Σε ακούω
σ’ όλους τους μικροφωνισμούς
που μου καίνε τα μηνίγγια.
Επίμονο ζουζούνισμα
ώσπου να μπει και πάλι το κεντρί
χωρίς να φύγει.
Παραμιλάω σαν σε REM
και μπήγω στη σάρκα
όλο το δάχτυλο.
Να ξεχειλίσει η σταγόνα,
να νοτίσει η μνήμη,
να ξεθυμάνει πια μια και καλή.
Στείλε το ποίημα και τα quote σου και μπες κι εσύ στην ολοκαίνουρια ομάδα των #pillowpoets.
Διάβασε περισσότερα εδώ
Κάποτε σημάδεψα το σώμα μου με τη λέξη innocence. Στο επόμενο λεπτό αποφάσισα να προσθέσω κι ένα S στην αρχή του. Δύο αντίθετες λέξεις. Αμαρτία κι αθωότητα, μαζί σε μια. Θεώρησα πως με αντιπροσωπεύει. Ή τουλάχιστον εκεί έβρισκα την χρυσή τομή. Γη μου και ανάσα μου η τέχνη σε κάθε της μορφή. Όπως και το συγγραφικό μου πρότυπο, ο Οδυσσέας Ιωάννου, σκαρώνω ιστορίες με ήρωα τον άλλο μου εαυτό. «Αυτόν που ζει μόνο μέσα στην φαντασία και είναι έτοιμος να κάνει πανικό». Όσο για τις οδηγίες χρήσης μου... «κράτα τα με λες κι ήρθα από τα αστέρια».
