τότε; Ναι, αδιαφόρησες. Ο λόγος; Η κουραστική, σιχαμερή ρουτίνα σου.
Αυτού του είδους σχέση, λοιπόν, ονειρευόσουν, όταν ήσουν μικρός, για τα άτομα που αγαπάς και σε περιβάλλουν; Όπως λένε, το παιδί που ήσουν κάποτε, είναι άραγε περήφανο γι’ αυτό που έχεις γίνει;
Τους περισσότερους από εμάς το Πάσχα μας βρίσκει μακριά από την οικογένεια. Σχολεία, πανεπιστήμια και δουλειές έστω και για μερικά εικοσιτετράωρα βρίσκονται εκτός λειτουργίας. Τότε η επιλογή βρίσκεται στα χέρια σου, μπορείς να κλειστείς στο σπίτι και να ανταλλάξεις ευχές μέσω μιας συσκευής, μπορείς πάλι να τρέξεις σε κτελ, να πάρεις την πρώτη πρωινή πτήση ή και το βραδινό πλοίο. Ο λόγος; Η αγάπη, που λέγαμε.
Κάθε Πάσχα, τρέχεις σε τραπέζια και σπίτια και δεν είναι λίγες οι φορές μάλιστα που δε συμπαθείς κανέναν από εκεί μέσα. Αλλά πρέπει να πας. Φωνές, δήθεν γέλια και κακομαθημένοι άνθρωποι σου μιλούν και κάθονται κοντά σου. Οι βραδινές σου τσάρκες κρατάνε μέχρι την ανατολή του ηλίου. Στείλ’ τα για λίγο όλα στο διάολο, πάρε βαθιά ανάσα και δώσε χρόνο στον εαυτό σου και σ’ αυτούς που πραγματικά αγαπάς.
Ξέρεις, ένα από τα δυσκολότερα πράγματα σ’ αυτήν τη ζωή είναι να τα βρούμε με την πάρτη μας. Να αποδεχτούμε εμάς, για να αποδεχτούμε μετά τους άλλους και εκείνοι εμάς. Φαύλος κύκλος. Κάποιοι δεν καταφέρνουν ποτέ να το κάνουν. Λίγο η ρουτίνα της καθημερινότητας, λίγο ο κυνισμός που έχει γίνει μόδα, αναλωνόμαστε σε συνήθειες που δε μας κάνουν καλό. Η αδιαφορία για την ψυχή που κουβαλάς, μόνο δυστυχία μπορεί να σου προσφέρει.
Φέτος το Πάσχα άσε λοιπόν τα πολλά ξενύχτια και πέρνα χρόνο με τον εαυτό σου κι όσους αγαπάς. Δες το σαν μια ευκαιρία για ανασύνταξη και φόρτιση μπαταριών. Βάλ’ τα όλα κάτω και κατανόησε πια τι είσαι και τι αξίζεις. Σταμάτα να σκέφτεσαι αυτούς που σου έφεραν περισσότερες στιγμές πόνου, παρά ευτυχίας. Βρες τα με τον εαυτό σου, ψάξε βαθιά μέσα σου και μην αφήσεις κανέναν εγωισμό και καμιά άχρηστη συνήθεια να σε νικήσει.
Επιμέλεια Κειμένου Μαρίας Καλλιοντζή: Ιωάννα Κακούρη
Συντάκτης: Μάρω Καλλιοντζή
