Οι σχέσεις μάς ενώνουν. Καλύπτουν τα κομμάτια που μας λείπουν επειδή έχουν σπάσει ή επειδή λόγω χαρακτήρα δε διαθέτουμε. Η διαφορετικότητα προκαλεί έλξη αλλά και τα κοινά στοιχεία το ίδιο. Καθένας βάζει τους δικούς του κανόνες στο παιχνίδι του έρωτα και καμιά φορά αρνείται να ακολούθησε τους κανόνες των άλλων, αφού όσο κι αν είναι ερωτευμένος μπορεί να πάνε κόντρα στα δικά του όνειρα.
Η γνωριμία, η επαφή, η τελική επιλογή του να είστε μαζί -όποια κι αν είναι η ιστορία σας- δημιουργεί αναμνήσεις που πρέπει να κρατήσουμε στο άλμπουμ των εμπειριών μας. Το θέμα είναι όμως πώς κρατάμε μια σχέση. Για άλλους είναι εύκολο και τους βγαίνει αβίαστα. Δε ζορίζονται. Θέλει ο ένας τον άλλον, περνάνε όμορφα και έχουν βρει τη χρυσή τομή στο μεταξύ τους. Άλλοι πάλι προσπαθούν αρκετά, τους είναι δύσκολο αλλά δεν το βάζουν κάτω. Όποια κι αν είναι η κατάσταση στη σχέση, δεν πρέπει να αποκλείσουμε και το ενδεχόμενο ενός χωρισμού, αφού καραδοκεί ανά πάσα στιγμή. Ο τρόπος όμως που θα επιλέξει κανείς να χωρίσει και το σενάριο εκείνο που θα πέσει στους τίτλους τέλους κάθε φορά μοιάζει διαφορετικό και εξαρτάται από πολλούς παράγοντες.
Ο λόγος που χωρίζουμε δεν είναι ποτέ ίδιος. Επίσης, ο τρόπος διαφέρει, ενώ παίζει ρόλο και η διάρκεια της σχέσης. Φυσικά δεν παίζει τόσο ρόλο ο καιρός όσο η ένταση, η οποία καταστρέφει ή ενώνει τα πράγματα. Το πάθος μάς φέρνει κοντά και δημιουργούμε τη δική μας ιστορία. Ο χωρισμός όμως είναι μεγάλο παλτό και καμιά φορά πιο δύσκολος απ’ όσο φαίνεται.
Δεν είναι εύκολο να λες ή να σου λέει το άλλο σου μισό πως θέλει να λήξη η περιπέτειά σας. Όπως και να το κάνουμε ένα κομμάτι σου φεύγει. Έχεις δώσει κάποια πράγματα, έχεις κάνει κάποια όνειρα για το κοντινό μέλλον και υπάρχουν και κάποιες επιθυμίες που θα ήθελες να πραγματοποιήσεις. Οπότε σίγουρα ο χωρισμός πονάει. Είναι όμως πιο εύκολο όταν επιλέγετε να το λήξετε από απόσταση;
Η απόσταση μερικές φορές είναι φάρμακο, άλλες πάλι είναι μεγάλο παίδεμα. Αν και ο δια ζώσης χωρισμός μπορεί να είναι πιο τίμιος, από απόσταση έχει το καλό πως μπορείς να φύγεις πιο εύκολα. Από κοντά η ψυχολογία σου είναι πιο βαριά. Ναι μεν μπορείς να αγγίξεις και να φιλήσεις τον άλλον για τελευταία φορά αλλά τα συναισθήματα που δημιουργούνται είναι έντονα με αποτέλεσμα να φτάσεις σε σημείο να αναρωτιέσαι αν πρέπει να μείνεις ή να σηκωθείς να φύγεις.
Το θετικό της απόστασης είναι πως μπορείς να ξεσπάσεις με την ησυχία σου, χωρίς να φτάνεις τον εαυτό σου σε άθλια κατάσταση μπροστά στον άλλον. Μπορείς να πεις ένα αντίο που μοιάζει πιο ήπιο. Πέφτεις σε ένα σύννεφο. Μπορεί να σκέφτεσαι πως δεν τελειώσατε ακόμα και πως αυτό είναι κι ένα έναυσμα να βρεθείτε ξανά αλλά με τον καιρό αυτό μαλακώνει, με αποτέλεσμα να φτάσεις στο τέλος του δρόμου και να πεις πως τελικά το ξεπέρασες.
Όλες οι περιπτώσεις έχουν τα θετικά και τα αρνητικά τους. Οι καρδιές όμως πονούν το ίδιο. Απλώς η κατάσταση αλλάζει. Βέβαια για τον καθένα τα πράγματα είναι διαφορετικά. «Σαν το κοντά δεν έχει», θα πουν οι περισσότεροι. Μαζί τους. Αλλά μην αποκλείουμε και την άλλη περίπτωση. Το θέμα είναι τι εκφράζει τον καθένα και πώς το διαχειρίζεται καλύτερα. Όπως κι αν το λήξετε, να θυμάσαι τα καλά, τα όμορφα. Οι χωρισμοί μπορεί να πονούν αλλά αφήνουν μια γλυκόπικρη γεύση στο τέλος.
Συντάκτης: Σία Πέρση
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
